Sięgnęłam po „Dziedzictwo” Ann Patchett zaintrygowana informacją, że będzie to opowieść o losach dwóch rodzin, które zostały zdeterminowane jednym przypadkowym spotkaniem. Jest gdzieś we mnie wiara, że wszystko, czego w życiu doświadczamy jest wynikiem takich właśnie z pozoru nieistotnych wydarzeń. Książka stała się bestsellerem w USA, co zwykle zapowiada dobrą literaturę, toteż miałam duże oczekiwania, które zostały zawiedzione. Podkreślam jednak, że były duże, stąd takie poczucie rozczarowania.
Od samego początku nie mogłam się połapać kto jest kim i z kim, i dlaczego, tak dużo tu postaci pojawiło się od pierwszego rozdziału. Mamy zatem rodzinę Cousinsów – z czwórką dzieci oraz rodzinę Keatingów – z dwoma córkami. Kiedy Bert Cousins poznaje Beverly Keating (na chrzcinach Franny Keating), zakochują się w sobie, odchodzą od swoich małżonków i od tego wydarzenia zaczyna się historia tej patchworkowej rodziny. Poznajemy codzienne zmagania poszczególnych bohaterów z perspektywy każdego z nich, do tego niechronologicznie, co dodatkowo utrudniało mi śledzenie losów wszystkich bohaterów. Do tego mnóstwo postaci drugoplanowych, pełno niedopowiedzeń związanych ze śmiercią Cala – syna Berta, wszystko nieczytelne i pogmatwane. Może takie miało być? Dla podtrzymania tezy, że patchworkowe rodziny są skomplikowane?
Ogromną wartością książki jest ukazanie trudności w ułożeniu sobie stosunków pomiędzy rozwiedzionymi małżonkami i wpływ kotłujących się między nimi emocji na dzieci. Te drobne złośliwości, wzajemne oskarżanie się o wszelkie niepowodzenia wychowawcze z pewnością odbijały się na tym, jak dzieci postrzegały świat, jak chciały zyskać w oczach rodziców albo całkowicie odciąć się od ich opinii. Losy dorosłych już dzieci obu rodzin są niezwykłe, chociaż nie chciałabym o nich pisać, żeby zostawić coś dla zainteresowanego czytelnika.
Przeczytałam gdzieś opinię, że książkę można równać z „Małym życiem”. Według mnie to zupełnie nie ta liga. Nie chcę jednak powiedzieć, że nie jest godna uwagi. Gdyby zapomnieć o chęci poukładania sobie w głowie kto jest czyim mężem, rodzicem, bratem lub siostrą, to pozostaje tu intrygująca historia o ludziach, którzy szukają swoich dróg do szczęścia, są sobie bliscy lub oddalają się od siebie, budują nowe relacje. Ostatecznie zatem uważam, że czas spędzony z „Dziedzictwem” nie był zmarnowany.

Sięgnęłam po „Dziedzictwo” Ann Patchett zaintrygowana informacją, że będzie to opowieść o losach dwóch rodzin, które zostały zdeterminowane jednym przypadkowym spotkaniem. Jest gdzieś we mnie wiara, że wszystko, czego w życiu doświadczamy jest wynikiem takich właśnie z pozoru nieistotnych wydarzeń. Książka stała się bestsellerem w USA, co zwykle zapowiada dobrą literaturę,...