Ciekawa, ale na koniec czułam jakiś niedosyt informacji o bohaterach, nie zdołałam się z nimi związać, wczuć. Wg mnie nie jest to najlepsza pozycja Ann.

Ciekawa, ale na koniec czułam jakiś niedosyt informacji o bohaterach, nie zdołałam się z nimi związać, wczuć. Wg mnie nie jest to najlepsza pozycja Ann.

Ann Patchett napisała książkę o tym, że wybory rodziców wpływają na życie dzieci, że nie daje się pogodzić potrzeb kochanków z ciężarem życia. Nigdy nie wiadomo, jakie będą konsekwencje, jakie zyski i straty wyborów życiowych, a życia nie da się powtórzyć. Przypadek czasem jest łutem szczęścia, a kiedy indziej przynosi niewyobrażalne i nieprzewidywalne komplikacje. Opowieść o patchworkowej rodzinie, w której są beztroska, szczęście, miłość, smutek, samotność, brak zrozumienia, tęsknota za spokojem i akceptacją, mimo wszystko jakoś krzepi. Postacie kochają się, pracują, spotykają nowych partnerów, mają mniejsze i większe ambicje, przeżywają dramaty, starzeją się, chorują - żyją. Ann Patchett zmusza do refleksji. Czy tak wygląda każde życie?

Ann Patchett napisała książkę o tym, że wybory rodziców wpływają na życie dzieci, że nie daje się pogodzić potrzeb kochanków z ciężarem życia. Nigdy nie wiadomo, jakie będą konsekwencje, jakie zyski i straty wyborów życiowych, a życia nie da się powtórzyć. Przypadek czasem jest łutem szczęścia, a kiedy indziej przynosi niewyobrażalne i nieprzewidywalne komplikacje. Opowieść...

Jednym tchem. Poplątane, intrygujące losy dwóch rodzin, ciekawe relacje między osobami. Język literacki, przez co nie jest zbyt prosto. Liczne retrospekcje i różne spojrzenia. Nie ma nudy, trzeba to sobie wszystko poukładać.

Jednym tchem. Poplątane, intrygujące losy dwóch rodzin, ciekawe relacje między osobami. Język literacki, przez co nie jest zbyt prosto. Liczne retrospekcje i różne spojrzenia. Nie ma nudy, trzeba to sobie wszystko poukładać.

chyba nie lubię obyczajówek ;) czytałam wybrane rozdziały o interesujących mnie bohaterach

chyba nie lubię obyczajówek ;) czytałam wybrane rozdziały o interesujących mnie bohaterach

Ładna narracja ale jakoś niespójna ta opowieść. Trochę zmęczyłam tą książkę, w ogóle mnie nie wciągnęła :(

Ładna narracja ale jakoś niespójna ta opowieść. Trochę zmęczyłam tą książkę, w ogóle mnie nie wciągnęła :(

Książka-nieporozumienie. Przeczytałam, zwabiona wrzeszczącymi nagłówkami z rubryk recenzenckich i rozdmuchaną opinią o Ann Patchett jako jednej ze "stu najbardziej wpływowych osób świata" (kto tworzy te rankingi!?).

Jeśli taka literatura ma być kontynuacją wielkiej powieści amerykańskiej, to może faktycznie lepiej szukać w innych rejonach świata? Opowieść o dziesięciorgu członkach pachtworkowej amerykańskiej rodziny i zawiłościach ich relacji byłaby całkiem dobrą kanwą książki, ale przesadnie przekombinowana forma towarzysząca nieszczególnie głębokiej treści w połączeniu z dość drewnianym językiem okazała się rozczarowującą mieszanką. Język - rzecz jasna znany mi z przekładu - może być wyłączną zasługą tłumaczki (Anna Gralak),nie miałam okazji porównać z oryginałem. Zapewne wiele z mojego sceptycyzmu tłumaczy porównanie ze świeżo ukończonym "W średnim wieku" Oates - znakomite, skupione, pełne wrażliwości studium, z którego absolutnie nic nie zdołałam odnaleźć na łamach "Dziedzictwa". Zwyczajnie nie warto...

Książka-nieporozumienie. Przeczytałam, zwabiona wrzeszczącymi nagłówkami z rubryk recenzenckich i rozdmuchaną opinią o Ann Patchett jako jednej ze "stu najbardziej wpływowych osób świata" (kto tworzy te rankingi!?).

Jeśli taka literatura ma być kontynuacją wielkiej powieści amerykańskiej, to może faktycznie lepiej szukać w innych rejonach świata? Opowieść o dziesięciorgu...

Przemawia do mnie ta spokojna, stonowana narracja, choć przeskakuje między licznymi bohaterami, których na początku nie sposób okiełznać - kto jest czyim bratem, synem, mężem, gdzie jesteśmy - w Kalifornii czy w Wirginii, kiedy - teraz, w młodości czy wczesnej dorosłości? A mimo wszystko - lub może właśnie dlatego - wciąga. Kulminacyjne wydarzenia, które rzucają cień na wszystko co w przyszłości, opisane są subtelnie i niemal mimochodem, można wręcz przeoczyć co było prawdą a co tylko wyobrażeniem. A między tym wszystkim spokojnie leje się słodki, gęsty sok ze świeżych pomarańczy.

Przemawia do mnie ta spokojna, stonowana narracja, choć przeskakuje między licznymi bohaterami, których na początku nie sposób okiełznać - kto jest czyim bratem, synem, mężem, gdzie jesteśmy - w Kalifornii czy w Wirginii, kiedy - teraz, w młodości czy wczesnej dorosłości? A mimo wszystko - lub może właśnie dlatego - wciąga. Kulminacyjne wydarzenia, które rzucają cień na...

Po książce roku spodziewałam się porywającej i wzruszającej historii, a dostałam coś zupełnie zwyczajnego... Napisana dobrym językiem, więc czyta się bardzo szybko, ale nie ma w tej historii niczego, na co się czeka, do czego się tęskni. Książka po prostu w porządku.

Po książce roku spodziewałam się porywającej i wzruszającej historii, a dostałam coś zupełnie zwyczajnego... Napisana dobrym językiem, więc czyta się bardzo szybko, ale nie ma w tej historii niczego, na co się czeka, do czego się tęskni. Książka po prostu w porządku.

"Dziedzictwo" to historia dwóch rodzin, których losy splatają się podczas pewnego przyjęcia. Bardzo mi się podobała, ale niestety muszę przyznać, że nie porwała mnie tak, jak inne książki Ann Patchett (pamiętam jak czytałam "Tafta" i byłam w szoku, kiedy nagle spojrzałam przez okno i świeciło słońce - bo myślami byłam w deszczowym Nowym Orleanie),może to przez to, że każdy rozdział opowiadał inną część historii, chronologia była zaburzona, a akcja książki skakała pomiędzy Los Angeles, Wirginią, Chicago, a nawet Szwajcarią. W każdym razie cieszę się, że w końcu po nią sięgnęłam.

"Dziedzictwo" to historia dwóch rodzin, których losy splatają się podczas pewnego przyjęcia. Bardzo mi się podobała, ale niestety muszę przyznać, że nie porwała mnie tak, jak inne książki Ann Patchett (pamiętam jak czytałam "Tafta" i byłam w szoku, kiedy nagle spojrzałam przez okno i świeciło słońce - bo myślami byłam w deszczowym Nowym Orleanie),może to przez to, że każdy...

Banalna powieść, nie dla mnie, może dla kogoś kto lubi takie rozwlekłości. Najbardziej w literaturze cenię rytm i obrazowość, tego tutaj nie ma. Pustka, z nikim nie mogłem się zaprzyjaźnić.

Banalna powieść, nie dla mnie, może dla kogoś kto lubi takie rozwlekłości. Najbardziej w literaturze cenię rytm i obrazowość, tego tutaj nie ma. Pustka, z nikim nie mogłem się zaprzyjaźnić.