Czytanie gry na najwyższym poziomie. Jak oglądać piłkę nożną?

Gdy poinformowałem TUTAJ o wyjściu książki „Jak oglądać piłkę nożną”, którą napisał Ruud Gullit, nie mogłem się doczekać przeczytania jej, ponieważ zapewniano, że nikt nie pisał o futbolu w taki sposób.

Dzięki współpracy z wydawnictwem Sine Qua Non miałem możliwość otrzymania tej pozycji. Dzięki temu mogłem wreszcie oddać się lekturze i podzielić się nią z czytelnikami.

Zacząć trzeba od tego, że Gullit był znakomitym piłkarzem. Jadł chleb z nie jednego pieca, jak się zwykło mawiać. Jako piłkarz zawodowo grał w Holandii (Haarlem, Feyenoord, PSV), Włoszech (Milan, Sampdoria) oraz Anglii – Chelsea. Jako szkoleniowiec trenował zespoły z Anglii (Chelsea, Newcastle), Holandii (Feyenoord), USA (LA Galaxy) i Rosji (Terek Grozny).

Jako ekspert i analityk telewizyjny, zatem na piłce zna się doskonale i wie co mówi. Co najważniejsze, wie także jak zdobytą wiedze przekazać i przelać na papier. Dobrze potrafi ukazać różnice między oglądaniem a obserwacją meczu.

Książka opisuje jego karierę, począwszy od juniora, aż po profesjonalny futbol i grę w Złotych Czasach Milanu oraz reprezentacji narodowej. Nie zabrakło także przygód w roli trenera, choć pisząc o Chelsea, więcej miejsca poświecił na temat Jose Mourinho niż na samego siebie. Nie jest to jednak typowa autobiografia, co mogło by się wydawać po kilkunastu pierwszych stronach książki.

Co ciekawe gdy obejmował klub ze Stamford Bridge nie miał nawet kursu, ani żadnego papieru na trenowanie. Ale co z tego, skoro uczył się od takich osobistości jak Cruyff, Sacchi, Capello, Michels czy Eriksson. To mówi samo za siebie.

Ruud opowiada jak po raz pierwszy poznał Johana Cruyffa. Wówczas występowali razem w Feyenoordzie. Opowiada, że to Cruyff ustawiał piłkarzy i taktykę a nie trener, co już potwierdza jak wielką postacią był Johan. Bohater książki dużo się od niego nauczył, wiele zyskał i dużo mu zawdzięcza.

Przechodząc jednak do najważniejszej części książki, Gullid opisuje każdą taktykę, ustawienie, strategie i styl gry. Analizując grę w danym systemie opowiada, co jest najważniejsze, na co uważać i jak się przed tym bronic. Ponadto podaje przykład grającej w ten sposób drużyny.

Analizy są bardzo szczegółowe i dokładne. Pojawiają się nawet zdjęcia z taktyką, na której kreślone są liniami ruchy zawodników oraz piłki. Wszystko idealnie jest narysowane i wytłumaczone.

Ponadto opisana jest każda pozycja na boisku. Dodany jest przykład najlepszego piłkarza na danej pozycji i opis jak ta gra ma wyglądać. Podaje przy tym cenne rady i wskazówki.

W ciekawy sposób także analizuje grę między innymi Rossa Barkleya, Franka Lamparda, Wayne Rooneya. Opisany jest system gry Leicesteru z zwycięskiego sezonu, w którym sięgnęli po Mistrzostwo Anglii oraz podaje przykłady jak można było oprzeć się tej taktyce. Analizie poddany został także fatalny w skutkach poślizg Gerrarda z kwietnia 2014 roku.

Autor dotyka także problemu praw telewizyjnych, arbitrów, kupowania do Anglii młodych piłkarzy zamiast szkolenia swoich, tłumaczy upadek Holenderskiej reprezentacji.

Ponadto w ciekawy sposób opisane są systemy gry i podejście do futbolu w różnych krajach, takich jak Anglia, Niemcy, Hiszpania czy Holandia. Przecież w różnych miejscach piłkę nożną rozumie się w różny sposób. I właśnie to jest opisane.

Jak wspomniałem Ruud Gullid daje wiele rad i instrukcji. Opowiada także o systemach szkolenia młodzieży i szkółkach. Radzi jak powinni grać juniorzy, na co mają zwracać uwagę, czego unikać, jak się odżywiać i jakich błędów nie popełniać.

Na mnie książka ta wywarła spore wrażenie. Cieszę się, że mogę postawić ją na półkę. Wiem jednak, że nie raz, nie dwa zajrzę jeszcze do niej. Można by nawet nazwać ją podręcznikiem. Wiele porad, pomysłów i anegdot. Książka zdecydowanie godna polecenia nie tylko trenerom, młodym piłkarzom, ekspertom piłkarskim, ale każdemu kibicowi piłki nożnej. Bez wyjątku. Świetna książka.

Czytanie gry na najwyższym poziomie. Jak oglądać piłkę nożną?

Gdy poinformowałem TUTAJ o wyjściu książki „Jak oglądać piłkę nożną”, którą napisał Ruud Gullit, nie mogłem się doczekać przeczytania jej, ponieważ zapewniano, że nikt nie pisał o futbolu w taki sposób.

Dzięki współpracy z wydawnictwem Sine Qua Non miałem możliwość otrzymania tej pozycji. Dzięki temu mogłem...