Akcja powieści rozgrywa się w więzieniu, a dokładniej w podziemnych lochach, gdzie zamknięto osoby, które dopuściły się do największych zbrodni i które czekają na karę śmierci. Tam przebywa nasz główny bohater, którego imię nie zostaje nam przedstawione. Razem z nim i innymi ważnymi postaciami, śledzimy przerażające i autentyczne wydarzenia, które mają miejsce w tym otoczeniu. Poznajemy Panią, obrończynię, która chce dać wolność jednemu ze zbrodniarzy - Yorkowi, ale mężczyzna nie chce współpracować. Uznaje bowiem, że najlepsza będzie dla niego kara śmierci. Oprócz Pani, jest też Upadły Ksiądz, który również przebywa w murach więziennych i współpracuje z tamtejszą hierarchią. Każdy z nich ma bolesną przeszłość, doświadczenia życiowe o których nie mogą zapomnieć i nie każdy będzie miał szansę aby to naprawić.

Sięgając po tę książkę nie wiedziałam czego się spodziewać, nie znałam nawet zarysu fabuły, kompletnie nic. Jakież było moje zdziwienie, szok wypisany na mojej twarzy, gdy poznawałam tę historię coraz głębiej i głębiej. Niedowierzanie, ból który odczuwałam wraz z bohaterami, a także współczucie, które było silniejsze ode mnie. Nigdy nie czytałam czegoś podobnego. Mimo, że ta lektura jest wyjątkowo krótka, to zawiera o wiele więcej niż zwykła przeciętna, o większej objętości powieść.

Narrator nazywa przestrzeń w której przebywa "zaczarowanym miejscem". Ale dlaczego? W książce mamy do czynienia z realizmem magicznym. Widzi on człowieczków z młoteczkami i galopujące konie w momencie, kiedy dochodzi do egzekucji jednego z więźniów. Przez cały okres czytania, zadawałam sobie pytanie - co z tego wszystkiego jest realistyczne, a co fantastyczne. Idealne zestawienie nie pozwalało na jednoznaczną odpowiedź. Ów realizm pokazuje, jak narrator radzi sobie z byciem w odosobnieniu przez tyle lat. Ucieka przez wyobraźnię.

Poznajemy historię poszczególnych bohaterów stopniowo. Są to wstrząsające fakty, bardzo brutalne i trudne do pojęcia. Nieraz zdarzyło mi się wrócić do jakiegoś fragmentu kilka razy, ponieważ nie mogłam uwierzyć w to, co przeczytałam. Możemy analizować wraz z główną postacią, co przyczyniło się do tych strasznych czynów. Czy już od samego początku człowiek był tak zepsuty i bezwzględny? Dlaczego zrobił coś tak okropnego? Nie dostaniemy łatwego rozwiązania na te zapytania.

"Zaczarowani" poruszają ważne aspekty ludzkiej egzystencji. Widzimy walkę o odkupienie i o odpoczynek od świata. Motyw ludzi, pragnący władzy i rozkoszujący się nią. Praktycznie co kilka stron stawiałam sobie pytania, na które nie umiałam odpowiedzieć. Realizm magiczny okazał się bardziej realistyczny niż przypuszczałam. To mądra pozycja, pozwalająca poznać wszystko o czym nie mamy pojęcia na temat świata więziennego - oczami innych. Brutalność jaka spotyka osoby skazane, wydłubywanie oczu, gwałty, morderstwa. Pytanie: dlaczego?

Styl pisania Rene Denfeld jest fenomenalny, magiczny i zmysłowy. Gdy opisywała miejsca, czułam się jakbym tam była. Gdy opisywała zapach, miałam wrażenie, że również go czuję. Pojawiły się liczne metafory, które nadały całości niebywałego klimatu. Nigdy nie myślałam o więzieniu, ludziach w nim przebywających i o tym dlaczego życie doprowadziło ich do tego położenia. Po przeczytaniu, refleksje do tej pory mnie nie opuściły. Zakończenie bardzo złamało mi serce.

Każdy tę książkę odbierze inaczej. Jest ona trudną i wymagającą powieścią z wyższej półki. Można ją wielokrotnie czytać i interpretować. Za każdym razem odkryje się coś nowego, znaczącego, o czym nie będzie można zapomnieć. Wstrząsająca i niezwykła. Nie sądziłam, że dotrze tak głęboko do mojej duszy i serca. Zdecydowanie nie będzie łatwo o niej zapomnieć, to mogę zagwarantować.

Akcja powieści rozgrywa się w więzieniu, a dokładniej w podziemnych lochach, gdzie zamknięto osoby, które dopuściły się do największych zbrodni i które czekają na karę śmierci. Tam przebywa nasz główny bohater, którego imię nie zostaje nam przedstawione. Razem z nim i innymi ważnymi postaciami, śledzimy przerażające i autentyczne wydarzenia, które mają miejsce w tym...