Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż to była za niesamowita historia. V.E. Schwab po raz kolejny pokazała, że umie tworzyć genialne opowieści o unikatowej fabule, które sprawią, że w trakcie lektury całkowicie przepadniemy. Powiem jedno.. aż brak mi słów. Jestem pod wrażeniem tego, jak bardzo „Mroczna krypta” jest oryginalna i nietuzinkowa.

W świecie wykreowanym przez autorkę zmarłych nazywa się Historiami, natomiast miejsce w którym przebywają - Archiwum – które jest pilnie strzeżone przez Bibliotekarzy. Zdarza się, że Historie uciekają do tzw. Pasażu - czyli korytarzu do którego dostęp mają tylko Strażnicy.

Nasza główna bohaterka - Mackenzie jest Strażniczą. Przejęła tę posadę po jej zmarłym dziadku. Mac ma za zadanie „wyłapywanie” przebudzonych Historii znajdujących się w Pasażu i odstawianie ich do Zwrotu, gdzie zapadają ponownie w sen. Powiedzcie sami.. czy ta fabuła nie brzmi absolutnie fenomenalnie?

Książka składa się z dwóch części zamkniętych w jednym tomie. Ma około 650 stron, ale uwierzcie mi - czyta się ją ekspresowo. Proza Schwab jest dla mnie zawsze wyborną ucztą literacką. Nie bez powodu z zapartym tchem czytam każdą jej książkę, a „Mroczna krypta” jest kolejną perełką, która podbiła moje serce.

Mac mimo swojego nastoletniego wieku jest odważną, silną, lecz trochę zamkniętą w sobie dziewczyną. Zmaga się ze stratą brata, jak i również próbuje pogodzić swoje podwójne życie. Trafia po drodze na Wesleya Ayersa, który zaintrygował mnie od pierwszych stron. Ta dwójka tworzy tak niesamowity duet - uwielbiam ich dynamikę i fakt jak bardzo się o siebie troszczą.

Lektura tej powieści sprawiła, że czuję ogromny niedosyt.. chciałabym poznać dalsze przygody Mac i Wesa. Jeśli kiedykolwiek powstanie kontynuacja - chyba padnę z radości.

„Mroczna krypta” to fantastyczna, momentami mroczna i tajemnicza książka w wykonaniu V.E Schwab w genialnym przekładzie Macieja Studenckiego. Mamy w niej intrygującą fabułę, świetnych bohaterów, niezapomniane zwroty akcji oraz bardzo dobre zakończenie po którym chcemy tylko więcej i więcej. Uwielbiam tę historię i na pewno do niej wrócę.

Cóż to była za niesamowita historia. V.E. Schwab po raz kolejny pokazała, że umie tworzyć genialne opowieści o unikatowej fabule, które sprawią, że w trakcie lektury całkowicie przepadniemy. Powiem jedno.. aż brak mi słów. Jestem pod wrażeniem tego, jak bardzo „Mroczna krypta” jest oryginalna i nietuzinkowa.

W świecie wykreowanym przez autorkę zmarłych nazywa się...

Poznajcie dziewczynkę, która nie lubiła swojego imienia! Wybierzcie się z nią do krainy bajek, opowieści i legend!

Główna bohaterka powieści Elif Shafak uważa, że wszystko w jej życiu układałoby się wspaniale, gdyby nie jej nieszczęsne imię. Od razu zaznaczę - nie zdradzę tutaj jej imienia, niech to będzie dla Was niespodzianka, kiedy zetkniecie się z tą powieścią.

Dziewczynka uwielbia czytać książki. Jej ulubionym szkolnym przedmiotem jest przyroda. Nie znosi natomiast matematyki. Dużo czasu spędza w szkolnej bibliotece, w której pewnego dnia znajduje niezwykły globus. Odkrywa na nim tajemnicze miejsce - ósmy kontynent.

Ta powieść z gatunku literatury dziecięcej rozgrzała moje serducho do czerwoności. Przeczytałam ją na jeden raz, w dwie godziny, przy pysznej herbacie i bawiłam się niesamowicie. Co więcej, jej wydanie jest prześliczne.. a te ilustracje? Jestem absolutnie ZAKOCHANA.

Elif Shafak świetnie wykreowała główną bohaterkę - już na samym początku dowiadujemy się o niej wszystkich najważniejszych informacji. To odważna i pomysłowa dziewczynka, która zawładnęła moim sercem. Polubiłam ją od pierwszych stron.

Książka pokazuje wiele prawdziwych aspektów codziennego życia. Jest prosta w odbiorze, krótka, subtelna oraz przepełniona ukrytymi, znaczącymi fragmentami, które zrozumieją tylko dorośli. Fabuła pokazuje, jak wyobraźnia oraz marzenia są istotne, zwłaszcza dla dzieci.

„Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia” to ciepła, miła, przyjemna, wręcz otulająca lektura. Jest idealną pozycją dla młodszych czytelników, którzy znajdą w niej wiele dobroci. To przykład książki, którą rodzice powinni czytać do snu swoim małym pociechom.

„Codzienne życie bywa nudne i monotonne, ale świat opowieści i marzeń jest niezwykle zabawny”.

Poznajcie dziewczynkę, która nie lubiła swojego imienia! Wybierzcie się z nią do krainy bajek, opowieści i legend!

Główna bohaterka powieści Elif Shafak uważa, że wszystko w jej życiu układałoby się wspaniale, gdyby nie jej nieszczęsne imię. Od razu zaznaczę - nie zdradzę tutaj jej imienia, niech to będzie dla Was niespodzianka, kiedy zetkniecie się z tą...

Elle, pięćdziesięcioletnia szczęśliwa mężatka i matka trójki dzieci przebywa na wakacjach w „Papierowym pałacu” - miejscu, w którym za młodu spędzała każde lato. Jednak ten dzień zaczyna się zupełnie inaczej, bowiem główna bohaterka ostatniej nocy wymknęła się ze swoim dawnym przyjacielem Jonasem i spędziła z nim noc. W ciągu kolejnych dwudziestu czterech godzin Elle będzie musiała zdecydować, czy chce pozostać u boku kochającego męża Petera czy zacząć wszystko od nowa z Jonasem - jej wielką miłością.

Jestem jednocześnie wstrząśnięta, przygnębiona oraz oczarowana tą lekturą. Jest to książka z gatunku literatury obyczajowej oraz pięknej, jednak w żadnym stopniu nie mamy tutaj przedstawionej lekkiej i przyjemnej historii, przy której można się zrelaksować. Wręcz przeciwnie.. jest to ciężka w odbiorze pozycja, poruszająca trudne, życiowe kwestie.

Poruszona zostaje tutaj tematyka: przemocy seksualnej, gwałtu, rozstania czy straty dziecka. Książka od samego początku jest wymagająca, momentami również dusząca i mroczna.

Przez całą pozycję poznajemy historię głównej bohaterki, która rozlicza się z konsekwencjami traumatycznego dzieciństwa. Przedstawione nam zostają retrospekcje od najmłodszych lat, aż po czasy współczesne. Jest to głównie opowieść o rodzinie zaprezentowana w bardzo surowej formie.

W trakcie lektury czułam na plecach ogromny bagaż emocjonalny. To wartościowa do bólu powieść uzmysławiająca nam, że życie płynie za szybko i nie jesteśmy w stanie cokolwiek z tym zrobić.

Szczególnie zapadł mi w pamięci moment, kiedy główna bohaterka powiedziała, że gdyby mogła latać do tyłu, to by poleciała - jest to metafora, że nie jesteśmy w stanie cofnąć się w czasie i naprawić niektórych błędów.

„Papierowy pałac” to powieść przepełniona cierpieniem i bólem. Zdecydowanie jest to lektura dla wymagających, starszych czytelników. Muszę jeszcze wspomnieć o tym, jak ta książka została przepięknie wydana - większy format, twarda oprawa i ta przecudowna obwoluta. Ta historia na długo pozostanie w mojej pamięci.

Elle, pięćdziesięcioletnia szczęśliwa mężatka i matka trójki dzieci przebywa na wakacjach w „Papierowym pałacu” - miejscu, w którym za młodu spędzała każde lato. Jednak ten dzień zaczyna się zupełnie inaczej, bowiem główna bohaterka ostatniej nocy wymknęła się ze swoim dawnym przyjacielem Jonasem i spędziła z nim noc. W ciągu kolejnych dwudziestu czterech godzin Elle będzie...