Lubię gotować. Najczęściej wykorzystuję przepisy z blogów kulinarnych, ale nadal z uporem maniaka zamawiam książki kucharskie w wersji papierowej. Nie do końca wiem po co – bo i tak NADAL gotuję z laptopem w kuchni, ale widząc ciekawą książkę kucharską po prostu chcę ją mieć w papierze! To jest jedyny raz, gdy widzę wyższość papieru nad elektroniką (no dobrze, może jeszcze wznowienia powieści Gaimana z ilustracjami Dark Crayon są w stanie mnie przekonać do papieru).

Od czasu gdy zaczęłam namiętnie gotować, w internecie namnożyło się blogów kulinarnych – ja z racji preferencji smakowo-etycznych skupiam się głównie na tych roślinnych. Mam kilku swoich ulubionych blogerów, których śledzę w social mediach i których przepisy umieszczam w mojej prywatnej książce kucharskiej (oczywiście wirtualnej). I nagle Ci wszyscy blogerzy zaczęli wydawać książki! A ja czuję się zobowiązana, żeby te książki kupować!

Inę Rybarczyk „znam” od bardzo dawna. Pierwszy przepis, który zrobiłam z jej bloga pochodzi z 15 września 2014 roku! Była to potrawka z soczewicy i cieciorki – nadal często wykorzystywany przeze mnie, ze względu na wyborny smak i prostotę wykonania – polecam! I potem jakoś tak poszło – jej przepisy są zazwyczaj proste, większość produktów mam w domu lub mogę mieć w ciągu kilkunastu minut, bo są do zdobycia w każdym sklepie lub na targu, a ponadto są zaskakująco smaczne. Dzięki niej złowiłam naprawdę smakowite połączenia – jak np. bób i bataty! Ponadto zdjęcia są tak kuszące, że nie sposób przejść nad nimi do porządku dziennego. Podczas spotkania autorskiego, które prowadziłam z nią w Poznaniu, blogerka zdradziła, że nie przykłada ogromnej wagi do zdjęć – taką zasadę przyjęła ze swoim partnerem – przygotowane przez nią jedzenie ma być przede wszystkim zjedzone – zdjęcia więc robione są szybko, żeby nic nie zdążyło wystygnąć. Nie ma szans na długie ustawianie dodatków w tle, zabawy światłem, cieniem etc. Efekt tym bardziej jest godny pochwały.

Zdjęcia są też tym, co rzuca się w oczy przy przeglądaniu książki – każdy przepis posiada dużą fotografię, która kusi, nęci i zachwyca! Układ książki jest całkiem przyjazny i logiczny: są śniadania, następnie pasty do kanapek, sałatki i zupy, dania główne, desery, słodycze... Nic tylko siedzieć w kuchni i gotować! A potem znaleźć kogoś, kto te wszystkie pyszności będzie jadł.

Siłą rzeczy nie udało mi się przygotować nawet 1/5 przepisów zanim przystąpiłam do pisania tej recenzji, ale też nigdy nie było to moją ambicją. Mój egzemplarz książki najeżony jest karteczkami, które wskazują przepis, który chciałabym zrobić, ale prawda jest taka, że co otworzę książkę, to w oko wpada mi coś innego, co jakimś cudem wcześniej mi umknęło – tak jak teraz – carry z mango i bakłażanem! Już mnie kusi, żeby sprawdzić czy oprócz bakłażana, który przecież może kupić w sklepie obok, mam resztę składników!  

Anna Misztak