Nigdy nie zapomnę swojego wrażenia po przeczytaniu Miasteczka Salem Stephena Kinga. Miałam zaledwie trzynaście lat, ale fascynowały mnie horrory oraz ich tematyka nie tylko w literaturze. Minęły jednak lata, odkąd przeczytałam ostatnią książkę z tego gatunku. Jeszcze nie tak dawno wróciłam do tego przerażającego świata dzięki Frankensteinowi Mary Shelley. Z ogromnym podekscytowaniem zabrałam się również za Egzorcystę.

Wydaje mi się, że tę historię zna każdy. Nawet jeśli nie czytał książki, czy też ekranizacji, ma pojęcie o opętaniach i egzorcyzmach. Ten przerażający akt przez wiele lat pojawiał się i nadal pojawia w literaturze, filmie oraz malarstwie. Nie mówiąc o tym, ile udokumentowanych lub udowodnionych opętań miało miejsce. Jednak to nie o tym będę dzisiaj mówić. Jak więc wyglądał jeden z prekursorów gatunku? William Peter Blatty powoli wprowadza nas w świat Chris, znanej aktorki, oraz jej nastoletniej córki, Regan. Początek może wydawać nieco przydługi, ale warto przez niego przebrnąć. Dzięki temu wstępowi czytelnik jest bardziej współczujący dla bohaterów. Przeżywa każde wydarzenie razem z nimi, tak samo, jak oni nie dowierza w sytuacje, które mają miejsce w domu MacNeilów.

Chociaż trudno mi określić, dlaczego, autor skutecznie mnie przeraził. Być może za sprawą wyjątkowego stylu lub samego doboru słów. Obrazy, jakie pojawiały się w mojej głowie podczas czytania... cóż, nie da się tego nazwać. Egzorcysta jest brutalny, niesmaczny, momentami naprawdę perwersyjny. Mimo że dobrze znam fabułę z ekranizacji, silnie odczuwałam narastający niepokój z każdą przewracaną stroną. Co więcej, nieustannie czułam się nieswojo. Nie jestem osobą wierzącą i niezbyt często zastanawiam się nad dobrem, złem, Bogiem oraz Szatanem. A jednak przerażała mnie wizja niewinnej dziewczynki, której ciało opętał wściekły i morderczy twór.

Niektóre powieści, takie jak Dziewczyna z sąsiedztwa nie mają w sobie nic oprócz dobrego pomysłu oraz brutalności. Egzorcysta to nie tylko świetny horror, ale naprawdę ciekawa powieść psychologiczna. Lubiłam czytać o matce Regan oraz mieszkańcach ich domu. Jak reagowali na wiadomość, że dziewczynka jest opętana? Kto z nich i jak bardzo mocno przeżywał te wydarzenia? Czytelnik czyta również sporo o samych księżach, a zwłaszcza Damienie Karrasie. Wyjątkowo spodobała mi się postać jezuity. Autor stworzył postać, którą nie charakteryzuje tylko profesja, jaką się zajmuje. Pokazał, że ksiądz to też zwykły człowiek, z wadami, wątpliwościami i nałogami.

Dobrą literaturę grozy nie tworzy się za pomocą kilku przekleństw i wylewu krwi. Przynajmniej nie w moim odczuciu. Autorowi udało się za pomocą naprawdę sugestywnych obrazów, ciekawie nacechowanych postaci oraz niesamowitego klimatu napisać powieść, którą można przypisać już do klasyków. Mimo przydługiego wstępu, który pozwala nam poznać bliżej postaci, Egzorcystę czyta się z zapartym tchem, nie mogąc się od niego oderwać. Książka czasami obrzydza, gorszy i wzbudza negatywne emocje. Właśnie takie powinny być horrory – pełne niepokoju, strachu oraz smutku. Na pewno zapamiętam tę książkę na bardzo długo. I podobnie jak Miasteczko Salem, przez wiele lat na wspomnienie o niej poczuję przeszywający mnie dreszcz.

RECENZJA POCHODZI Z : przy-goracej-herbacie.blogspot.com

Nigdy nie zapomnę swojego wrażenia po przeczytaniu Miasteczka Salem Stephena Kinga. Miałam zaledwie trzynaście lat, ale fascynowały mnie horrory oraz ich tematyka nie tylko w literaturze. Minęły jednak lata, odkąd przeczytałam ostatnią książkę z tego gatunku. Jeszcze nie tak dawno wróciłam do tego przerażającego świata dzięki Frankensteinowi Mary Shelley. Z ogromnym...