,,Czasem myślę sobie, że na każdego czai się jego osobista tragedia. Że ktoś, kto właśnie kupuje mleko w piżamie albo dłubie w nosie na światłach, może być sekundę od katastrofy. Że każde życie, nieważne, jak zwyczajne, ma tę jedną chwilę, kiedy staje się wyjątkowe - chwilę, po której wydarzy się wszystko, co naprawdę ma znaczenie.''

Słowa umieszczone na okładce (,,Masz jedno życie. Dzikie i cenne") zrodziły w mojej głowie wyobrażenie o książce, która powołując się na błędy z przeszłości, złe decyzje oraz niespełnione marzenia będzie przypomnieniem o jaśniejszej stronie życia; by korzystać i czerpać z niego garściami, nie szczędząc przy tym w różnorodności swoich planów. Osobista tragedia rzeczywiście ma tutaj miejsce, jednak ciągnie się ona przez całą objętość tekstu, dochodząc do punktu kulminacyjnego, gdzie tak naprawdę dopiero przy końcu podróży czeka na nas "Początek wszystkiego"...

Mogłoby się wydawać, że historia Ezry Faulknera i Cassidy Thorpe to standardowa młodzieżowa opowieść, jakich na dzisiejszym rynku pełno. Szkolna miłość, imprezy, kłopoty z przyjaciółmi - znany schemat, prawda? Tak jest i tutaj; losy dwójki bohaterów stykają się ze sobą podczas wspólnego uczestnictwa na kółku debatanckim, do którego dołącza także przyjaciel Ezry z dzieciństwa - Toby. Dla Faulknera nowe towarzystwo stwarza zupełnie różną od jego wcześniejszego środowiska rzeczywistość. Świat rządzony przez szkolne gwiazdy sportu i piękne cheerleaderki staje się nagle zakłamany i obłudny. Nie mija sporo czasu, kiedy chłopak zauważa, że przy obecnej paczce znajomych może liczyć na wsparcie, a także być w pełni prawdziwym sobą. Jednak jak to zawsze bywa, pewne sprawy zaczynają się komplikować, a to z kolei prowadzi do...No właśnie, do czego?

W moim odczuciu ,,Początek Wszystkiego'' nie jest ani trochę pozytywną, przyjemną w odbiorze historią. Już po przeczytaniu trzech pierwszych stron książki musiałam się zatrzymać i uświadomić sobie, co tak naprawdę się stało. Wiele wydarzeń opisanych w tekście nie ubrano w ich bezpośrednie opisy, aby koniecznie wywołać u czytelnika określone emocje, lecz pokrótce streszczono ich przebieg, co daje nam pole do ich samodzielnej interpretacji. Sama postanowiłam poczekać z recenzją tej książki, ponieważ im dłużej zastanawiałam się nad jej zakończeniem, tym więcej ukrytych znaczeń i puent z niej wydobyłam. Nie jest to literatura na wysokim poziomie; w końcu mamy tutaj do czynienia z młodzieżówką - jednak młodzieżówką niezwykle wartością na swój prosty, choć ukryty sposób.

Najbardziej niesamowite w tej książce jest to, że każdy z nas może ją odebrać na swój własny sposób. Jest to jedna z tych pozycji, która na samo wspomnienie o niej wywołuje u mnie mieszankę ekscytacji, żalu, jak i uczucia pustki, lecz wcale nie w negatywnym tego słowa znaczeniu. Dla mnie osobiście, książka Robyn Schneider to opowieść o tym, że bardzo często przykre wydarzenia potrafią otworzyć nam oczy na otaczający nas świat. Życie jest zbyt krótkie, aby wiecznie zastanawiać się, co by było, gdybym zrobił/a to czy tamto. Jako ludzie posiadający wolną wolę własnoręcznie piszemy kolejne rozdziały naszego istnienia i to my decydujemy, jak będzie wyglądał nasz następny dzień. Czasami koniec czegoś szczególnie ważnego okazuje się początkiem wszystkiego.
Nie traćmy czasu na chwile, które dawno przeminęły.
Chwytajmy w ręce puste kartki swojego życiorysu i wypełniajmy najbardziej niezwykłą historią, jaką ten świat widział.

Bo życie jest jedno.
Dzikie i cenne.

,,Przenikamy przez cudze życie jak duchy i zostawiamy po sobie wspomnienia o ludziach, którzy tak naprawdę nigdy nie istnieli. (...) Ale koniec końców to my decydujemy, jak inni mają nas widzieć.''

,,Czasem myślę sobie, że na każdego czai się jego osobista tragedia. Że ktoś, kto właśnie kupuje mleko w piżamie albo dłubie w nosie na światłach, może być sekundę od katastrofy. Że każde życie, nieważne, jak zwyczajne, ma tę jedną chwilę, kiedy staje się wyjątkowe - chwilę, po której wydarzy się wszystko, co naprawdę ma znaczenie.''

Słowa umieszczone na okładce (,,Masz...