Nie każdy miał tyle szczęścia by urodzić się w bogatej, kochającej rodzinie. Istnieją jednak osoby, które poddają się już na starcie i takie, które walczą ze wszystkich sił. Bohaterka „Dzikich serc” jest odważna i zdeterminowana. Nigdy, przenigdy nie zamierza dać za wygraną.

Mama Savannach odeszła zostawiając dziewczynę samą z pijącym ojcem i niepełnosprawnym braciszkiem. Ona jednak nie zamierza się poddawać, chociaż pewnego dnia, gdy jej były chłopak nazwał Evana matołkiem nie wytrzymała. Poniosło ją i wbiła mu w rękę ołówek. To spowodowało całą lawinę wydarzeń, kończącą się przeniesieniem Savannach do szkoły dla trudnej młodzieży. Dziewczyna jednak szybko odnajduje się w nowej sytuacji, poznaje przyjaciół i powoli, krok po kroku, planuje swoje dalsze życie, nawet jeżeli nie wygląda na to, że miałaby wieść je w różowych barwach. Nic jednak nie toczy się po jej myśli, a los stawia na jej drodze coraz to nowe przeszkody, zaś upór i determinacja nie pozwalają jej przyjąć niczyjej pomocy.

Seria „Program” spod pióra Suzanne Young była przyjemna i wciągająca, ale w najmniejszym stopniu nie przygotowała mnie na to co znalazłam w powieści „Dzikie serca”. Tytuł porównać mogę wyłącznie do książek Kasie West, tylko, że historia opowiedziana przez Suzanne Young jest zdecydowanie bardziej poważna i również zdecydowanie smutniejsza. To szkoła życia, która uczy zrozumienia dla osób w cięższej niż nasza własna sytuacji.

Gdy w życiu ktoś nas zawiedzie, zwłaszcza gdy jest to bliska nam osoba, spodziewamy się, że inni postąpią tak samo. To właśnie spotkało Savannah, która ma ogromne trudności by komukolwiek zaufać. Jej przyjaciele jednak wykazują się dużą dozą cierpliwości i pozwalają jej pokonywać trudną drogę krok po kroku.

Życie zwykło rzucać nam kłody pod nogi, ale zazwyczaj mamy oparcie w najbliższych nam osobach. Większość z nas posiada rodziny, które staną za nami murem. Co jednak mogła zrobić bohaterka powieści „Dzikie serca”? Była zdana sama na siebie i swoich niepełnoletnich przyjaciół. Ci którzy byli przeciwko niej mogli bez trudu odebrać jej wszystko. Gdyby w tej historii nie pojawił się Cameron mogłaby mieć ona naprawdę smutne zakończenie.

Powieść jest słodko-gorzka, kojarzy mi się z jesienią. Z jednej strony widzimy piękne, różnobarwne liście i cieszymy się ostatnimi promieniami słońca, z drugiej jednak marzniemy brnąc w deszczu i błocie. Ta historia tak naprawdę nie posiada szczęśliwego zakończenia, ale pozostawia nadzieję na to, że takie jeszcze może się pojawić. Polecam! Ja sama po skończonej lekturze jeszcze długo nie mogłam przestać o niej myśleć.

Recenzja z bloga http://miye.eu

Nie każdy miał tyle szczęścia by urodzić się w bogatej, kochającej rodzinie. Istnieją jednak osoby, które poddają się już na starcie i takie, które walczą ze wszystkich sił. Bohaterka „Dzikich serc” jest odważna i zdeterminowana. Nigdy, przenigdy nie zamierza dać za wygraną.

Mama Savannach odeszła zostawiając dziewczynę samą z pijącym ojcem i niepełnosprawnym braciszkiem....