Niespodziewanie przydarza jej się Cameron Ramsey. Cichy, z pozoru ułożony, pochodzący z obcego dla Savannah świata pięknych domów i zatroskanych rodziców. Nigdy na nią nie patrzy, ale swoje wypowiedzi adresuje tylko do niej. Dziewczyna stara dowiedzieć się czym jest ta rysa na szkle, która sprowadziła chłopaka z sąsiedniej ławki do szkoły dla trudnej młodzieży. Czy pozwoli Cameronowi pomóc nieść swój ciężar, czy nauczona doświadczeniem odepchnie go i umocni mur wokół swojego serca? Problem w tym, że dzikich serc nie sposób okiełznać.

Udziela nam się niepokój bohaterki, na każdej stronie wypatrujemy ciosu skierowanego w stronę Savannah. Tego przenośnego i dosłownego. Czasem nie pochwalamy jej decyzji i kręcimy głową z niedowierzaniem, a czasem mamy ochotę ją przytulić i uchronić przed światem. Savannah ma dwie natury: szalonej nastolatki wdającej się w bójki oraz dojrzałej, młodej kobiety przepełnionej instynktem macierzyńskim w stosunku do młodszego braciszka. Próbuje pogodzić rolę matki, siostry, głowy rodziny, uczennicy, zbuntowanej małolaty oraz zakochanej dziewczyny. Całości dopełniają jej rude włosy, równie płomienne co jej temperament.

Choć historia nie jest bardzo długa i rozbudowana, to uświadamia nam jak niezmiernie ważna jest umiejętność przyjęcia pomocnej dłoni i zdjęcia z barków ciężaru, który jest ponad nasze siły i możliwości. Pokazuje kiedy walczyć, a kiedy lepiej odpuścić.

Książka jest chwilami bezlitośnie brutalna i wypełniona życiową niesprawiedliwością. Opisuje paczkę przyjaciół, którym nieznośnie ciąży rzeczywistość, ale podejmują walkę o lepsze jutro. Każdy na swój własny sposób. Brnąc do przód.

Może podczas czytania tej historii, okaże się, że Ty również masz dzikie serce?

Anna Gajewska