Jerzy Dziewulski- postać nietuzinkowa, jedni go kochają inni nienawidzą.
Milicjant, policjant, antyterrorysta i polityk.
Ciekawa, wciągająca historia opowiedziana prostym językiem. Dobrze się czyta.
Nasuwa się tylko pytanie czy wszystko opisane w książce jest prawdą…

Jerzy Dziewulski- postać nietuzinkowa, jedni go kochają inni nienawidzą.
Milicjant, policjant, antyterrorysta i polityk.
Ciekawa, wciągająca historia opowiedziana prostym językiem. Dobrze się czyta.
Nasuwa się tylko pytanie czy wszystko opisane w książce jest prawdą…

Bardzo dobrze to się czyta. Łatwy, prosty jeżyk okraszony bluzgami sprawia, że Dziewulski jest autentyczny w tym co mówi, chociaż same fakty brzmią sensacyjnie.
Ciekawa opowieść człowieka, który czuje swoją wartość i teraz na emeryturze chce trochę jeszcze dorobić swoimi opowieściami, a ma ich na pewno więcej niż w tym jednym wydaniu.
Książka na weekend.

Bardzo dobrze to się czyta. Łatwy, prosty jeżyk okraszony bluzgami sprawia, że Dziewulski jest autentyczny w tym co mówi, chociaż same fakty brzmią sensacyjnie.
Ciekawa opowieść człowieka, który czuje swoją wartość i teraz na emeryturze chce trochę jeszcze dorobić swoimi opowieściami, a ma ich na pewno więcej niż w tym jednym wydaniu.
Książka na weekend.

Niestety za dużo lania wody.

Niestety za dużo lania wody.

Cóż... Pana Dziewulskiego uwielbiam od chwili, odkąd zobaczyłam go w jednym z odcinków kultowego "07 zgłoś się". Borewicz mówi: "Dawać mi tu Dziewulskiego!". A wtedy przychodzi Jerzy i ratuje z terrorystycznej opresji samolot (a wiecie, że to wydarzyło się naprawdę? Sporo o tym jest w tej książce!). Po skończonej akcji bez słowa odchodzi w dal pasem startowym na Okęciu.

Książka jest wywiadem-rzeką, w którym Dziewulski zdradza wiele. O milicji, policji, współpracy z prostytutkami i złodziejami-dżentelmenami. Czyta się jak niezłą powieść sensacyjną. Napisana jest momentami ostrym językiem, kiedy Dziewulski chce ostro przekląć, robi to, dzięki czemu książka zyskuje na autentyczności.

Fascynują mnie czasy PRL-u, uwielbiam seriale z tamtego czasu. Szczególnie te kryminalno-obyczajowe - "Tulipan" i "07 zgłoś się" to moi faworyci. Zawsze intrygowała mnie w tych serialach wszechobecność służb. Okazuje się, że to nie była fikcja...

Cóż... Pana Dziewulskiego uwielbiam od chwili, odkąd zobaczyłam go w jednym z odcinków kultowego "07 zgłoś się". Borewicz mówi: "Dawać mi tu Dziewulskiego!". A wtedy przychodzi Jerzy i ratuje z terrorystycznej opresji samolot (a wiecie, że to wydarzyło się naprawdę? Sporo o tym jest w tej książce!). Po skończonej akcji bez słowa odchodzi w dal pasem startowym na Okęciu....

Kolejne opowieści Dziewulskiego z dawnych lat. Na uwagę zasługują w szczególności opisy akcji antyterrorystycznych na lotnisku, ale też kulisy pracy policji w PRL w latach 60 i 70.

Można się z Dziewulem na wielu polach nie zgadzać, ale jeśli wziąć poprawkę i wczuć się w konwencję, czyta się to trochę jak opowiadania wujka z młodości przy kominku - polecam takie podejście.

Słowem, książka do przeczytania na parę dni. Oczywiście, edycja pozostawia nieco do życzenia, ale ten minus odrobinę mniej razi niż w II części cyklu.

Kolejne opowieści Dziewulskiego z dawnych lat. Na uwagę zasługują w szczególności opisy akcji antyterrorystycznych na lotnisku, ale też kulisy pracy policji w PRL w latach 60 i 70.

Można się z Dziewulem na wielu polach nie zgadzać, ale jeśli wziąć poprawkę i wczuć się w konwencję, czyta się to trochę jak opowiadania wujka z młodości przy kominku - polecam takie podejście....

Książka jest dobra. Ma formę wywiadu i w pewnych momentach miałem wrażenie, że Pan Pyzia zadawał pytania na oślep bez przemyślenia. Sama chronologia wydarzeń też nie do końca jest zachowana (raz autor pisze o wydarzeniach z 1981 roku, a w następnym opisuje 1978). Dziewulski to barwna postać i taka formę ma jego historia opisana w tej książce. Facet mówi konkretnie, prostym językiem, lekko przy tym bluzgając ale taki urok podczas pisania o służbie w milicji/policji. Część opisanych historii jest nudna i przewidywalna bo wielu milicjantów/policjantów działało w podobny sposób (np. pozyskiwanie informatorów w środowisku prostytutek) ale pojawiło się kilka naprawdę ciekawych wątków (np. szkoła złodziei we Lwowie czy porwania samolotów). Przed tą lekturą przeczytałem "Antyterrorystów" (którzy nomen omen w moim odczuciu są książka po prostu lepszą i mile wspominają w swoich rozmowach Dziewulskiego) dlatego chętnie przeczytam kolejne książki, w tym tą o terrorystach w Polsce. Myślę, że książka o Dziewulskim jest ciekawym urozmaiceniem lektury literatury faktu o służbach i milicji/policji. Polecam

Książka jest dobra. Ma formę wywiadu i w pewnych momentach miałem wrażenie, że Pan Pyzia zadawał pytania na oślep bez przemyślenia. Sama chronologia wydarzeń też nie do końca jest zachowana (raz autor pisze o wydarzeniach z 1981 roku, a w następnym opisuje 1978). Dziewulski to barwna postać i taka formę ma jego historia opisana w tej książce. Facet mówi konkretnie, prostym...

Pierwsza ksiazka policjanta lub o policjantach ktora mnie mozna powiedziec ze i nawet zafascynowala. Znajduje sie w niej wiele ciekawostek o ktorych bynajmniej ja nie mialem pojecia ze w ogole takie sytuacje mialy miejsce w naszym kraju. Pan Jerzy bez owijania w bawelne opowiada jak bylo i co robil. Ksiazka Vegi ze S.P Slawkiem Opala tez byla ciekawa natomiast ta moim zdaniem jest ciekawsza i bardziej bezposrednia. Uwazam ze warto pochylic sie nad ta lektura. Z czystym sumieniem polecam

Pierwsza ksiazka policjanta lub o policjantach ktora mnie mozna powiedziec ze i nawet zafascynowala. Znajduje sie w niej wiele ciekawostek o ktorych bynajmniej ja nie mialem pojecia ze w ogole takie sytuacje mialy miejsce w naszym kraju. Pan Jerzy bez owijania w bawelne opowiada jak bylo i co robil. Ksiazka Vegi ze S.P Slawkiem Opala tez byla ciekawa natomiast ta moim...

Książka przedstawia pracę w służbach w bardzo specyficzny sposób.
Oczywiście są fragmenty mniej ciekawe, ale czy wszystko z naszego codziennego życia, jest pasjonujące 24h na dobę?

Warto przeczytać, jeżeli tematy związane z działalnością służb nas interesują.

Książka przedstawia pracę w służbach w bardzo specyficzny sposób.
Oczywiście są fragmenty mniej ciekawe, ale czy wszystko z naszego codziennego życia, jest pasjonujące 24h na dobę?

Warto przeczytać, jeżeli tematy związane z działalnością służb nas interesują.

Przeczytana.Wiem już o której pan Jerzy lubi wypić kawę i gdzie celować ,żeby było skutecznie. A tak na serio dowiedziałam się paru szczegółów, trochę mi się poukładała wiedza n.t milicji i policji. Styl lekki, z przekleństwami nadającymi kolorytu opowieściom Gwiazdora.

Przeczytana.Wiem już o której pan Jerzy lubi wypić kawę i gdzie celować ,żeby było skutecznie. A tak na serio dowiedziałam się paru szczegółów, trochę mi się poukładała wiedza n.t milicji i policji. Styl lekki, z przekleństwami nadającymi kolorytu opowieściom Gwiazdora.

Książka rewelacyjna! Pożarłem ją w kilku podejściach, co przy moich możliwościach czasowych jest wynikiem doskonałym ;)
Jest to genialny zapis kilku (jak sądzę) spotkań panów Dziewulskiego i Pyzi. Opowieść ułożona konkretnie, bez zbędnych opisów i koloryzowania, no może odrobinkę, ale piszę to z przymrużeniem oka, bo trudno statystycznemu Polakowi uwierzyć, że takie akcje działy się w Polsce późnego PRL. Dla Pana Dziewulskiego ogromny szacunek, wręcz podziw, bo znam nieco tajniki polskiej milicji i policji i te opowieści nie są bynajmniej przegięte czy zmyślone. Bije od nich fachowość i konkret. Jeśli rażą kogoś wulgaryzmy to bardzo mi przykro, ale tak niestety się rozmawiało/rozmawia. Z napięciem czekam na następną odsłonę.

Książka rewelacyjna! Pożarłem ją w kilku podejściach, co przy moich możliwościach czasowych jest wynikiem doskonałym ;)
Jest to genialny zapis kilku (jak sądzę) spotkań panów Dziewulskiego i Pyzi. Opowieść ułożona konkretnie, bez zbędnych opisów i koloryzowania, no może odrobinkę, ale piszę to z przymrużeniem oka, bo trudno statystycznemu Polakowi uwierzyć, że takie akcje...