Fajne spojrzenie na rzeczywistość powojenną oczami nastolatka, który taki całkiem zagubiony jednak nie był ;) Wg mnie wyraźnie podkoloryzowana. Jedni mają ciekawsze życie inni mniej, jednak ilość przygód Pana Piotra jest wręcz niewiarygodna. Czyta się ją jednak znakomicie i życzyłabym sobie, aby dziennikarze dotykali życia tak jak autor.

Fajne spojrzenie na rzeczywistość powojenną oczami nastolatka, który taki całkiem zagubiony jednak nie był ;) Wg mnie wyraźnie podkoloryzowana. Jedni mają ciekawsze życie inni mniej, jednak ilość przygód Pana Piotra jest wręcz niewiarygodna. Czyta się ją jednak znakomicie i życzyłabym sobie, aby dziennikarze dotykali życia tak jak autor.

Książka jest niezła. Wspomnienia osób z czasu komuny są dla osób w moim wieku nieco odległe, bo ja nie doświadczyłem tych wydarzeń. Niemniej jednak jest w tej książce coś ponadczasowego. To opowieść o dorastaniu, przeżywaniu pierwszych miłości, pierwszej pracy, rzeczy które dotyczą przecież każdego z nas. Autor sprawia wrażenie, że niczego nie ukrył. Gotów jestem uwierzyć, że wszystko co napisał było bardzo realne i wcale nie bardzo podkoloryzowane. Realia komuny i te historie związane z wagonem sypialnym dodają tej opowieści niezłych kolorów. Książka pełna jest ciekawych historyjek i humoru.

Książka jest niezła. Wspomnienia osób z czasu komuny są dla osób w moim wieku nieco odległe, bo ja nie doświadczyłem tych wydarzeń. Niemniej jednak jest w tej książce coś ponadczasowego. To opowieść o dorastaniu, przeżywaniu pierwszych miłości, pierwszej pracy, rzeczy które dotyczą przecież każdego z nas. Autor sprawia wrażenie, że niczego nie ukrył. Gotów jestem uwierzyć,...

Książka będąca dowodem na to, że autor ma niesamowicie sprytne oko i talent do wyłapywania nieoczekiwanych sytuacji.

Sam mówi wprost: długo i mozolnie wędrował do tego, kim chce być, zahaczając o przeróżne profesje. Począwszy od salowego w szpitalu, przez ekspedytora książek i maszynistę sceny, kończąc na konduktorze wagonów sypialnych. To błyskotliwy rys autobiograficzny uszyty na tle skomplikowanej historii naszego kraju. Autor wielu znanych dziś pisarzy, dziennikarzy i artystów znał jeszcze we wczesnej młodości i nie wiedział, kim się staną. Jest w tym coś magicznego, gdy się na to spojrzy z perspektywy czasu.

Na koniec najlepsze: błyskotliwe i barwne puenty. Lepszej zachęty chyba już nie znajdę!

Książka będąca dowodem na to, że autor ma niesamowicie sprytne oko i talent do wyłapywania nieoczekiwanych sytuacji.

Sam mówi wprost: długo i mozolnie wędrował do tego, kim chce być, zahaczając o przeróżne profesje. Począwszy od salowego w szpitalu, przez ekspedytora książek i maszynistę sceny, kończąc na konduktorze wagonów sypialnych. To błyskotliwy rys autobiograficzny...

ciekawą rzecz"popełnił Piotr Pytlakowski. Słynny z rozmów z polskimi gangsterami dziennikarz śledczy, znający alfabet mafii nagle pokusił się o swoją fabularyzowaną biografie. jest to swoista Bildungsroman, bo skupia się na okresie chmurnej i durnej młodości, wraz z incydentalną pracą jako rzeczony konduktor.
Z werwą, swadą i humorem opisuje swoje szczeniackie wybryki, paczką zza winkla ulicy Dąbrowskiego. Dramatyczne dzieje rodziny w czasie wojny nie zostały rozwinięte. Matka udawała złotowłosą Polkę, przechowywała uciekinierów z getta. Ojciec prawie ogłuchł gdy w pobliżu wybuchł pocisk artyleryjski. Dopiero w 1962 r. Piotr dowiedział się o żydowskim dziedzictwie, kieleckim pogromie, zaczął rejestrować przejawy antysemityzmu. Wielu kolegów wyjechało, ale nie Pytlakowscy. Ojciec autora był ważną figura, sam pisarza Amado dedykował mu książki, działał w PPS-ie.
Pokrótce opisane życie rodzinne, siostra co miała trzech mężów. Gdy nie dostał się na studia poszedł do pracy. Najpierw kilka miesięcy był salową w szpitalu na oddziale psychiatrycznym, gdzie rządziła ubecja, dlatego niedawno ktoś zrobił aferę by mu nabruździć i wyszedł na wtykę. Robił też mniejsze i większe przekręty z chłopakami, angażował się w pokątny handel, dla zgrywy poszedł na rozmowę w PKP. Po miesięcznym przeszkoleniu podjął pracę, poznał swoje obowiązki, papierologię, zasady ewidencjonowania pasażerów, przygotowywał napoje gorące, ale miał z góry ustalone pułapy. Gdy za dużo sprzedał, zawyżał normę. Obrazki obyczajowe z życia podróżnych, niespełnione marzenia o seksie w slipingu, mroczne sekrety przedziału odstawianego na boczny tor, gdzie figlowali z kochankami zaprzyjaźnieni bywalcy PKP. Z przymrużeniem oka relacjonuje dalekobieżne trasy, zachłyśnięcie się lepszym standardem w Budapeszcie czy na Krymie.
Czyta się szybko, bo autor wykazuje zacięcie anegdotyczne, ma oko do niecodziennych sytuacji i umie zainteresować czytelnika nawet tak przyziemną materią jak praca na kolei.

ciekawą rzecz"popełnił Piotr Pytlakowski. Słynny z rozmów z polskimi gangsterami dziennikarz śledczy, znający alfabet mafii nagle pokusił się o swoją fabularyzowaną biografie. jest to swoista Bildungsroman, bo skupia się na okresie chmurnej i durnej młodości, wraz z incydentalną pracą jako rzeczony konduktor.
Z werwą, swadą i humorem opisuje swoje szczeniackie wybryki,...

Interesująca, autobiograficzna opowieść Piotra Pytlakowskiego - znanego dziennikarza (obecnie "Polityki"),autora książek i scenariuszy, rodowitego warszawiaka z Mokotowa - swobodnie mieszająca prawdę z fikcją, bardzo warszawska, awanturnicza i literacka. Autor miał ciekawe dzieciństwo i młodość, poza chłopakach z winkla ul. Dąbrowskiego i al. Niepodległości obcował na co dzień z wieloma znanymi osobami, choć wtedy nie bardzo zdawał sobie sprawę z ich wielkości. Długo i mozolnie dojrzewał do decyzji kim chce być w dorosłym życiu. Zanim zajął się dziennikarstwem - pod dużym naciskiem matki - był m. in. salowym w szpitalu, ekspedytorem książek, maszynistą sceny w Teatrze Wielkim, roznosicielem mleka, wreszcie konduktorem wagonów sypialnych... Bardzo barwny rys autobiograficzny, ukazany z werwą i biglem, na tle naszej skomplikowanej historii tamtych lat. Dla mnie tym ciekawszy, że czas dzieciństwa i młodości autora oraz miejsca, w których bywał są również moim czasem i te miejsca są dobrze znane również mnie.
Bardzo polecam.

Interesująca, autobiograficzna opowieść Piotra Pytlakowskiego - znanego dziennikarza (obecnie "Polityki"),autora książek i scenariuszy, rodowitego warszawiaka z Mokotowa - swobodnie mieszająca prawdę z fikcją, bardzo warszawska, awanturnicza i literacka. Autor miał ciekawe dzieciństwo i młodość, poza chłopakach z winkla ul. Dąbrowskiego i al. Niepodległości obcował na co...

Czyta się szybko i z dużą przyjemnością. Polecam.

Czyta się szybko i z dużą przyjemnością. Polecam.

Świetna książka! Polecam!

Świetna książka! Polecam!

W ogóle nie wiem, o co chodzi w tym czymś. Skończyłam szybciej niż zaczęłam czytać!

W ogóle nie wiem, o co chodzi w tym czymś. Skończyłam szybciej niż zaczęłam czytać!

Zabawna, napisana z dużym dystansem powieść. Czyta się jednym tchem Pllecam

Zabawna, napisana z dużym dystansem powieść. Czyta się jednym tchem Pllecam

Świetna powieść!!!

Świetna powieść!!!