Choć podejście autora jest dość jasne i możemy dojść do konkluzji całej książki już po okładce, to jednak jest to z pewnością wartościowa pozycja. Ilość przytoczonych badań i publikacji naukowych, wymienionych w bibliografii, czyni z książki solidną publikację, zarówno pod względem merytorycznym, jak i objętościowym (ta bibliografia to 80 stron!). Wymagających z pewnością zadowoli szerokie ujęcie tematu i prezentacja faktów naukowych na temat wpływu mięsa na nasze "zdrowie" - od samopoczucia i drobnych niedogodności życia codziennego począwszy, na nowotworach i "wydłużaniu" życia skończywszy. Nie musząc w zasadzie robić nic więcej po zaprezentowaniu czytelnikowi bezlitosnych danych naukowych o mięsie, autor idzie krok dalej - a właściwie niejako wyprzedza mogące się pojawić wątpliwości i sceptycyzm, gdyż swoją książkę zaczyna od zaprezentowania swojej osobistej relacji z mięsem. Opowiada o własnych błędach i prezentuje przemianę, jaką przeszedł, od schorowanego 40-latka po człowieka biegającego ultramaratony i uprawiającego triathlon, nadal niemogącego w pełni spożytkować swojej energii. Jednak wszystko to nie jest cudowną strategią mającą na celu splajtowanie mięsnych wytwórni, a zaledwie pomysł na przekonanie jak największej liczby czytelników, do których (być może) bardziej przemówi jego przemiana jako wieloletniego mięsożercy, niż liczne procenty i liczby. Po lekturze mamy więc pełen ogląd sytuacji - finalnie decyzja należy jednakże do nas.

Choć podejście autora jest dość jasne i możemy dojść do konkluzji całej książki już po okładce, to jednak jest to z pewnością wartościowa pozycja. Ilość przytoczonych badań i publikacji naukowych, wymienionych w bibliografii, czyni z książki solidną publikację, zarówno pod względem merytorycznym, jak i objętościowym (ta bibliografia to 80 stron!). Wymagających z pewnością...

Zazwyczaj omijam tego typu poradniki, które z założenia znajdują się w opozycji do części już wydanych wcześniej publikacji, starając się, często na siłę, odkryć przed czytelnikiem nowe spojrzenie na dany temat. Dotyczy to głównie zagadnień związanych z dietą, odchudzaniem, zdrowym stylem życia, czyli tego, z czym większość nas styka się co jakiś czas. Bywam przytłaczany wszelkimi rewelacjami na ten temat, nawet teraz, starając się skupić na pisaniu, jakaś pani w audycji radiowej dzieli się swoim sposobem na schudnięcie, którym jest jedzenie potraw w postaci półpłynnej, czyli po prostu wciąganie zupy na każdy z posiłków…

Nie inaczej było w przypadku książki „Mięso nas zabija. Jak zerwać z uzależnieniem od białka zwierzęcego”. Już mało odkrywcza okładka niczym cios między oczy uderza mało estetycznym widokiem widelca z głównym oskarżonym opisywanym w publikacji. Do tego grubość książki – sięgając po tę niemal 600-stronicową cegłę po głowie rzucała się myśl „No ileż można pisać o mięsie i zgubnych skutkach jego spożywania? I to bez zapychaczy w postaci nadmiernej ilości obleśnych rysunków mięsnych potraw, na widok których jarosze robią znak krzyża?” Ta druga obawa szybko została spacyfikowana – ostatnie blisko 100 stron to obszerna bibliografia, drugie tyle stanowią przepisy żywieniowe zgodne z założeniami i przemyśleniami autora.

Przyznaję, do książki podchodziłem nieco z pozycji hejtera, który po przeczytaniu kilku stron triumfalnie zakrzyczy „A nie mówiłem?!?” obrzucając, nomen omen, mięsem, odkrycia pana doktora. Jednak dość szybko fala niechęci została zepchnięta przez dozę ciekawości, która zwiększała się z każdą minutą poznawania książki.

Dużą tego zasługą jest sposób napisania – swobodny, z odpowiednią dawką dystansu autora (także do samego siebie). Nawet fakty naukowe, którymi w tego typu pozycjach jesteśmy bombardowani, przedstawione są przyswajalnym językiem, z pominięciem rzeczy, o których i tak byśmy zapomnieli po kwadransie.

Dr Davis w nieusypiający sposób przedstawia siebie oraz ścieżkę, jaką przebył, aby wejść na „właściwe tory”, za co nagrodą jest znaczna poprawa samopoczucia, kondycji czy udział m.in. w maratonach oraz zawodach Iron Man. Co prawda z własnego doświadczenia wiem, że do pokonania w przyzwoitym czasie biegów długodystansowych nie potrzeba tak radykalnych zmian, jednak doceniam osiągnięcia. Oczywiście nie mogło się obyć bez wskazania punktu zwrotnego w swoim życiu oraz przyznania się do błędów (zarówno względem traktowania swojego ciała, jak i dietetycznych porad dla pacjentów).

Czytając tę książkę w naszym kraju trzeba ciągle pamiętać, że jest ona pisana przez Amerykanina, skierowana właśnie na tamten rynek. Nie sądzę, żeby u nas panował aż taki kult białka zwierzęcego (często powtarzane przez autora typowe posiłki w postaci jajecznicy na boczku na śniadanie, wielkiego steku na obiad i hamburgera na kolację) – chyba jednak nasz region świata odżywia się w sposób bardziej zbilansowany (póki co, tendencje zmian są dość niepokojące). Mając tak skrzywiony dietetycznie target nie trudno wskazać problemy, jednak zadziwia podejście pacjentów, którzy podczas przytaczanych rozmów z autorem wzbraniali się przed redukcją spożywanego mięsa na rzecz owoców i warzyw, typując na głównych winowajców węglowodany. No cóż, nie pierwszy raz okazuje się, że to co dla nas wydaje się oczywiste, dla mieszkańców kraju „za wielką wodą” niekoniecznie takie musi być…

Bardzo przyjemnie czyta się wnioski z podróży w czasie i przestrzeni, podczas której badane były zwyczaje, tryb funkcjonowania i sposób odżywiania się poszczególnych nacji, wraz z wpływem na długość i jakość życia. Można się pocieszyć, że analizy wskazują na lepszą sytuację osób uboższych, których nie stać na zbytecznie dużą ilość białka zwierzęcego – bogacze obżerają się niezdrowymi rzeczami z nadmiarem mięsa, przez co są grubi i szybko umierają ;-) To oczywiście złośliwość z mojej strony, ale wyniki badań dają do myślenia…

Pocieszające jest to, że autor nie narzuca nikomu własnego zdania (chociaż uśmiechnąłem się podczas czytania wywodu, jak to w restauracji odrzuca go na samą myśl o mięsnej potrawie, gdy uzmysławia sobie z czego jest zrobiona i na jaką wegetację były skazane zwierzęta przed zabiciem; jednocześnie niemalże nerwowo tupie nogami czekając na pyszną, zdrową i odżywczą sałatkę). Zdaje się na umiar czytelnika i rozsądne podejście do zagadnienia diety, sygnalizując, na co powinno się zwrócić szczególną uwagę.

Zazwyczaj omijam tego typu poradniki, które z założenia znajdują się w opozycji do części już wydanych wcześniej publikacji, starając się, często na siłę, odkryć przed czytelnikiem nowe spojrzenie na dany temat. Dotyczy to głównie zagadnień związanych z dietą, odchudzaniem, zdrowym stylem życia, czyli tego, z czym większość nas styka się co jakiś czas. Bywam przytłaczany...

Mięso nas zabija to tytuł dosyć kontrowersyjny. Przede wszystkim ze względu na to, że przeważająca część społeczeństwa jednak spożywa je na co dzień, a dieta wegetariańska czy wegańska są uznawane za dziwactwo. Sama na co dzień spotykam się z tym, że wiele osób neguje fakt, iż nie jem zwierząt. Wiem, że zgodnie z zasadami prawidłowego żywienia mięso stanowi element odpowiednio zbilansowanej diety, ale mimo wszystko nie możemy mówić, że jest niezbędne do życia i prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu. Pomijając fakt, iż człowiek pierwotny był roślinożercą i nadal mamy cechy, które o tym w wybitny sposób świadczą, to gdyby dieta pozbawiona mięsa była faktycznie taka szkodliwa, to weganie i wegetarianie mieliby naprawdę ciężkie życie. A jest zupełnie inaczej!
Autorzy tej pozycji prezentują naprawdę rzetelne, konkretne i w pełni naukowe podejście do tematu. Bazując na specjalistycznej literaturze i przytaczając wiele badań, w obiektywny sposób pokazują wpływ mięsa na nasz organizm. W dużej mierze chodzi tutaj o nadmierne spożywanie białka, co nie służy ludzkiemu organizmowi. Rozpoczynamy od samej historii białka i wyjaśnienia, w jaki sposób ludzie uzależnili się od jego spożywania, a kończymy na sposobach, w jakie można je ograniczyć. Autorzy pokusili się nawet o stworzenie planu żywieniowego! W międzyczasie dowiadujemy się o zagrożeniach, które płyną z bycia białkoholikiem. To nie tylko kwestia cukrzycy, nadciśnienia czy chorób serca. To także nowotwory i otyłość. Wszystkie schorzenia, o których teraz słyszy się najczęściej. A nie da się ukryć, że spożycie mięsa jest w dzisiejszych czasach ogromne!
Autorzy skupiają się tylko i wyłącznie na aspektach zdrowotnych i na wpływie białka zwierzęcego na ludzki organizm. Nie znajdziecie tutaj informacji o aspektach społecznych czy ekonomicznych, ale też nie to ta książka miała na celu. Mimo wszystko wyniki większości badań są naprawdę przerażające i cieszę się, że kilkanaście lat temu podjęłam decyzję zmiany diety. Chociaż pojawia się tutaj sporo naukowych określeń i niezależnych badań oraz eksperymentów, to książka w całości napisana jest przystępnym, ale rzetelnym językiem. Jest też dosyć spora objętościowo i może chwilami autorzy niepotrzebnie „leją wodę”, ale mimo wszystko jest to pozycja warta uwagi i poświęconego jej czasu.
Wiem, że po tę pozycję na pewno nie sięgną zagorzali mięsożercy. To przykre, że mają oni tak ograniczone myślenie i boją się odmiennego spojrzenia. Sami przeczą faktom i nauce, ale niestety – bywają tacy ludzie, którym pewnych rzeczy się nie przetłumaczy. Wierzę jednak, że osoby zainteresowane zdrowym stylem życia chętnie przeczytają tę pozycję i być może zaczną wprowadzać do swojej diety pewne zmiany. Nie każdy musi od razu stać się weganinem, ale warto spróbować czegoś nowego i wyrobić sobie własną opinię na dany temat. Osoby stosujące dietę roślinną na pewno znajdą tutaj sporo rzetelnych argumentów do obrony swojego zdania i podejścia do życia. Uważam, że to konkretna pozycja, ukazująca problematykę nadmiernego spożywania mięsa w bardzo odpowiedni sposób. Polecam!

Mięso nas zabija to tytuł dosyć kontrowersyjny. Przede wszystkim ze względu na to, że przeważająca część społeczeństwa jednak spożywa je na co dzień, a dieta wegetariańska czy wegańska są uznawane za dziwactwo. Sama na co dzień spotykam się z tym, że wiele osób neguje fakt, iż nie jem zwierząt. Wiem, że zgodnie z zasadami prawidłowego żywienia mięso stanowi element...