Do tej jakoś nigdy nie miałem okazji poznać postać Arivalda z Wybrzeża. Jeśli chodzi o twórczość pana Piekary to nie obce jest mi uniwersum inkwizytora czy inne teksty. Po przeczytaniu "Ani słowa prawdy" przyznaję jak z ręką na sercu jak przedszkolak, który nasikał w kapcie kolegi mówiąc "to nie ja", że szkoda że wcześniej jakoś przygody czarodzieja mi umykały.
Na szczęście nie mamy tu powtórki z rozrywki (czyli świat Mordimera) tylko zupełnie coś innego. Wszystko nie jest już takie szare, mroczne i przeżarte "przez robaki zżerające trapione zgnilizną miasto". Jest nawet ładnie, kolorowo, humor nie jest już taki mroczny. Taki ładny świat fantasy. No i sam Arivald. Pocieszny pan w mocno średnim wieku, wypić lubi, zabawić się z dziewkami również, mimo że jest magiem to i w mordę może dać. Może nawet lepiej bo jak się przekonujemy podczas lektury opowiadań z czarami to różnie u niego bywa.
Są opowiadania gorsze i lepsze, ale wszystkie trzymają poziom. Miłośnikom krótkich form pewną trudność może przysporzyć objętość niektórych tekstów bo zdarzają się takie i na ponad 100 stron. Bardziej mikro opowieści.
Reasumując czyta się bardzo dobrze, nic poważnego wymagającego specjalnego skupienia, ale też niegłupie. Lektura miła i bardzo przyjemna. W sam raz na jesienne wieczory.
PS Panom w szczególności polecam opowiadanie z czarodziejkami ;) Fantazje większości mogą zostać brutalnie sprowadzone na ziemię. Swoją drogą dla mnie najlepszy tekst ze zbioru.

Do tej jakoś nigdy nie miałem okazji poznać postać Arivalda z Wybrzeża. Jeśli chodzi o twórczość pana Piekary to nie obce jest mi uniwersum inkwizytora czy inne teksty. Po przeczytaniu "Ani słowa prawdy" przyznaję jak z ręką na sercu jak przedszkolak, który nasikał w kapcie kolegi mówiąc "to nie ja", że szkoda że wcześniej jakoś przygody czarodzieja mi umykały.
Na...