Bajki - nieodłączny element naszego dzieciństwa. Czytane przez nasze babcie, mamy, starsze siostry a czasem i braci, przenosiły do cudownego świata jednorożców, elfów, mówiących zwierząt, magicznych przedmiotów, księżniczek, książąt, wróżek... Pozwalały choć na chwilę zapomnieć o problemach, rozwijały naszą wyobraźnię, pozwalały zrozumieć świat, uczyły właściwego zachowania, były wyznacznikiem tego, co jest dobre, a co złe.
Jednak, czy bajka mówiąca o poważnych i trudnych problemach o których, czasem boją się mówić również dorośli nadal pozostaje bajką?
Czy za pomocą bajki można opowiedzieć o ludzkich dramatach, sytuacjach, które potrafią na zawsze pozostawić rysę w sercu i zapisać się w pamięci?
Czy bajka może pomóc w pokonaniu przeżytej traumy, wesprzeć, pocieszyć i podnieść na duchu?
Czy bajka może na długo zapisać się w pamięci?

Odpowiedź na wszystkie te pytania brzmi tak. Najlepszym na to dowodem są bajki terapeutyczne, jednak napisać taką bajkę wcale nie jest łatwo. Ogromną sztuką jest przenieść na papier trudne, często szokujące i dramatyczne chwile z życia. Jeszcze trudniej jest wytłumaczyć je w taki sposób, aby łatwiej było pogodzić się z nimi i zaakceptować, zarówno dorosłym jak i dzieciom. Dlatego zainteresowała mnie książka "Kukła i inne opowieści terapeutyczne”.

Jest to zbiór 10 opowieści autorstwa Lucyny Mijas w których poruszono przeróżne ludzkie problemy od samotności po przez niewdzięczność, radzenie sobie z przeciwnościami losu oraz strachem, nadmierną kontrolę czyjegoś życia, przemoc i gwałt (tytułowa kukła). Ciężkich tematów tutaj nie brakuje. Jednocześnie wszystkie historie utrzymane są w bajkowym klimacie, tak by czytelnikowi łatwiej było je zrozumieć i przez nie przejść. Bohaterami są tutaj nie tylko ludzie. Najczęściej są to zwierzęta, rośliny lub przedmioty, posiadające umiejętność myślenia i wyrażania swoich uczuć również po przez słowa.

Opowiadania mimo iż krótkie są bogate treścią, przepełnione emocjami i swoim przesłaniem. Użyte w nich metafory bardzo dobrze przedstawiają problemy o których mówią, przybliżając je czytelnikowi. Jednak by to dostrzec i zrozumieć, należy czytać powoli i uważnie - należy "chłonąc" każde słowo. Całość uzupełniają klimatyczne rysunki niczym szkic węglem lub ołówkiem. Może nie ma ich tutaj za wiele, jednak rewelacyjnie współgrają z tematyką opowiadań.

Książka, choć niepozornych rozmiarów, jest bogata treścią. Może okazać się przydatna dla rodziców, którzy nie wiedzą jak rozmawiać ze swoimi dziećmi o ich problemach takich jak samotność, strach, brak akceptacji, czy zrozumienia.
Może podnieść na duchu i doradzić tym, którzy nie są w stanie pogodzić się z tragiczną sytuacją, zdarzeniem, które spotkało ich samych lub najbliższych. Dla osób smutnych i przybitych może stanowić oparcie... impuls do działania i zmiany swojego życia na lepsze - szczęśliwsze.
Pewnie znajdą się też i tacy, którzy potraktują ją jak zwykłe opowiastki i po przeczytaniu odłożą na półkę. Tak na prawdę to jak ją odbierzemy, zależy tylko i wyłącznie od nas samych.

Bajki - nieodłączny element naszego dzieciństwa. Czytane przez nasze babcie, mamy, starsze siostry a czasem i braci, przenosiły do cudownego świata jednorożców, elfów, mówiących zwierząt, magicznych przedmiotów, księżniczek, książąt, wróżek... Pozwalały choć na chwilę zapomnieć o problemach, rozwijały naszą wyobraźnię, pozwalały zrozumieć świat, uczyły właściwego...