Jesteśmy społecznością, która kocha książki

jestem jak ta miłość, którą goniłaś aż do przystani i zatrzymałaś się, gdy ujrzałaś, że jesteśmy sami.

Ach, jak lubiłem wsłuchiwać się w ten niezaplanowany, melodyjny utwór wygrywany jakby z nieba, spomiędzy buszujących wśród koron drzew klawi...

Ach, jak lubiłem wsłuchiwać się w ten niezaplanowany, melodyjny utwór wygrywany jakby z nieba, spomiędzy buszujących wśród koron drzew klawiszy stu fortepianów. Melodie znikąd – chciałbym rzec, drogi H. Melodie przestworzy. Muszę uprzedzić – zanim wyobrazisz sobie jakiekolwiek ćwierknięcie ptaka – że tutejsi szybownicy są nader niepospolitym artystą. Nie spotkałem się nigdy z taką paletą dźwięków, jaka występuje w O. Jeśli wyobrazić sobie, że te skrzydlate istoty opowiadają nam w ten sposób o swoich doświadczeniach i zwierzają się z tajemnicy, którą można skraść wyłącznie w górze, wznosząc się nad ziemią własnymi siłami, to nogi zaczną odmawiać posłuszeństwa, uginając się pod prawdziwą magią. Może to nie one nie znają języka, może to my nie potrafimy słuchać… Ile oddałbym za jeden lot z duszą, bez metalowych skrzydeł i pasażerów. Tylko ja sam, ponad całością. Usiadłbym – będąc tutejszym – na jednym z tych wolnych od liści drzew, które podziwiałem dzisiejszego poranka, i zagrałbym na skrzypcach. Wykrzyczał to, czego doświadczyłem, będąc nieosiągalnym […].