Po odłożeniu tej książki jeszcze długo będę w emocjonalnym szoku i rozsypce, bardzo długo. Nie da się jej scharakteryzować jednym zdaniem, zamknąć w kilku słowach czy przymiotnikach. Początkowo wydawało mi się, że będzie to piękna historia o miłości, trudnej miłości, ale nie żadne poczytne romansidło. Do tej pory nie wierzę jak bardzo się pomyliłam, dałam zwieść autorce. Do końca miałam nadzieję, że historia może się pięknie skończyć, po to żeby przez ostatnie 100 stron zostać dosłownie wbitą w kanapę. Książkę czyta się jednym tchem, jednak nie da się jej przeczytać na raz – zbyt duży bagaż emocjonalny, kilka razy ją odłożyłam (choć raczej z racji późnej pory 😉 ), aby przemyśleć to co właśnie się w niej dzieje. Autorka porywa nas w tę historię już od pierwszych stron, czytelnik zupełnie stapia się z jej przemyśleniami, przeżyciami, refleksjami, co jest niewątpliwie zasługą nienagannego, fenomenalnego stylu jakim została napisana. Jedna z tych książek, które pozostaną w pamięci na zawsze. Coś pięknego! Chapeu bas Pani Patrycjo, czytanie tej historii to był naprawdę zaszczyt 😉

Po odłożeniu tej książki jeszcze długo będę w emocjonalnym szoku i rozsypce, bardzo długo. Nie da się jej scharakteryzować jednym zdaniem, zamknąć w kilku słowach czy przymiotnikach. Początkowo wydawało mi się, że będzie to piękna historia o miłości, trudnej miłości, ale nie żadne poczytne romansidło. Do tej pory nie wierzę jak bardzo się pomyliłam, dałam zwieść autorce. Do...