„Głęboka próżnia” to kontynuacja „Ocalonej”, jednak ku mojemu zdumieniu nie dostajemy tutaj historii o dalszych losach Avy, a jej podopiecznej Myiole, która chcąc trafić o wiele szybciej do ośrodka badawczego, gdzie się chce kształcić, nagina zasady, podając fałszywy wiek, nie chcąc, by w ten sposób inni się dowiedzieli, że ma dopiero szesnaście lat. W ten, a nie inny sposób odrywamy się od Ziemi i problemów poprzedniej bohaterki, zaś teraz będzie nam dane zwiedzić kosmos. Gdy to spokojne by się mogło wydawać życie naszej bohaterki, obraca się o sto osiemdziesiąt stopni i pod jej opiekę trafia młoda dziewczyna imieniem Cassia, która trafia do nich ze statku, który został zaatakowany przez piratów, tak to rodzi się historia pełna intryg, akcji i walki o życie. Gdy Myiole postanawia, że pomoże uratować brata Cassi z rąk porywaczy wraz z młodym, porywczym pilotem Rubio wyruszają w głąb kosmosu. Daje nam w ten sposób masę historii pełnej przygód jak samych potworów, małych zagadek i kosmicznej nicości, która mnie osobiście jeszcze bardziej porwała niż pierwsza część. Jest to miłe rozwiązanie dla samej serii, która w żaden sposób nie zamierza skupiać się tylko na jednej osobie a tworzyć ten sposób pełna i spójna historie całego świata, który w ten sposób także nie wydaje się nudny.

Jednak nie rozpisując się nad samą już historia, którą mam nadzieje, że w jakiś sposób wam przedstawiłam i zaciekawiłam, poruszę jeszcze z kilka czynników tej książki. Tak jak same postacie, których połączenie w taką paczkę zaowocowała rozmaitymi dialogami, momentami, w których człowiek potrafił się uśmiechnąć czy być zaciekawiony co się między nimi wydarzy. Uważam to za duży plus, że każda postać miała coś od siebie do zaoferowania, pokazywała swoje wady i zalety, miało się wrażenie dzięki temu, że jest to po prostu żywa postać, która chce się obserwować i czytać o jej dalszych poczynaniach.

Tak jak można się spodziewać, jest to przyjemna, kosmiczna historia warta przeczytania, zobaczenia jak bohaterka przeżywa wiele rozterek, ma swoje przemyślenia, widzi wady i zalety dorosłego życia. Kocham widzieć bohaterów, który na przestrzeni książki się zmieniają, prezentują i dodają w ten sposób coś od siebie. Pełna emocji, uczuć, przemyśleń lektura, w której każdy coś dla siebie znajdzie podczas tej przygody. Nic innego mi nie zostaje jak ją wam po prostu polecić.

„Głęboka próżnia” to kontynuacja „Ocalonej”, jednak ku mojemu zdumieniu nie dostajemy tutaj historii o dalszych losach Avy, a jej podopiecznej Myiole, która chcąc trafić o wiele szybciej do ośrodka badawczego, gdzie się chce kształcić, nagina zasady, podając fałszywy wiek, nie chcąc, by w ten sposób inni się dowiedzieli, że ma dopiero szesnaście lat. W ten, a nie inny...