Wally Lamb stworzył coś wspaniałego. „To wiem na pewno” to książka, którą się przeżywa, a nie czyta. Książka, która wkracza w nasze życie z butami i każe nam zastanawiać się nad sensem własnego istnienia, nad swoją tożsamością. Autor przedstawia losy wielopokoleniowej rodziny włoskich emigrantów. Więc mamy tu: dziadka satrapę, nieznoszącego sprzeciwu tyrana, który oczywiście wszystko wie najlepiej, i któremu wszystko powinno się zawdzięczać, bo przecież on jest ten dobry i mądry, pan i władca; jego córkę, która w tajemniczych okolicznościach zachodzi w ciążę i rodzi dwóch synków, Dominika i Tomasza, całe życie jest poniewierana przez własnego ojca, ze względu na swoje kalectwo niedoceniana, cicha ostoja życia rodzinnego, a także osobista sekretarka ojca, który postanawia spisać losy własnej rodziny; obaj chłopcy odegrają w tej opowieści również niemałe role. Lamb przedstawia w swej powieści jeszcze całą rzeszę innych ludzi. Jego bohaterowie nie są rozmyci, to mocno nakreślone typy psychologiczne, często o trudnym charakterze, konfliktowi, silni, ale i bardzo wrażliwi. Nawet do tego stopnia, że dla jednego z nich kończy się to pobytem w zakładzie psychiatrycznym o zaostrzonym rygorze.

Mimo wielkiej liczby postaci, skomplikowanej fabuły z ogromną ilością wątków pobocznych, mimo „rozmiaru” książki, czyta się ją wspaniale, niemal na wdechu, jednocząc się z Dominikiem w walce o brata, o jego małżeństwo, o zagubiony dziennik dziadka, wreszcie o niego samego, poznając realia panujące w Ameryce, ale nie tej Ameryce wielkich miast, tylko przedmieść właśnie, gdzie życie toczy się leniwie, a jednak dochodzi tam do równie dramatycznych zdarzeń, co w tętniącym życiem mieście, wreszcie zgłębiając tajemnice rodziny Dominika, ich pochodzenie. Wszystko opisane w dzienniku dziadka, a także w dzienniku nestorki rodu, która była osobą wysoce podejrzaną o koneksje niemal z samym diabłem, zajmowała się zielarstwem, znachorstwem, magią.

Książka Lamba łączy w sobie powieść obyczajową, sensacyjną, historyczną, dzienniki. Ma konstrukcję szkatułkową, książka w książce (dzienniki dziadka i babki). Autor często posługuje się retrospekcją. Pisze językiem prostym, nie nadużywa wulgaryzmów. Magię miesza z rzeczywistością. A mimo tych wątków magicznych, całą rzeczywistość opisuje realnie, bez upiększeń, bez patosu, po prostu przedstawia życie w jego prawdziwej istocie. I za to cenię pisarstwo Wally’ego Lamba. Za autentyzm, niekłamane wzruszenia i prawdę, która każe, także mnie, zastanowić się nad swoim życiem. Docenić to, co mam. Zmienić to, co można zmienić, póki jest jeszcze na to czas.

Polecam każdemu, kto ma ochotę poszukać siebie na kartach książki Wally’ego Lamba. Ciekawe, co też może tam znaleźć?

Wally Lamb stworzył coś wspaniałego. „To wiem na pewno” to książka, którą się przeżywa, a nie czyta. Książka, która wkracza w nasze życie z butami i każe nam zastanawiać się nad sensem własnego istnienia, nad swoją tożsamością. Autor przedstawia losy wielopokoleniowej rodziny włoskich emigrantów. Więc mamy tu: dziadka satrapę, nieznoszącego sprzeciwu tyrana, który...