Dlaczego? Dlaczego ta seria ma tylko dwa tomy?! O.o Muszę się przyznać, że zauroczyłam się w tych książkach i odwlekałam koniec drugiej części, aby jak najdłużej nacieszyć się tą cudowną historią. Zapewne powiecie, że przecież mogę ją przeczytać jeszcze raz, ale jednak nic nie zastąpi tego pierwszego razu z książką.
Jeśli chodzi o plusy drugiej części to są takie same jak w pierwszej, książką w ogóle nie traci żadnych zalet, a nawet mogę powiedzieć, że „Królestwo Kanciarzy” ma ich więcej od „Szóstki Wron”. Podczas czytania pierwszego tomu, przeszkadzało mi za duże szczęście bohaterów, natomiast w drugiej części zauważamy, że jednak nasza Szóstka Wron wcale nie jest niepokonana.
Duże wrażenie, oczywiście pozytywne, wywarł na mnie rozwój relacji między postaciami. Fajnie było obserwować, jak z zalążka ich znajomości rozwija się coś takiego.
„Przyszedłbym. A gdybym już nie mógł chodzić, przyczołgałbym się do ciebie i choćbyśmy nie wiem jak bardzo byli połamani, razem wywalczylibyśmy sobie drogę na wolność, z nożem w zębach i pistoletem w garści. Bo tacy właśnie jesteśmy. Zawsze walczymy do końca.”
Uwielbiam twórczość Leigh Bardugo za to, że nigdy nie wiemy co za chwilę się wydarzy, bohaterowie zawsze mają jakiegoś asa w rękawie, o którym istnieniu nie zdawaliśmy sobie sprawy. Dużą zasługę ma w tym bohater Kaz, który dzięki swojej inteligencji i daru do planowania, potrafi przewidzieć nieprzewidywalne zwroty akcji. Oczywiście nie mówię, że dzieję się tak zawsze, przecież każdy musi czasem popełnić jakiś błąd.
„Czekanie było tą częścią przestępczego życia, której wielu ludzi zwyczajnie nie rozumiało: parli do działania, zamiast spokojnie gromadzić informacje; chcieli wiedzieć wszystko od razu, nie musząc się niczego uczyć. A czasem kluczem do sukcesu było właśnie cierpliwe czekanie.”
Bardzo cenię sobie to, że w tej duologi nie ma postaci dobrych i złych, bo tak naprawdę mamy jedynie złych i gorszych. Przecież ni można nazwać bandy niebezpiecznych wyrzutków kimś dobrych, a jednak poznajemy ich całą historię i utwierdzamy się w przekonaniu, że to oni są tymi dobrymi, mimo, że do dobrych tak naprawdę nie należą. Każdy z nich ma na swoim koncie jakieś złe czyny, ale są to działania, które wykonywane były ze względu na dobro ogółu. Walka, która na początku była jedynie walką o pieniądze, teraz stała się walką o przyszłość świata.
„Nie ma czasu co chwila przepraszać za to, że człowiek żyje. Ale kiedy już coś takiego się przytrafi, ktoś popełni błąd, nie przepraszamy, tylko obiecujemy zadośćuczynienie.”
Kocham „Szóstkę wron” oraz „Królestwo Kanciarzy” i mogę powiedzieć, że jest to jedna z moich ulubionych serii, dlatego nie mogła ona dostać ode mnie innej oceni, a niżeli 10/10. Polecam z całego serducha!

Dlaczego? Dlaczego ta seria ma tylko dwa tomy?! O.o Muszę się przyznać, że zauroczyłam się w tych książkach i odwlekałam koniec drugiej części, aby jak najdłużej nacieszyć się tą cudowną historią. Zapewne powiecie, że przecież mogę ją przeczytać jeszcze raz, ale jednak nic nie zastąpi tego pierwszego razu z książką.
Jeśli chodzi o plusy drugiej części to są takie same jak...