Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Demony" są zbiorem opowiadań czołowych mistrzów polskiej fantasy. Warto po nie sięgnąć choćby z tego powodu. A czy z innych również? Opowiadania mocno różnią się jakością. Niektóre mocno zapadają w pamięć, a inne są do bólu nudne. Grzędowicz nie zawodzi w "Obolu dla Lilith". Akcja dzieje się w świecie "Pomiędzy". Główny bohater potrafi wędrować między światem żywych i umarłych, w cienkiej szczelinie pomiędzy nimi. Nie wszyscy autorzy nawiązali do demonów - Grzędowicz tak, w jego opowiadaniu pojawia się Matka Demonów. Opowiadanie czyta się przyjemnie i szybko wciągamy się w opisywany świat. EuGeniusz Dębski nie okazał się niestety geniuszem w historii pt. "Valca Demona". Opowiadanie jest bardzo słabe, jeśli nie najsłabsze (walczy z nim o ten tytuł utwór Pilipiuka). Pomysł może i był ciekawy, ale został niezgrabnie przedstawiony. "Więzy krwi" Kossakowskiej to jest coś, co wpija się na długo w pamięć. Silnie inspirowane Lovecraftem opowiadanie wciąga wartką akcją i obrazowymi opisami. Perełka w tym tomie. Siedlar w "Brzytwą, kochanie, brzytwą" poruszył temat demona od drugiej strony. Narratorem jest zamordowany przez żonę i kochanka mąż, który właśnie dla owej pary jest demonem. Czytanie opisu zemsty Grega wciąga. Opowiadanie Snihur "Zoya" jest ładnie napisane, ale brakuje mu pazura i ... zakończenia. Urywa się nagle bez żadnej puenty pozostawiając czytelnika z niedosytem (może zamierzonym). "36 pięter w dół" Komudy i Jurewicz jest kolejną perełką tej kolekcji. Opowiadanie jest mocno rozbudowane i momentami wywołuje ciarki. "Skrzynia z Zamku Anioła" Szrejtera jest historią, którą czyta się bardzo przyjemnie, ale która też nie pozostaje za długo w głowie. Ot, miła rozrywka. "Akwizytor" Ziemkiewicza nastawia nas na przemyślenia związane z wyborami i ich konsekwencjami. Zgodnie z drugim prawem magii: najlepsze intencje mogą wywołać największe szkody. Kiedy zaczęłam czytać "Sierotki" Komudy, wiedziałam już czego się mniej więcej spodziewać, bo dobrze znam tego pisarza. A mimo wszystko mnie zaskoczył - opowiadanie bazuje na Mordimerze Madderinie i jego świecie. Komuda nie wysilił się na nic oryginalnego do tego tomu - użył swojego opowiadania z innej powieści. Pozostawiło to u mnie lekki niesmak. Ogólnie polecam książkę wszystkim fanom polskiej fantasy. Świetny sposób, aby poznać od razu styl wielu polskich mistrzów.