«Dobrze ci tak» to moje pierwsze spotkanie z twórczością Tammary Webber. Próbuję ograniczyć powieści młodzieżowe, ale wciąż nie bardzo mi to wychodzi. Kiedy decydowałam się na tę książkę, nie wiedziałam, że to trzeci tom serii. Zaczynając lekturę bałam się nieco, że nie znając wydarzeń z wcześniejszych części, nie połapię się w historii i czytanie tej książki nie ma żadnego sensu. Jednak bardzo miło się zaskoczyłam.

Reid, pomimo mocnego upojenia alkoholowego, wsiada po imprezie do swojego nowego porsche…. i ląduje na ścianie domu biednej meksykańskiej rodziny. Wyrokiem sądu zmuszony jest do pomocy przy budowaniu nowego lokum dla poszkodowanych. Praca fizyczna do tej pory była dla niego pojęciem abstrakcyjnym - w końcu jest gwiazdą kina, od czego jest więc służba? Dori, wolontariuszka Habitatu, nie ma jednak dla niego litości. A to, że Reid jest znanym celebrytą, tylko pogarsza sprawę. Do czasu…

Jak już wspominałam, nie czytałam wcześniejszych tomów serii, ale okazało się, że to żaden problem. Choć «Dobrze ci tak» to kontynuacja losów rozkapryszonego nastoletniego celebryty, trzeci tom rozpoczyna zupełnie nową historię, w której poprzednie wydarzenia odgrywają marginesową rolę. Trochę szkoda, że mimo wszystko nie zaczęłam od początku, ale nie ma też tragedii.

Coś w tej historii jest takiego, że właściwie od razu przepadłam. Przeczytałam ją w weekend, siedząc na ławce, ciesząc się promieniami słońca i odpoczywając po męczącym tygodniu. Historia Reida i Dori wciągnęła mnie niemalże od razu i właściwie nie miałam ochoty się od niej odrywać. Ta książka ma wszystko, czego potrzebuje dobra, lekka młodzieżówka: fajny wątek miłosny, odpowiednią dawkę humoru (ale bez zbędnej przesady), nieco problemów i kłód pod nogami rzucanych głównym bohaterem przez los (ale też bez przesadnych dramatyzmów, co jest jednym z największych plusów tej książki), brak niesmacznych wulgaryzmów wylewających się z każdej strony (a te, których używają postaci, tylko rozbawiają czytelnika) a przede wszystkim sympatycznych głównych bohaterów.

«Dobrze ci tak» nie zaskakuje niczym odkrywczym, ale właśnie w tym tkwi cały urok tej książki. To klasyczna opowieść o bogatym, zarozumiałym chłopaku i biednej (no, nie aż tak bardzo) dziewczynie, która kieruje się w życiu wyższymi celami, jest dobra, bezinteresowna, ale zanim taka się stała, życie dało jej nauczkę. To jedna z tych historii, jakie namiętnie oglądałam w amerykańskich filmach dla nastolatek. Jest lekko, przyjemnie i momentami słodko.

Podsumowując: książka Tammary Webber jest fajnym młodzieżowym romansem, przy którym można się odmóżdżyć i nieco pośmiać. Nie trzeba znać wcześniejszych tomów serii, ale jeśli macie szansę, to sięgnijcie najpierw po nie.

«Dobrze ci tak» to moje pierwsze spotkanie z twórczością Tammary Webber. Próbuję ograniczyć powieści młodzieżowe, ale wciąż nie bardzo mi to wychodzi. Kiedy decydowałam się na tę książkę, nie wiedziałam, że to trzeci tom serii. Zaczynając lekturę bałam się nieco, że nie znając wydarzeń z wcześniejszych części, nie połapię się w historii i czytanie tej książki nie ma żadnego...