Trzeba było trochę (może nieco za długo) poczekać, aż akcja się rozwinie ale ogólnie rzecz biorąc całkiem dobrze się czytało. Z serii Cynsterów akurat ta nie była dla mnie zwalająca z nóg.

Trzeba było trochę (może nieco za długo) poczekać, aż akcja się rozwinie ale ogólnie rzecz biorąc całkiem dobrze się czytało. Z serii Cynsterów akurat ta nie była dla mnie zwalająca z nóg.

Charles brat Alathei (żony Gabriela Cynstera) i Sara, która opiekuje się sierocińcem. Ktoś chce zdobyć ziemię, na której jest sierociniec.

Charles brat Alathei (żony Gabriela Cynstera) i Sara, która opiekuje się sierocińcem. Ktoś chce zdobyć ziemię, na której jest sierociniec.

14 część cyklu o "Cynsterach". Tym razem poznajmy losy Sary, która walczy o odwzajemnienie uczuć Charliego... Polecam

14 część cyklu o "Cynsterach". Tym razem poznajmy losy Sary, która walczy o odwzajemnienie uczuć Charliego... Polecam

To jest moim zdaniem jedna ze słabszych książek tej autorki. Słabszych - w sensie ciekawych bohaterów. Bo akcja się dzieje i tutaj nie można nic zarzucić. Natomiast ani Sara jako bohaterka ani Charlie jako jej wybranek nie są aż tak błyskotliwi i inteligentni jak pozostali bohaterowie książek Stephanie Laurens. Może ona nas trochę rozwydrzyła ;),ale tutaj nie widzę jej największego atutu, czyli właśnie charakternych bohaterów. Na początku on uwodzi ją i nie zaprzeczam, że jest to ciekawe, ale nie przez pół książki! Potem już jest lepiej, bo zaczyna się akcja i dużo się dzieje.

To jest moim zdaniem jedna ze słabszych książek tej autorki. Słabszych - w sensie ciekawych bohaterów. Bo akcja się dzieje i tutaj nie można nic zarzucić. Natomiast ani Sara jako bohaterka ani Charlie jako jej wybranek nie są aż tak błyskotliwi i inteligentni jak pozostali bohaterowie książek Stephanie Laurens. Może ona nas trochę rozwydrzyła ;),ale tutaj nie widzę jej...

W moim przypadku ta książka jest pożegnaniem z cyklem Cynsterowie, gdyż część 15-tą (ostatnią) czytałam wcześniej. Treść stała się dla mnie interesująca po połowie, bo wtedy na pierwszy plan wysunęły się wydarzenia związane z nękaniem sierocińca będącego pod opieką głównych bohaterów, a wypadki te wplatały się z kolei w machloje przy handlu ziemią. Autorka potrafi ciekawie snuć wątki, wciągając czytelnika w opowieść.
Ma także talent do opisywania intymnych relacji, jednak czyni to trochę zbyt rozwlekle, co niestety psuje efekt. Dlatego też pierwsza część książki, w której oprócz rozwijającego się romansu nic się nie działo, była zupełnie pozbawiona tempa. Nie przekonują mnie fragmenty, w których męski bohater rozważa istotę swych uczuć dochodząc do niezrozumiałych wniosków o jakimś konflikcie między miłością a powinnością.
Cóż, chyba najlepiej czytało mi się te tomy cyklu, w których opisy były mniej wylewne, a wtedy całość - niezbyt długa, tak ok. 250 stron. Chyba na tyle wystarczało historii, żeby akcja była wartka a rozrywka naprawdę udana. Jednak najlepiej, aby każdy miłośnik romansów historycznych przekonał się sam.

W moim przypadku ta książka jest pożegnaniem z cyklem Cynsterowie, gdyż część 15-tą (ostatnią) czytałam wcześniej. Treść stała się dla mnie interesująca po połowie, bo wtedy na pierwszy plan wysunęły się wydarzenia związane z nękaniem sierocińca będącego pod opieką głównych bohaterów, a wypadki te wplatały się z kolei w machloje przy handlu ziemią. Autorka potrafi ciekawie...

Do pewnego momentu było nudno. Ale kiedy wyszedł konflikt między główną parą to naprawdę książka wywołała we mnie mocne emocję. Przeżywałam to na równi z bohaterką, chciałam wejśc na karty historii i przywalic w pusty łeb bohatera. Naprawdę mi się podobała, tak od środka ;)

Do pewnego momentu było nudno. Ale kiedy wyszedł konflikt między główną parą to naprawdę książka wywołała we mnie mocne emocję. Przeżywałam to na równi z bohaterką, chciałam wejśc na karty historii i przywalic w pusty łeb bohatera. Naprawdę mi się podobała, tak od środka ;)

Hrabia Morwellan ma do osiągnięcia kolejny cel w życiu, którym jest małżeństwo, ale ceną za to ma być miłosc, której oczekuje od związku jego wybranka. Inaczej nie ma mowy na tę przygodę we dwoje.
A jeśli o przygodzie mowa to tutaj mało ekscytacji dostąpiłam. Mimo powielanego, utartego do granic tematu fabuła powinna rozbudzać apetyt czytelniczki by ta miała chęć na kontynuowanie i to z zapartym tchem losów bohaterów, a nie ziewać ukradkiem przewracając kolejne strony. Wolę gdy pojawia się nuta humoru, zaczepnych dialogów pomiędzy kochankami czy też dwojgiem zmierzającym dopiero w tym kierunku, niż takimi układnymi rozmówkami przeplatanymi od czasu do czasu dłuższym spojrzeniem czy bardziej namiętnym pocałunkiem. Tylko jakoś w całości nie czuje się tej namiętności, brak wiarygodności przeżywanych emocji przez bohaterów. Postaci tutaj naszkicowane są w sposób płaski, papierowy, o ile w ogóle coś więcej o nich zostaje powiedziane. Nie ma tu wiele powiedziane na temat przemyśleń bohaterek, tło też mizernie uchwycone, a przecież dzięki temu ten rodzaj powieści zyskuje a nie traci na atrakcyjności.

Tej historii nie wyróżnia nic, co pozwalałoby ocenić ją pozytywnie. Mało ciekawa, schematyczna i byle jak opisująca te elementy, które w romansach historycznych są istotne i budują całość sprawiając,że czyta sie z przyjemnością.
To z całą pewnością nie jest jedna z tych powieść Stephanie Laurens, która zaangażuje czytelnika. A jeśli w takim mało porywającym stylu są skonstruowane pozostałe to z pewnością nie zostanę ich gorąca czytelniczką.

Hrabia Morwellan ma do osiągnięcia kolejny cel w życiu, którym jest małżeństwo, ale ceną za to ma być miłosc, której oczekuje od związku jego wybranka. Inaczej nie ma mowy na tę przygodę we dwoje.
A jeśli o przygodzie mowa to tutaj mało ekscytacji dostąpiłam. Mimo powielanego, utartego do granic tematu fabuła powinna rozbudzać apetyt czytelniczki by ta miała chęć na...

Jej ksiązki są dobre, niektóre lepsze. Nie pamiętam które są które :) ale wiem że musiałam je przeczytać wszystkie, a to znaczy że dla mnie były wciągające. (przynajmniej te lepsze)

Jej ksiązki są dobre, niektóre lepsze. Nie pamiętam które są które :) ale wiem że musiałam je przeczytać wszystkie, a to znaczy że dla mnie były wciągające. (przynajmniej te lepsze)