Pozwolę sobie zacytować znajomego czytelnika: Roth potrafi krótko powiedzieć to, co inni długo próbują wyrazić i nie mogą. Jego książki są krótkie, plastyczne, precyzyjne, uczciwe. Pesymistyczne co do natury ludzkiej. Świetnie ukazują pustynność duszy po porzuceniu religijności - w wypadku Rotha - żydowskiej. Może nie zawsze tak musi być, że dusza bez religii traci zdolność do życia duchowego, ale u bohaterów Rotha tak jest, pomimo (a może z powodu?) ich dużej inteligencji. Podobnie jak w "Kompleksie Portnoya", tak i tutaj, głównym źródłem życiowej radości bohatera jest seks. W "Kompleksie.." tę radość odkrywa jako młody człowiek, w powieści "Everyman" - żegna się z nią z powodu... schorowanej starości. I śmierci. Właściwie wie, że mógł wybrać lepsze rzeczy w życiu: rodzinę, wierność, oddane ojcostwo, ale... jakby mógł, zacząłby po prostu jeszcze raz od początku:)
Najmocniejsze zdanie w powieści: "Starość to nie jest walka - starość to masakra."

Pozwolę sobie zacytować znajomego czytelnika: Roth potrafi krótko powiedzieć to, co inni długo próbują wyrazić i nie mogą. Jego książki są krótkie, plastyczne, precyzyjne, uczciwe. Pesymistyczne co do natury ludzkiej. Świetnie ukazują pustynność duszy po porzuceniu religijności - w wypadku Rotha - żydowskiej. Może nie zawsze tak musi być, że dusza bez religii traci zdolność...