OH MY GOD! Co to było?!
Wybaczcie na chwilę, muszę pozbierać szczenę z podłogi.
.
.
.
.
.

Okej, zacznijmy od przybliżenia fabuły. Główna bohaterka Chloris zostaje uratowana przed trzęsieniem ziemi przez pewną dziwną istotę, a mianowicie przez Homanila, czyli osobnika, który potrafi przemienić się z człowieka w zwierzę. Gratus (czyli ten Homanil) przenosi Chloris do Luonto - krainy wolnej od wszelkich zanieczyszczeń, zła, przemocy, wszystko jest tam absolutnie zdrowe, piękne i pełne życia w przeciwieństwie do umierającej Ziemii. Dziewczyna została sprowadzona do Luonto w pewnym celu na rozkaz Królowej, która na czas swojej nieobecności opiekę nad nastolatką przekazała Gratusowi. Między nimi rodzi się uczucie, wszystko jest cacy (no prawie), ale do pewnego ważnego momentu. Więcej zdradzić Wam nie mogę.

Co ta powieść ze mną zrobiła? Nie mogę dojść do siebie. W tym pewnym i ważnym momencie czułam się, jakby autorka trzepnęła mnie książką w twarz. Chyba jeszcze nigdy nie zostałam tak zaskoczona przez jakiegokolwiek autora, jak zrobiła to Melissa Darwood. Przez myśl mi nawet nie przeszło, że akcja tak nagle i diametralnie może zmienić tory. Mogę się założyć, że nikt, powtarzam NIKT nie jest w stanie przewidzieć tego zwrotu akcji, jaki wymyśliła tu nasza rodzima pisarka.

Styl pani Darwood jest cudowny - książkę czytało mi się tak przyjemnie i lekko, że pragnęłam, aby nigdy się nie skończyła. Tak samo bohaterowie, a w szczególności Chloris i Gratus - uwielbiam ich za humor i cięty język, za walki słowne, przy którym naprawdę się ubawiłam oraz za buntowniczą osobowość. Wątek romantyczny w tej książce również mnie zachwycił, fajnie się rozwijał, nie był nachalny, nie mam żadnych zastrzeżeń.

I jeszcze zakończenie. Nie potrafię się zdecydować, czy je kocham, czy je wręcz nienawidzę. Raczej skłaniałabym się ku drugiej opcji, gdyż ostatnie strony złamały, a właściwie roztrzaskały mi serce, ale z drugiej strony jestem w stanie je zrozumieć. Można z niego wysunąć tak ogromne wnioski, nosi pewne bardzo ważne przesłanie, którego nie spodziewałam się sięgając po tę lekturę. Szczerze to spodziewałam się fajnej i lekkiej młodzieżówki z elementami fantastyki, a co ostatecznie otrzymałam przerosło moje najśmielsze oczekiwania.

Bardzo rzadko sięgam po książki polskich autorów ze względu na to, że ich tematyka jakoś do mnie nie trafia (przynajmniej na razie nie znalazłam niczego, co by mnie zainteresowało), ale od teraz wiem, że na książki właśnie tej Pani będę niecierpliwie czekać i kibicuję jej z całego serca, by wydawała ich jak najwięcej. Póki co muszę nadrobić jej poprzednie pozycje. ;)

Absolutnie polecam! Książka jest wręcz idealna [ale odjęłam jedną gwiazdkę w ramach rekompensaty za zmiażdżenie mojego biednego serduszka :'(], mega zaskakująca, oryginalna i skłaniająca do przemyśleń. Jest to perełka wśród literatury dla młodzieży, ale oczywiście nie jest tylko dla tej grupy wiekowej, jestem przekonana, że i starszym czytelnikom ta pozycja także się spodoba.

OH MY GOD! Co to było?!
Wybaczcie na chwilę, muszę pozbierać szczenę z podłogi.
.
.
.
.
.

Okej, zacznijmy od przybliżenia fabuły. Główna bohaterka Chloris zostaje uratowana przed trzęsieniem ziemi przez pewną dziwną istotę, a mianowicie przez Homanila, czyli osobnika, który potrafi przemienić się z człowieka w zwierzę. Gratus (czyli ten Homanil) przenosi Chloris do Luonto...