Maigert wraca do korzeni, do miejsca gdzie się urodził i dorastał. To nie jest powrót radosny, raczej pełen rozczarowań i frustracji. Rozczarowują go ludzie, których pamiętał z dzieciństwa, rozczarowuje go miejsce, w którym mieszkał. Zniknął dziecięcy zachwyt, a wręcz nabożna cześć jaką czuł do zamku, w którym pracował jego ojciec, do hrabiostwa, które dawało ojcu pracę i powód do dumy. Dzisiaj to wszystko jest ruiną finansową, a przede wszystkim moralną.
Powrót nie jest jednak wycieczką sentymentalną, spowodował go list do Maigreta, zapowiadający morderstwo o oznaczonym czasie i miejscu.
Sama zbrodnia jest tak wyrafinowana, że zbrodnią nazwać jej nie można, sprawca może za nią ponieść jedynie moralną odpowiedzialność, a Maigret jest tylko biernym obserwatorem tych zdumiewających wydarzeń.

Maigert wraca do korzeni, do miejsca gdzie się urodził i dorastał. To nie jest powrót radosny, raczej pełen rozczarowań i frustracji. Rozczarowują go ludzie, których pamiętał z dzieciństwa, rozczarowuje go miejsce, w którym mieszkał. Zniknął dziecięcy zachwyt, a wręcz nabożna cześć jaką czuł do zamku, w którym pracował jego ojciec, do hrabiostwa, które dawało ojcu pracę i...

Powtarzając opis książki: policja zostaje powiadomiona, że w określonym dniu i miejscu ktoś zostanie zabity. Pomimo wnikliwego przeczytania książki nadal nie rozumiem, dlaczego ktoś powiadomił policję o morderstwie i w ten sposób się zdradził. Brak logiki.
Książka napisana w 1932 przypomina "Morderstwo odbędzie się" Agathy Christie z 1950 r. Czy Agatha zainspirowała się tematem zapowiedzi zbrodni? Ale u niej historia jest dużo lepsza..
Co się broni w tej książce? Wspomnienia Maigreta (zapewne samego autora) z dzieciństwa spędzonego właśnie w tym mieście, gdzie popełniono zbrodnię. Maigret zna wszystkich bohaterów. Z jakiegoś dziwnego powodu przypomina mi to "Klaudynę" Colette.

Powtarzając opis książki: policja zostaje powiadomiona, że w określonym dniu i miejscu ktoś zostanie zabity. Pomimo wnikliwego przeczytania książki nadal nie rozumiem, dlaczego ktoś powiadomił policję o morderstwie i w ten sposób się zdradził. Brak logiki.
Książka napisana w 1932 przypomina "Morderstwo odbędzie się" Agathy Christie z 1950 r. Czy Agatha zainspirowała się...

Kryminał, ale jakże inny, co w sumie nie oznacza, że lepszy, ale też i nie najgorszy :)
Fabuła krótka i trzymająca od pierwszej strony. Powieść zaczyna się od anonimu o planowanej zbrodni. Komisarz policji jedzie na wskazane miejsce, z dwóch powodów. Jednym jest odwiedzenie miejscowości, w której się wychował i w której znajduje się grób jego ojca. Drugim jest zwykła ludzka ciekawość, czy groźba z anonimu się potwierdzi.
Po przeczytaniu książki stwierdzam, że pierwszy powód był dla głównego bohatera ważniejszy.
Do minusów należą zdecydowanie podobne nazwiska kilku bohaterów, co prawdziwie utrudniało "nadążanie" za niektórymi wątkami. Reszta bardzo malownicza...

Kryminał, ale jakże inny, co w sumie nie oznacza, że lepszy, ale też i nie najgorszy :)
Fabuła krótka i trzymająca od pierwszej strony. Powieść zaczyna się od anonimu o planowanej zbrodni. Komisarz policji jedzie na wskazane miejsce, z dwóch powodów. Jednym jest odwiedzenie miejscowości, w której się wychował i w której znajduje się grób jego ojca. Drugim jest zwykła...

Nastrojowy kryminał. Nawet bardziej nastrojowy, niż kryminał. Odniosłem wręcz wrażenie, że wątek kryminalny jest pretekstem do pokazania nastroju francuskiej prowincji – konkretnie, rodzinnej wioski komisarza Maigreta. I to pokazanego bardzo udanie – czytelnikowi chwilami robi się zimno i czuje, że musi postawić kołnierz. Nastrój pogłębiają też wspomnienia komisarza, myśli przyczepiające się do każdego znajomego widoku.

Sam wątek kryminalny też dość ciekawy. Niby zbrodnia jest, a niby jej nie ma. Niby morderca nie zrobił niczego, co byłoby zabronione. A jednak jego intencje były jasne. Komisarz Maigret ma nie lada orzech do zgryzienia. W ogóle nie zająłby się ta sprawą i uznałby ją za śmierć z przyczyn naturalnych – gdyby nie fakt, że ktoś zawiadomił go o tym dwa tygodnie wcześniej, podając dokładną datę i czas popełnienia zbrodni.

Wprawdzie akcja płynie dość powoli, jak to u Maigreta – nie pędzi na złamanie karku, ale za to daje czas, aby posmakować powieści. No i jak na kryminał, kończy się nietypowo.

Żałuję tylko, że o komisarzu Maigret nie wiedziałem nic, zanim nie obejrzałem ekranizacji jednej z powieści cyklu. Bo chciałbym, aby w mojej wyobraźni komisarz ani trochę nie przypominał Jasia Fasoli.

Nastrojowy kryminał. Nawet bardziej nastrojowy, niż kryminał. Odniosłem wręcz wrażenie, że wątek kryminalny jest pretekstem do pokazania nastroju francuskiej prowincji – konkretnie, rodzinnej wioski komisarza Maigreta. I to pokazanego bardzo udanie – czytelnikowi chwilami robi się zimno i czuje, że musi postawić kołnierz. Nastrój pogłębiają też wspomnienia komisarza, myśli...

Uwielbiam Simenona, który na kilkudziesięciu stronach swoich poweści potrafi zajrzeć w głąb człowieka i dojrzeć tam sedno, prawdę o nim, ale niestety ta powieść z 1932 r. nie jest jego największym osiągnięciem. Cóż, może się zdarzyć, gdy pisze sie jedno dzieło na miesiąc :)

Uwielbiam Simenona, który na kilkudziesięciu stronach swoich poweści potrafi zajrzeć w głąb człowieka i dojrzeć tam sedno, prawdę o nim, ale niestety ta powieść z 1932 r. nie jest jego największym osiągnięciem. Cóż, może się zdarzyć, gdy pisze sie jedno dzieło na miesiąc :)

stylowa, świetna konfrontacja z dzieciństwem

stylowa, świetna konfrontacja z dzieciństwem

Akurat ten tytuł jest mocno średni, jeśli chodzi o tego autora. Sama zagadka kryminalna schodzi jakby na bok, a my zostajemy zmuszeni do śledzenia sentymentalnych wspomnień z dzieciństwa Maigreta.
Na szczęście zakończenie już wraca na właściwe tory, więc nie jest to tak do końca stracony czas :)

Akurat ten tytuł jest mocno średni, jeśli chodzi o tego autora. Sama zagadka kryminalna schodzi jakby na bok, a my zostajemy zmuszeni do śledzenia sentymentalnych wspomnień z dzieciństwa Maigreta.
Na szczęście zakończenie już wraca na właściwe tory, więc nie jest to tak do końca stracony czas :)

Bardzo dobra książka!

Bardzo dobra książka!