Do przeczytania"Konklawe" skłoniła mnie przede wszystkim dość oryginalna tematyka, bo przyznam, że nigdy wcześniej nie słyszałam o książce, która opisywałaby wybory papieża. O samym konklawe wiedziałam niewiele, co było kolejnym powodem, by bliżej zapoznać się z książką - byłam po prostu ciekawa tego, jak to wszystko się odbywa. Bo choć historia jest fikcyjna, wiele zawartych w niej informacji jest prawdziwych. Dla mnie osobiście jest to wielkim atutem książki, bo wzbogaciło to moją wiedzę o nowe, ciekawe elementy.

Muszę przyznać, że pomimo nużącego początku, historia ostatecznie zaskoczyła mnie do tego stopnia, że do teraz nie umiem wyjść ze zdumienia.

O samej fabule nie rozpiszę się zbyt szeroko. Tak jak wspomniałam - książka z początku nużyła i przez to, że nie umiałam zapamiętać kto jest kim, odbiło się to potem na dalszym poznawaniu historii. Czasem nawet dochodziło do sytuacji, gdy myślałam, że mowa o jednej osobie a tak naprawdę chodziło o różne osoby. Brak mojego początkowego skupienia niestety dał się we znaki i trochę namęczyłam się z odróżnianiem bohaterów. Gdybym na początku to przewidziała, po prostu wypisywałabym sobie po kolei nazwiska, imiona i narodowości, bo naprzemienne posługiwanie się przez autora tymi danymi potrafiło skutecznie wybić mnie z rytmu.

Kiedy umiera znienawidzony przez Kurię papież, kardynałowi Lomelemu przypada obowiązek przeprowadzenia Konklawe. Do Watykanu zjeżdżają się kardynałowie z całego świata. W ostatniej chwili na miejsce przybywa nikomu nieznany, mianowany przez papieża w tajemnicy przed wszystkimi, kardynał Benitez. Gdy rozpoczyna się konklawe, u niektórych kandydatów wyraźnie można wyczuć chęć objęcia tronu papieskiego a u innych wręcz przeciwnie. Już po pierwszych głosowaniach można dostrzec, między którymi kardynałami rozegra się "walka o tron". Jednak jak się okazuje, konklawe owiane jest intrygami i tajemnicami, których ujawnienie może wpłynąć na przebieg głosowania. Kardynał Lomeli musi zdecydować, czy ujawnić kompromitujące sekrety z przeszłości głównych pretendentów. Co mają na sumieniu kandydaci? I kto zostanie papieżem?

Sam wybór papieża nie był dla mnie zaskoczeniem. Podświadomie czułam, że będzie tak, jak wymyślił autor, choć głosowanie za każdym razem przebiegało inaczej. Wychodzące na jaw intrygi zaskakiwały i zachęcały do kontynuowania lektury, jednak tu też obyło się bez szybszego bicia serca.

Za to zakończenie kompletnie mnie osłupiło. Spodziewałam się chyba wszystkiego, ale taki finał nawet nie mieścił się w moich wyobrażeniach. I to właśnie dla samego finału zachęcam, by sięgnąć po książkę.

Tak naprawdę gdyby wcześniej książki nie przeczytała moja mama, pewnie zakończyłabym gdzieś na 60 stronie. To ona zdradziła mi, że zakończenie mnie zaskoczy, choć oczywiście nie pisnęła ani słowa, co takiego zaskakującego może być w wyborze papieża. Wiedziałam, że to na pewno będzie któryś ze 118
kardynałów zebranych na konklawe i choć miałam swój typ, wiedziałam, że nawet jeśli się mylę, to i tak wybiorą kogoś z tego grona. Pozostało mi więc przebrnąć przez początkową nudę. Choć autor nie używa ciężkiego języka, a książkę czyta się sprawnie i szybko, to jednak zwyczajnie nie działo się nic takiego, co przykułoby moją uwagę. Akcja nabiera tempa, gdy rozpoczyna się konklawe i w powietrzu da się wyczuć, że coś jest nie tak a pewne kwestie nie są zwykłymi zbiegami okoliczności. Jak się okazało - mama miała rację - zakończenie mnie zaskoczyło i bynajmniej nie z powodu wyniku głosowania.

Przekonajcie się sami. Polecam.

Do przeczytania"Konklawe" skłoniła mnie przede wszystkim dość oryginalna tematyka, bo przyznam, że nigdy wcześniej nie słyszałam o książce, która opisywałaby wybory papieża. O samym konklawe wiedziałam niewiele, co było kolejnym powodem, by bliżej zapoznać się z książką - byłam po prostu ciekawa tego, jak to wszystko się odbywa. Bo choć historia jest fikcyjna, wiele...