Niestety, jestem człowiekiem który nie uczy się na swoich błędach - w każdym razie jeżeli chodzi o literaturę. Z serii o rodzie Otori dałem radę strawić pierwszy tom, drugi do połowy i książka trafiła do kartonu "książki do oddania". Tutaj jest podobnie, chociaż przeczytałem całość.

Sama książka jest niezłą fantastyką, chociaż styl pisania nie każdemu przypadnie do gustu - trąci trochę stylem książek "karate" z late 80 w których autorzy silili się na azjatycki wydźwięk tekstu. Niemniej jednak nie jest to mocno nachalne i nie przeszkadza w lekturze. Strasznie natomiast, przynajmniej mi, przeszkadza wspomniana wcześniej fantastyka. Liczyłem, że będzie ona powierzchowna, a sama książka będzie mocniej zakorzeniona w historii i kulturze Japonii.

Niestety trudno mi potraktować "Cesarza" jako książkę mającą z Japonią wspólnego cokolwiek więcej niż wschodzące słońce na okładce. Zawiodłem się na tym elemencie co w sumie zaważyło na odbiorze całej książki.

Dlatego jeżeli po książkę chciałby sięgnąć ktoś szukający lektury związanej mocno z historią, kulturą i folklorem Cesarstwa Wschodzącego Słońca - książkę serdecznie odradzam. Natomiast jeżeli chciałby ją przeczytać miłośnik niezłej fantastyki osadzonej w dalekowschodnich klimatach - książka godna polecenia.

Niestety, jestem człowiekiem który nie uczy się na swoich błędach - w każdym razie jeżeli chodzi o literaturę. Z serii o rodzie Otori dałem radę strawić pierwszy tom, drugi do połowy i książka trafiła do kartonu "książki do oddania". Tutaj jest podobnie, chociaż przeczytałem całość.

Sama książka jest niezłą fantastyką, chociaż styl pisania nie każdemu przypadnie do gustu...