Do napisania opinii przystępuję kilka dni po przeczytaniu "Sprawy Niny Frank". Książka wzbudziła we mnie bardzo mieszane uczucia. Niewątpliwym plusem jest lekki język i nieustanne napięcie, nie sposób się nudzić, uwaga Czytelnika skupiona jest od pierwszej strony, a momentami akcja jest tak wartka, że niecierpliwie przewraca się kartki. Dodatkową gwiazdkę dorzucam za atmosferę rodem z "Mistrza i Małgorzaty", którą w kilku fragmentach udało się Autorce zbudować. Przystępując do minusów mam z tyłu głowy myśl, że jest to debiut, a dzięki temu sporo można Bondzie wybaczyć. Przede wszystkim zbyt mało jest Huberta Mayera, trudno wyrobić sobie o nim jednoznaczne zdanie. Nie jest on kryształowym bohaterem, a jednak w jakiś sposób wzbudza sympatię i chciałoby się go lepiej poznać. Co do tytułowej Niny Frank, jej portret jest tak niejednoznaczny, że ciężko obrać wobec niej jednoznaczne stanowisko, a współczucie miesza się z pogardą. Największy minus opowieści to jej zakończenie - dwa ostatnie rozdziały można sobie darować, bo po ich przeczytaniu ma się wrażenie, że cała lektura była bez sensu. Niemniej jednak uważam, że pod względem kryminału nie mamy się czego wstydzić i Bonda śmiało może stawać w szranki ze Skandynawami.

Do napisania opinii przystępuję kilka dni po przeczytaniu "Sprawy Niny Frank". Książka wzbudziła we mnie bardzo mieszane uczucia. Niewątpliwym plusem jest lekki język i nieustanne napięcie, nie sposób się nudzić, uwaga Czytelnika skupiona jest od pierwszej strony, a momentami akcja jest tak wartka, że niecierpliwie przewraca się kartki. Dodatkową gwiazdkę dorzucam za...