Są książki, które pochłania się szybkio i szybko się o nich zapomina, są też i takie, które w połowie potrafią wywołać kaca książkowego, i nijak nie da się ich zapomnieć, jak i wrócić. Tak miałam z drugim tomem Kusziela - w połowie nabawiłam się kaca, i musiałam sobie odpuścić na jakiś czas.
Znów towarzyszymy Fedrze w jej przygodach - tym razem wyruszamy z Terre d'Ange śladami spisku mającego zagrozić koronie. Spisek jest, i owszem, zaplanowany z niewiarygodną wręcz szczegółowością. Ale nim do niego dotrzemy, tak do końca, musimy wraz z Fedrą mierzyć się z masą przygód, których wyraźnie nie dość było nam w pierwszym tomie. Mamy pościgi, ucieczki, więzienia, piratów, wyrocznie i szaleństwo. Poczucie straty i miłość.
Dużo, bardzo dużo się dzieje, ale miałam momentami wrażenie, że autorka na siłę chce nam pokazać bogactwo stworzonego świata, niemal udusić jej wizją Wenecji - bo w tym tomie przenosimy się do alternatywnej Wenecji w poszukiwaniu nieuchwytnej Melissandry.
Czy ją udało się złapać, czy spisek przeciwko tronowi się udał? Ciężko powiedzieć. Wielowątkowość barwnej opowieści zostawia mi pewien niedosyt, brakuje mi też wątku poszukiwań Hiacynta - trochę potraktowano w tym tomie ten wątek po macoszemu. Fedra zadziwia wciąż urodą i mądrością, sprytem i uporem, ale na szczęście, nie zadusza nas już swoimi naj we wszystkim. Tu jest to oszczędzone, choć momentami miałam wrażenie przesytu.
W całokształcie jednak czyta się dobrze, kiedy akcja rusza do przodu, z zapartym tchem śledzi się losy głównej bohaterki i jej podróży po basenie morza Śródziemnego - Kreta, Grecja, Wenecja, znów Paryż.... Czapki z głów za świetnie prowadzone, konsekwentne opisanie świata i wyjaśnione zachowania bohaterów.
Ale jest to jednak słabszy tom, z podobną schematyczną linią jak wcześniej: nauka, podróż, wielka bitwa na koniec. Czy się tego spodziewałam? Nie. Nie było to złe, ale...

Nie mogę się jednak doczekać trzeciego tomu, choć z czytaniem go będę się nieco powstrzymywać. Nadmiar emocji i wrażeń wciąż nie daje się skupić, zostawiając mi odczucie paskudnego, książkowego kaca.

Są książki, które pochłania się szybkio i szybko się o nich zapomina, są też i takie, które w połowie potrafią wywołać kaca książkowego, i nijak nie da się ich zapomnieć, jak i wrócić. Tak miałam z drugim tomem Kusziela - w połowie nabawiłam się kaca, i musiałam sobie odpuścić na jakiś czas.
Znów towarzyszymy Fedrze w jej przygodach - tym razem wyruszamy z Terre d'Ange...

Niespodzianka - drugi tom okazuje się dużo bardziej brutalny i gęstszy fabularnie, więcej polityki, mniej erotyki. Czyta się nadal bardzo dobrze.

Niespodzianka - drugi tom okazuje się dużo bardziej brutalny i gęstszy fabularnie, więcej polityki, mniej erotyki. Czyta się nadal bardzo dobrze.

Po bardzo dobrym pierwszym tomie szybko sięgnęłam po kontynuację „Strzały Kusziela”. Tym razem nie jestem aż tak zachwycona. Znaczy jasne, to wciąż dobra i innowacyjna książka - swoją drogą, zauważyłam, że albo ktoś kocha tę serię albo totalnie jej nienawidzi. Jednak tym razem czegoś zabrakło.
Fedra i Joscelin kłócą się praktycznie przez całą powieść. Jest to zrozumiałe, biorąc pod uwagę jak skrajnie różnymi są osobami oraz to, że wychowano ich w kompletnie innych przekonaniach. Osobiście uważam, że oboje są matołkami i to upartymi. Dopiero pod koniec dotarło do nich, że czasem trzeba iść na kompromisy, a czasem zaakceptować drugą osobę taką jaką jest.
Autorka tym razem w dużo mniejszym stopniu skupiła się na erotycznych aspektach powieści (spokojnie, seksów wciąż jest sporo i to wyuzdanych),a dużo bardziej na polityce, co dla mnie było całkiem miłą zmianą. Tym bardziej, że musimy pamiętać jak dużą rolę, po przygodach z pierwszego tomu, odgrywa Fedra na arenie politycznej, więc czytając trzeba być bardzo skupionym by nie pogubić się w zawiłościach stosunków między poszczególnymi bohaterami.
Książka jest napisana bardzo kwiecistym językiem i muszę przyznać, że ekspozycja niektórych miejsc, jest świetna. Jednak, tak jak w przypadku pierwszego tomu, powieść rozkręca się powoli, ale gdy już się rozkręci, to zapewniam, że nie odejdziecie od książki dopóki nie rozwiąże się najważniejszy wątek. Oczywiście polecam, uważam, że to kawał świetnej fantastyki połączonej z erotyką.
~Idris

Po bardzo dobrym pierwszym tomie szybko sięgnęłam po kontynuację „Strzały Kusziela”. Tym razem nie jestem aż tak zachwycona. Znaczy jasne, to wciąż dobra i innowacyjna książka - swoją drogą, zauważyłam, że albo ktoś kocha tę serię albo totalnie jej nienawidzi. Jednak tym razem czegoś zabrakło.
Fedra i Joscelin kłócą się praktycznie przez całą powieść. Jest to zrozumiałe,...

Bardzo fajna i interesująca seria pobudzająca wyobraźnie, dużo akcji. lekko się czyta. Polecam

Bardzo fajna i interesująca seria pobudzająca wyobraźnie, dużo akcji. lekko się czyta. Polecam

W Trylogii Kusziela zakochałam się po pierwszym tomie i nie zmieniłam tej decyzji po tym tomie. Nie mogłam wprost oderwać się od kart powieści. Troszkę więcej uwagi jest poświęcone związkowi Fedry i Joscelina i ich tragicznej miłości. Wybory kurtyzany nie rozumie jej ukochany, ale to nie przeszkadza mu pójść za nią w ogień gdy tylko znajdzie się ona w niebezpieczeństwie. Znowu Fedra zostaje oszukana przez Melisandę, której szczerze nienawidzę. Szybko przebrnęłam przez to grube tomisko i żałowałam, że skończyła się tak szybko, ale za to zakończenie miodzio.

W Trylogii Kusziela zakochałam się po pierwszym tomie i nie zmieniłam tej decyzji po tym tomie. Nie mogłam wprost oderwać się od kart powieści. Troszkę więcej uwagi jest poświęcone związkowi Fedry i Joscelina i ich tragicznej miłości. Wybory kurtyzany nie rozumie jej ukochany, ale to nie przeszkadza mu pójść za nią w ogień gdy tylko znajdzie się ona w niebezpieczeństwie....

Bardzo dobra i wciągająca książka :)

Bardzo dobra i wciągająca książka :)

Najmocniejsza, najbardziej krwista i jednocześnie najciekawsza ze wszystkich części trylogii.

Najmocniejsza, najbardziej krwista i jednocześnie najciekawsza ze wszystkich części trylogii.

"Wybranka Kusziela" jest na prawdę dobrą kontynuacją, genialnej według mnie, "Strzały Kusziela". Bohaterowie, magiczny świat, płynny i wzorzysty styl, intryga i gry polityczne... nawet wątek miłosny, wszystko w tej książce było na swoim miejscu. Na prawdę trudno jest mi się do czegoś doczepić. Przez tę sześciuset stronicową książkę przebrnęłam szybciej, niż przez wiele innych, o połowę krótszych powieści. Czyta się na prawdę błyskawicznie. Jest to niewątpliwie jedna z tych lektur, które na długo pozostają w pamięci. Ta seria jest jak dla mnie dobrym rozpoczęciem przygody z fantastyką, jednak miłośnicy gatunku również nie będą rozczarowani. Nie nadaje się jedynie dla osób, które wolą mnie zobowiązujące lektury lub zwyczajnie nie przepadają za seriami. Reszcie zdecydowanie polecam!Jeśli jeszcze nie poznaliście Fedry, sięgnijcie po "Strzałę Kusziela" :)


http://swiatinny.blogspot.com/2015/01/jacqueline-carey-wybranka-kusziela.html

"Wybranka Kusziela" jest na prawdę dobrą kontynuacją, genialnej według mnie, "Strzały Kusziela". Bohaterowie, magiczny świat, płynny i wzorzysty styl, intryga i gry polityczne... nawet wątek miłosny, wszystko w tej książce było na swoim miejscu. Na prawdę trudno jest mi się do czegoś doczepić. Przez tę sześciuset stronicową książkę przebrnęłam szybciej, niż przez wiele...

Mniej erotyki - więcej polityki i podróżowania. Czy to dobrze? Nie wiem. Książka chyba napisana ciut na siłę i słabsza od poprzedniczki.

Mniej erotyki - więcej polityki i podróżowania. Czy to dobrze? Nie wiem. Książka chyba napisana ciut na siłę i słabsza od poprzedniczki.

Równie dobra jak część pierwsza

Równie dobra jak część pierwsza