Dzieło to można interpretować różnie.
Pan Hitler stwierdził, że nadczłowiek to blondyn o niebieskich oczach, ja z kolei twierdzę, że nadczłowiek to po prostu człowiek, który niezależnie od koloru skóry, staje się lepszym, poprzez hartowanie ducha i inwestowanie we własne Ja.
W książce tej jest wiele na pozór kontrowersyjnych idei, ale tylko dla tych, którzy biorą wszystko dosłownie. Jest w niej masa ironii i metafor, które tworzą poetycką, rimbaudowską całość. Na pewno dzieło to zmieniło mnie, jako młodego człowieka - dzisiaj to siara wyjść z "niczym" na ulicę, bo to podobno modne czy tam niemodne; nie rozumiem tej spirali alternatywności. Nietzsche zrobił coś wielkiego - namawia do własnego rozwoju, nie patrzenia na innych, a na siebie (nie mylić z egoizmem), do bycia odważnym i niezależnym, przy tym mówiąc, że czasy mu współczesne (a co dopiero mówić współczesne nam!), to czasy, gdzie nie ma wartości, sztuki, kultury i że człowiek się stacza. Polecam - dla otwartych umysłów. Ciężko przebrnąć, ale naprawdę warto.
"Jako duch wielbłądem się staje, wielbłąd lwem, wreszcie lew dziecięciem."

Dzieło to można interpretować różnie.
Pan Hitler stwierdził, że nadczłowiek to blondyn o niebieskich oczach, ja z kolei twierdzę, że nadczłowiek to po prostu człowiek, który niezależnie od koloru skóry, staje się lepszym, poprzez hartowanie ducha i inwestowanie we własne Ja.
W książce tej jest wiele na pozór kontrowersyjnych idei, ale tylko dla tych, którzy biorą wszystko...