Luiz Eduardo de Oliveiry najbardziej znany jest ze swoich serii wydawanych w ramach „Światów Aldebarana”. Na swoim koncie ma też jednak inne tytuły science-fiction. Jednym z nich jest seria „Centaurus”. Czy warto się z nią zapoznać?

Część ludzkości opuściła zdewastowaną Ziemię na pokładzie gigantycznego statku kosmicznego. Poszukują nowej planety do zamieszkania. Kiedy w końcu odnajdują taki świat, zostaje zorganizowana wyprawa aby go zbadać.

Ten tom to w głównej mierze jeden wielki wstęp. Przedstawione zostają główni bohaterowie, a postacie wraz z czytelnikiem dowiadują się więcej o świecie przedstawionym. Na szczęście bohaterowie są w miarę interesujący, więc duży zalew informacji nie przytłacza czytelnika. Od początku też pojawiają się pewne intrygujące tajemnice.

Największą zaletą „Światów Aldebarana” była pomysłowa fauna obcych światów. Tutaj niestety rysownik Janjetov specjalnie się nie popisał. Większość stworów to tak naprawdę lekko przerobione ziemskie dinozaury. Ostatni kadr sugeruje jednak, że może być bardziej interesująco.

Ciężko ocenić ten tom, bo tak naprawdę dopiera rozstawia pionki na szachownicy. Mam nadzieję, że kolejne odsłony mnie nie rozczarują jak to było w przypadku „Światów Aldebarana”.

Luiz Eduardo de Oliveiry najbardziej znany jest ze swoich serii wydawanych w ramach „Światów Aldebarana”. Na swoim koncie ma też jednak inne tytuły science-fiction. Jednym z nich jest seria „Centaurus”. Czy warto się z nią zapoznać?

Część ludzkości opuściła zdewastowaną Ziemię na pokładzie gigantycznego statku kosmicznego. Poszukują nowej planety do zamieszkania. Kiedy w...

Spore rozczarowanie. Leo i Janjetov wymienieni jako twórcy sprawili, że oczekiwania miałem naprawdę spore. Tym bardziej, że mam słabość do gatunku sci-fi ze szczególnym uwzględnieniem wątków eksploracji/kolonizacji innych światów.

Kupiłem od ręki 3 tomy i, prawdę mówiąc, już po pierwszych 20 stronach zdałem sobie sprawę, że komiks jest zwyczajnie słaby.
Generalny zarys fabularny się broni. Eksploracja obiecującej planety w trakcie której pojawiają się kolejne niewiadome. W misji biorą udział 2 młode blizniaczki z których jedna dysponuje nadzwyczajnymi zdolnościami (nie jakimiś super bohaterskimi żeby było jasne)o niezbadanej naturze. No plot generalnie całkiem do rzeczy ale wszystko sypie się "w detalu". Całość jest zwyczajnie ... śmieszna. Ot zespół badawczy wyrusza na obcą planetę ubrany w swoje codzienne ciuszki, porusza się wehikułem przypominającym pudełkowate, otwarte i masowo klepane transportery piechoty z epoki II wojny światowej. Gdzieś se pojadą, gdzieś się pokręcą. Upolują jakieś zwierze, które zjedzą. Poziom ich perypetii przypomina jakieś krótkie powiastki przygodowe dla dzieci. Albo kino sci-fi z lat 50.
No szału nie ma. Za to trochę nudy i owszem.
Bardziej interesująco rozwija się za to równoległy wątek dziejący się w tym samym czasie co zwiedzanie planety a rozgrywający się na statku-matce oczekującym w kosmosie na ustalenia naszych bohaterów. No ta historia się jakoś broni.
Bardzo słabo wypadają dialogi. Są zwyczajnie głupie i dziecinne. Przypominają dialogi z jakiejś szkolnej czytanki. Są drewniane, w taki ani nawet podobny sposób, nie zwracają się do siebie ludzie nawet w biurze a co dopiero uczestnicy wyprawy na obcą planetę. Sztuczność tych rozmów jest uderzająca.
No i warstwa graficzna. Cóż, technicznie od biedy może być, choć sposób wyrażania emocji przez postacie jest tragikomiczny. Emocje wymalowane w pozach i na twarzach są skrajnie przerysowane. Jedynie co naprawdę dobrze tu wyszło to twarze młodych kobiet o ile są one opanowane. Jest jakaś drobna zręczność autora w oddawaniu kobiecej urody.
Jednak koncepcyjnie ukazywane w komiksie przedmioty też się nie bronią. Przypominają rekwizyty z kina sci fi z (znowu) lat 50' i 40'. Są przesadnie kanciaste a czasem przesadnie obłe. Albo wręcz banalnie prymitywne (jak ten towarzyszący naszych bohaterom na planecie transporter, linia jak z lat 30' a dodatkowo choć jest to puste pudełko na gąsienicach to w magiczny sposób da się z niego wyciągnąć masę wyposażenia w chwili potrzeby).

No generalnie szału nie ma, spodziewałem się czegoś o wiele lepszego.

Spore rozczarowanie. Leo i Janjetov wymienieni jako twórcy sprawili, że oczekiwania miałem naprawdę spore. Tym bardziej, że mam słabość do gatunku sci-fi ze szczególnym uwzględnieniem wątków eksploracji/kolonizacji innych światów.

Kupiłem od ręki 3 tomy i, prawdę mówiąc, już po pierwszych 20 stronach zdałem sobie sprawę, że komiks jest zwyczajnie słaby.
Generalny zarys...

NADZIEJA W GWIAZDACH

Zdobywcy kosmosu mający skolonizować nową planetę, bo Ziemia nie nadaje się już do zamieszkania to temat znany w fantastyce od dziesięcioleci. Powstało wiele powieści, filmów i innych dzieł eksplorujących ów pomysł, jak zawsze jedne były lepsze, inne gorsze, jednak napisany przez Leo „Centaurus” to naprawdę bardzo dobrze poprowadzony komiks. Intryguje pomysłami i fabułą, a także stawia wiele ciekawych pytań, które pozostawiają niedosyt i pobudzaj apetyt na kolejne tomy.

Całość recenzji na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/03/03/centaurus-01-ziemia-obiecana-loe-luis-eduardo-de-oliveira-rodolphe-daniel-jacquette-i-zoran-janjetov/

NADZIEJA W GWIAZDACH

Zdobywcy kosmosu mający skolonizować nową planetę, bo Ziemia nie nadaje się już do zamieszkania to temat znany w fantastyce od dziesięcioleci. Powstało wiele powieści, filmów i innych dzieł eksplorujących ów pomysł, jak zawsze jedne były lepsze, inne gorsze, jednak napisany przez Leo „Centaurus” to naprawdę bardzo dobrze poprowadzony komiks. Intryguje...

Muszę przyznać, że z niecierpliwością oczekiwałem na premierę komiksu Centaurus. Pokładałem spore nadzieje w nowym tytule, a wszystko przez twórców biorących udział w projekcie. Jednym ze współscenarzystów jest brazylijski artysta używający pseudonimu Leo, który odpowiedzialny jest bestsellerowe serie science fiction osadzone w uniwersum Aldebarana. Równie znany jest rysownik Zoran Janjetov, którego kojarzyć należy z takimi pozycjami jak: Technkapłani, Przed Incalem czy Kasta Metabaronów. Przyjrzyjmy się z bliska albumowi Ziemia obiecana i sprawdźmy, czy oczekiwania zostały spełnione?

Akcja komiksu rozpoczyna się podczas lokalnego festynu w prowincjonalnej mieścinie. Atrakcją imprezy jest walka młodego osiłka imieniem Bram z wielkim niedźwiedziem. Kibicuje mu całe miasteczko, w tym także siostry Joy oraz June Osmond, bliźniaczki, które są do siebie fizycznie bardzo podobne. Zadziwiające, ale chłopak wygrywa starcie, już prawie ma złamać kark zwierzęciu, ale w głowie słyszy głos June, która nakazuje, aby tego nie robił. W tym miejscu czytelnik zaczyna się domyślać, że dziewczyna ma nadzwyczajne i dziwne zdolności, które z biegiem akcji się nasilają.

W tym samym dniu do miasteczka przylatuje wysoko postawiona przedstawicielka rządu, która przybyła po siostry. Głównie po June, ponieważ wieści o niezwykłych zdolnościach dziewczyny dotarły do sfer władzy. Cała trójka (Bram również) udaje się do stolicy, w które mieszka aż pięć tysięcy osób! Na kapitolu trójka bohaterów poznaje prawdę o rodzimym świecie. W rzeczywistości cała społeczność żyje we wnętrzu kosmicznego statku-cylindra, który leci w stronę planety Vera w gwiazdozbiorze Centaura. Koloniści są potomkami Ziemian, którzy opuścili Niebieską Planetę ponad 400 lat temu. Musieli szukać nowego miejsca do zamieszkania, bo zdewastowana i zanieczyszczona Ziemia nie nadawała się już do życia. Wybór padł na planetę Vera, do której właśnie statek-cylinder się zbliżył. Po czterech wiekach cel podróży został w końcu osiągnięty, tylko że istnieje obawa, że Nowa Ziemia nie jest bezludna… Dlatego mała, ośmioosobowa, grupa udaje się na rekonesans.

Warstwa graficzna jest, delikatnie mówiąc, przeciętna i mało atrakcyjna. Janjetov zawodzi głównie podczas przedstawienia postaci, którym wyraźnie brakuje dynamiki i subtelności(...).

„Ziemia obiecana” to pierwszy tom serii, wprowadzenie do fabuły, która tymczasem przedstawia się dość sztampowo (...). Na chwilę obecną wydaje się, że w zarysie komiks przypomina inne, autorskie pozycje Leo. Lektura albumu stanowi lekką i przyjemną rozrywkę z gatunku science fiction, która tymczasem ma więcej wspólnego z „fiction” niż ze „science”. Na podstawie niektórych wątków możemy przypuszczać, że w dalszych tomach fabuła podąży mniej przewidywalnymi ścieżkami....

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/12/14/centaurus-1-ziemia-obiecana/

Muszę przyznać, że z niecierpliwością oczekiwałem na premierę komiksu Centaurus. Pokładałem spore nadzieje w nowym tytule, a wszystko przez twórców biorących udział w projekcie. Jednym ze współscenarzystów jest brazylijski artysta używający pseudonimu Leo, który odpowiedzialny jest bestsellerowe serie science fiction osadzone w uniwersum Aldebarana. Równie znany jest...