Upa_
_dek 

Witajcie, nazywam się Kaoru Fukasawa. Jestem zapracowanym mangaką, który nieustannie od ośmiu lat pracuje według ściśle określonego harmonogramu wydawniczego. 
Czuję ciągle towarzyszącą mi pustkę, a natłok obowiązków sprawił, że wypaliłem się twórczo i teraz trudno mi cokolwiek nowego stworzyć.
Moja żona nie jest tą informacją zbytnio zadowolona, a nasze małżeństwo stoi pod wielkim znakiem zapytania.
Mam serdecznie dość tego wszystkiego i czasami wolałbym po prostu zniknąć...

„Prześlizgnąłem się przez najtrudniejsze lata kariery ze świadomością, że zdobyłem akceptację, ale jednocześnie czuję nieustające ból z powodu rosnących względem mnie oczekiwań”.

Inio Asano niejednokrotnie udowodnił swoim czytelnikom, że nikt nie stoi mu na przeszkodzie, by stworzyć kolejne dzieło przeczące wszystkim znanym nam już u niego schematom.
Autor tym razem postawił sobie sprawę jasno i zrobił kolejny krok do przodu, pokazując mroczną stronę pracy w wydawnictwie jako artysta.
Wkraczamy w historię pełną bólu i rozpaczy.
Nie ma tutaj możliwości na nawet mały promyk nadziei, wręcz przeciwnie - zagłębiamy się w pesymistyczne myśli mężczyzny, który jest na skraju złamania.
Próbuje znaleźć docelowy powód, by nadal istnieć na tym świecie, ale niefortunna spirala wydarzeń, w której znajduje się Kaoru doprowadza mężczyznę do pogorszenia sytuacji życiowej.
Nie widzi przyszłości ani nie ma chęci do dalszego tworzenia swoich dzieł i co gorsza...czuje on niewyobrażalny smak goryczy, który z każdym dniem się nasila.
Zaczyna pogrążać się w rozpuście, ale poniekąd okazuje się to dla niego ratunkiem przed zakończeniem kariery, ponieważ pewnego dnia poznaje tajemniczą kobietę o kocich oczach.
Oczach, które zaczynają go nie tylko coraz bardziej intrygować, co również przerażać.

„Zbudowałeś w mojej głowie obraz człowieka, który jest wolny i robi co chce...ale tak naprawdę nic o tobie nie wiem”.

„Upadek” to bez grama wątpliwości ciężki i bardzo przytłaczający tytuł, ale osobiście nie jestem nim w żadnym wypadku zawiedziona, bo właśnie tego po nim oczekiwałam.
Wiedziałam, że będzie to kolejna manga, w której autor pobawi się uczuciami czytelnika i zacznie grać na jego emocjach.
Zostajemy wrzuceni na głęboką wodę, bez możliwości ratunku.
Główny bohater popada w dość mocną depresję i próbuje obciążyć nas swoimi problemami, co rzeczywiście mu się udaje, bo niejednokrotnie wzbudzał we mnie narastający niepokój.
Ilustracje nasycone są nie tylko mocniejszymi, nieocenzurowanymi scenami, co również często dołującymi wstawkami, które zaleciłabym wziąć pod uwagę tylko starszym czytelnikom, bo w późniejszym czasie mogą one dość negatywnie wpłynąć na wyobraźnię u osób młodszych.
I trzeba adekwatnie stwierdzić, że treść tej mangi nie jest dla każdego, bo skłania ona też do zawiłej refleksji.

„Skąd pomysł, że skoro jestem autorem komiksów, automatycznie muszę je kochać?”
 
Bez żadnych wyrzutów sumienia muszę napisać, że ten tytuł jest kapitalnie wydany i naprawdę widać tutaj pełne zaangażowanie polskiego wydawnictwa.
W aspekcie wizualnym dopięto każdy, nawet najmniejszy szczegół na ostatni guzik.
Nie tylko znajdziecie tutaj kilka ładnie wydrukowanych, kolorowych stron, ale również pod unikatową obwolutą możecie ujrzeć grafikę, która pojawiła się w oryginalnej japońskiej wersji.
Ponadto jeszcze dostaliśmy śliczną dwustronną kartkę - dosłownie wciąż jestem tym wszystkim zachwycona i nie umiem się napatrzeć ^^'

„Masz niesamowity talent. Imponujesz mi tym...a jednocześnie mnie przerażasz”.

Gdybym chciała opisać Wam w kilku słowach ten tytuł, to szczerze napisałabym, że jest on dołujący, ale na swój sposób bardzo wartościowy i piękny.
Tak, to idealne zdanie, które podsumowuje całokształt tej niecodziennej jednotomówki i naprawdę doceniam, że miałam okazje zapoznać się z kolejnym dziełem Inio Asano - twórcy, który łamie zasady.

„JA TEŻ JESTEM ARTYSTĄ!”.

Ograniczenie wiekowe: 18+
TW! psychologiczne, prostytucja 

Upa_
_dek 

Witajcie, nazywam się Kaoru Fukasawa. Jestem zapracowanym mangaką, który nieustannie od ośmiu lat pracuje według ściśle określonego harmonogramu wydawniczego. 
Czuję ciągle towarzyszącą mi pustkę, a natłok obowiązków sprawił, że wypaliłem się twórczo i teraz trudno mi cokolwiek nowego stworzyć.
Moja żona nie jest tą informacją zbytnio zadowolona, a...