Książka jest zbiorem esejów amerykańskiego profesora Michaela Walzera, w których prezentuje on swoje poglądy na zjawisko wojny (choć nie tylko). Dwanaście opublikowanych w książce tekstów pochodzi z lat 1980-2002. Przed ponowną publikacją autor dokonał w nich mniejszych lub większych poprawek. Całość została podzielona tematycznie na trzy części.

W pierwszej Walzer prowadzi teoretyczne rozważania na temat wojny sprawiedliwiej oraz szeroko rozumianej etyki działań wojennych. To pierwsze zagadnienie jest jednym z kluczowych w dorobku intelektualnym Walzera, któremu wcześniej poświęcił swoją pracę pod tytułem „Wojny sprawiedliwe i niesprawiedliwe”. W tekstach z tej części obracamy się zatem w teoretycznych rozważaniach na temat prawa do oraz sposobu prowadzenia działań zbrojnych. Bardzo interesujący jest esej poświęcony zagadnieniu terroryzmu, w którym autor stosuje te same kryteria do wykazania niedopuszczalności ślepo stosowanego terroru jako środka w walce o cele - niezależnie jak ważne i słuszne miałyby one być.

Kolejna, druga część, to analiza najważniejszych konfliktów zbrojnych przełomu XX i XXI wieku. Mamy tutaj omówiony między innymi konflikt izraelsko-palestyński czy też obie wojny w Zatoce Perskiej. W charakterystyczny dla Walzera sposób każdy tekst rozważa, czy strony uczestniczące w konflikcie i ich cele wyczerpują znamiona wojny sprawiedliwej. To ciekawie przeprowadzone analizy spraw, które w momencie ich zaistnienia ogniskowały uwagę całego świata, a także wpłynęły na oblicze współczesności.

Część trzecia to tak naprawdę jeden esej, w którym autor snuje bardzo ciekawe rozważania teoretyczne dotyczące optymalnego kierunku rozwoju procesów globalizacji. Przyznam się szczerze, że tekst ten, choć nie poświęcony stricte tematyce wojny, okazał się być dla mnie szczególnie interesujący. Autor, wychodząc od skrajnych perspektyw rozwoju światowego systemu politycznego (centralizacja/anarchia),próbuje odpowiednio wyważyć proporcje przyszłego ładu światowego z punktu widzenia swobód oraz wolności obywatelskich. Wybierając między globalną centralizacją z jednorodnym źródłem władzy lub rozproszoną decentralizacją o anarchicznych tendencjach ciągłych zmian politycznych, Walzer wskazuje drogę pośrednią, opartą o sieć międzynarodowych instytucji politycznych, których wzajemne prerogatywy powinny się nie tylko wzajemnie uzupełniać, ale także częściowo nachodzić na siebie. Dostrzegając niebezpieczeństwa totalnie scentralizowanego, jak i nadmiernie rozdrobnionego systemu zarządzania coraz bardziej globalizującym się światem, proponuje wielopłaszczyznowość, która, w jego ocenie, gwarantuje możliwą do zaakceptowania z punktu widzenia wolnego obywatela skuteczność w odniesieniu do pojawiających się tu i ówdzie kryzysów. Tylko instytucje międzynarodowe na różnych płaszczyznach swoich działań będą miały dostateczną sposobność oraz „moc” polityczną do działania w sytuacjach kryzysowych, a jednocześnie będą w miarę bezpieczne dla światowego ładu i jednostki. To kompromisowe rozwiązanie wydaje się całkiem ciekawym konstruktem teoretycznym, słusznie zwracając uwagę na oblicze zglobalizowanego świata przyszłości, w którym już teraz obserwujemy postępujące rozejście się tradycyjnych źródeł władzy i wielkich, ponadnarodowych korporacji.

„Spór o wojnę” nie jest może wybitną książką, ale dostarcza paru ciekawych idei oraz przemyśleń na temat zjawiska wojny i współczesnego świata. Książka zdecydowania dla osób lubiących poszerzać horyzont.

Książka jest zbiorem esejów amerykańskiego profesora Michaela Walzera, w których prezentuje on swoje poglądy na zjawisko wojny (choć nie tylko). Dwanaście opublikowanych w książce tekstów pochodzi z lat 1980-2002. Przed ponowną publikacją autor dokonał w nich mniejszych lub większych poprawek. Całość została podzielona tematycznie na trzy części.

W pierwszej Walzer...