Baśnie opowiedziane na nowo i znane już motywy w odświeżonych interpretacjach cieszą się bardzo dużym zainteresowaniem wśród czytelników, a także ich dobrymi opiniami. Sama lubię sięgać po powieści, które nawiązują do znanych mi historii i wnoszą do nich coś nowego. Po bardzo udanej „Sadze księżycowej” Marissy Meyer i rozrywkowej „Alicji w krainie zombi” Geny Showalter, spróbowałam szczęścia z powieścią Jessici Khoury - „Zakazane życzenie”, która klimatem i scenerią bardzo mocno nawiązuje do „Baśni tysiąca i jednej nocy”.

Główna bohaterka, Zahra, jest dżinnem uwięzionym od tysięcy lat w lampie. Jej zadaniem jest spełnienie trzech życzeń osoby, która ową lampę posiądzie i tym samym stanie się jej panem. Z usług Zahry skorzystało już mnóstwo osób, z najróżniejszymi pragnieniami, ale przez ostatnie pięćset lat nikt nie znalazł lampy, a dżin wciąż czeka na kolejnego pana w zgliszczach Neruby. Pewnego dnia następuje przełom - do ruin dawnego miasta przybywa Aladyn, złodziej z ulicy, który odnajduje lampę, a co za tym idzie, Zahrę. To właśnie wtedy rozpoczyna się jej największa przygoda. Może wyjść na światło dzienne i znów przebywać wśród ludzi, przybierając kształt kobiety. Nie spodziewa się jednak, że chłopak zawładnie nie tylko lampą, ale także jej sercem.

„Zakazane życzenie” to książka specyficzna, która na pewno nie spodoba się każdemu. Początkowo byłam oczarowana pomysłem na fabułę, miejscem akcji, klimatem i byłam przekonana, że ta historia mnie zachwyci. Będąc już po lekturze, muszę stwierdzić, że powieść ma jednak swoje plusy i minusy. Zaletą jest zdecydowanie wspomniany już klimat wraz z całą scenerią tej historii - wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach podczas czytania, a w głowie czytelnika rysuje się obraz rozległych pustyń, pięknych arabskich pałaców, różnobarwnych i bogato zdobionych strojów, magicznych lamp i wreszcie tajemniczych zmiennokształtnych dżinnów. Cała ta otoczka robi świetne wrażenie i w pewnym stopniu rekompensuje nie do końca dopracowaną fabułę.

Sam zarys historii jest bardzo ciekawy: mamy złodziejaszka Aladyna, kobietę dżinna z wieloma ludzkimi instynktami, mamy konflikt między ludźmi a dżinnami, a także intrygujący wątek rodziny królewskiej. Wszystko to świetnie by się obroniło, gdyby nie wątek miłosny, który w pewnym momencie robi się tak infantylny, że ciężko jest przełknąć kilka ostatnich rozdziałów. Zresztą cały finał tej powieści wymaga lekkiego przymrużenia oka, bo dzieją się rzeczy, które ciężko uznać za logiczne i wytłumaczalne, a czytelnik ma wrażenie jakby autorka sama nie wiedziała jak dokładnie funkcjonuje stworzony przez nią świat. Bardzo żałuję, że ta opowieść nie jest dłuższa, nie tłumaczy dokładniej zasad magii dżinnów i nie stawia jej ograniczeń. Przez to historia traci dla mnie na wiarygodności i spójności. A wielka szkoda, bo potencjał był ogromny i widać, że Jessica Khoury potrafi dobrze pisać. Naprawdę bardzo żałuję.

„Zakazane życzenie” to mimo wszystko bardzo zgrabnie napisana powieść, która zachwyca klimatem, ale troszkę rozczarowuje tym niedopracowaniem fabuły. Czyta się ją przyjemnie i sprawdza się doskonale jako lekka historia, mająca za zadanie dostarczyć rozrywki, ale raczej nie oczekujcie po niej czegoś z efektem „wow”, co na długo zapadnie w pamięci.

Angelika Paterak