Cóż...jeśli ktoś lubi czarny humor, będący momentami naprawdę niskich lotów to, ta powieść jest dla niego.Muszę przyznać, że po raz pierwszy w życiu czytałam książkę o wszystkim i tak naprawdę o niczym.Odniosłam wrażenie, jakoby Pan Hornby tak poważny temat jakim jest samobójstwo przedstawił w sposób bardzo prosty i trywialny,licząc że czytelnik dostrzeże drugie dno. Owszem to drugie dno jest dostrzegalne szkoda tylko, że zostało przyciemnione przez zbyt dużą ilość luzackiego tonu, mnogość przekleństw i według mnie ogólnego niesmaku.(albo ja nie mam wystarczającego poczucia humoru w tej kwestii) Niestety mnie osobiście bardzo irytował język jakim Autor się posłużył,aby nadać historii odpowiedni klimat.
Jednakże muszę przyznać że, powieść ta ma dwa zasadnicze plusy.Pierwszy z nich można skwitować,krótko i całkiem w stylu autora czyli: Nieważne jak bardzo było by źle,to w "kupie zawsze raźniej",a także plus za mądre dygresje wplecione w tło opowieści,dotyczących ogółem życia ludzkiego. Zabieg ten trochę uskrzydla całą historię, nadając jej bardziej wartościowy charakter, przynajmniej w moim odczuciu.Jednak szczerze powiedziawszy nie bardzo przypadła mi do gustu owa książka, począwszy od stylu w jakim została napisana skończywszy na puencie o ile tak można nazwać zakończenie w tym przypadku.

Cóż...jeśli ktoś lubi czarny humor, będący momentami naprawdę niskich lotów to, ta powieść jest dla niego.Muszę przyznać, że po raz pierwszy w życiu czytałam książkę o wszystkim i tak naprawdę o niczym.Odniosłam wrażenie, jakoby Pan Hornby tak poważny temat jakim jest samobójstwo przedstawił w sposób bardzo prosty i trywialny,licząc że czytelnik dostrzeże drugie dno....