Mimo że na polskim rynku ukazało się już kilka jej książek, z Ann Patchett spotkałam się po raz pierwszy - przy okazji premiery „Dziedzictwa”. I - jak tylko dopisze pogoda - popędzę do biblioteki i wypożyczę wszystko, co wyszło spod jej pióra, o ile uda mi się cokolwiek dostać :). Zgłaszając się po egzemplarz recenzyjny „Dziedzictwa” oczekiwałam - w najlepszym wypadku - powieści obyczajowej, która pozwoli na kilka godzin oderwać się od rzeczywistości i miło spędzić czas. Co dostałam?

Więcej, niż się spodziewałam, „Dziedzictwo” nie jest bowiem zwykłym czytadłem, przy którego lekturze możemy pozwolić sobie na nieuwagę, prześlizgnąć się wzrokiem po kilku linijkach lub dłużących się akapitach bez uszczerbku na odbiorze całości. Zaczynająca się z pozoru niewinnie powieść gdzieś w trakcie lektury budzi nasze uśpione wspomnienia, przywołuje (niewygodne?) myśli i skłania do refleksji nad naszymi życiowymi wyborami. Czy to możliwe, aby jedna chwila zaważyła na całym naszym życiu? Czy przypadkowe spotkanie dwojga nieznajomych może diametralnie odmienić życie dziesięciu osób? Czy na ruinach dwóch rodzin można zbudować trzecią, i czy fundamenty postawione na gruzowisku okażą się trwałe? Polecam - najnowsza powieść Ann Patchett wciąga i nie pozwala oderwać się od lektury :)

Mimo że na polskim rynku ukazało się już kilka jej książek, z Ann Patchett spotkałam się po raz pierwszy - przy okazji premiery „Dziedzictwa”. I - jak tylko dopisze pogoda - popędzę do biblioteki i wypożyczę wszystko, co wyszło spod jej pióra, o ile uda mi się cokolwiek dostać :). Zgłaszając się po egzemplarz recenzyjny „Dziedzictwa” oczekiwałam - w najlepszym wypadku -...