Po "Luonto" przyszedł czas na "Pryncypium", czyli kolejną książkę naszej rodzimej autorki skrytej pod pseudonimem Melissa Darwood. Nadal jestem pod ogromnym wrażeniem nieograniczonej i wprost fantastycznej wyobraźni pisarki. Chylę czoła po raz kolejny i uważam, że twórczość Pani Melissy powinna sięgać poza granice Polski, czego życzę jej z całego serca ❤

Bardzo chciałabym przybliżyć Wam fabułę książki, co jak wiecie mam w zwyczaju, ale w przypadku "Pryncypium" mam z tym niemały problem. To co znalazłam na kartach powieści z początku było dla mnie niepojęte i chwilę zajęło mi, aby się połapać o co tak naprawdę chodzi. Jak wiadomo gatunek paranormal romance rządzi się swoimi prawami i tak też jest tutaj.
Na początku książki poznajemy Anielę - biedną studentkę, która pracuje dorywczo w kilku miejscach i wspiera finansowo swoją mamę i młodszego brata, oraz upadające rodzinne gospodarstwo. Drugim głównym bohaterem jest Zoltan Brandenburg - spadkobierca ogromnego majątku, mieszkający w zamku Arkan i posiadający niewyobrażalną zdolność jaką jest bycie Laufrem. Nie będę Wam dokładnie zdradzać kim i czym są Laufrzy, Hermani, Nomen, Ipsum, Lokum, Septyka i Pryncypium, bo na chwilę obecną i tak pewnie nic Wam to nie mówi. Na szczęście autorka przygotowała dla nas słowniczek z tyłu książki, bez którego ja sama bym się pewnie nie obeszła 😀 Najważniejsze co musicie wiedzieć na tę chwilę jest to, że imię każdego z nas nie tylko odzwierciedla nasz charakter, ale również jest naszą integralną częścią, która zdradza kim jesteśmy i jaki los jest nam przeznaczony.

Pierwszy raz spotkałam się z książką, w której imię każdego z bohaterów było tak niesamowicie istotne i znaczące. To co stworzyła autorka jest moim zdaniem fantastyczne i świetnie przemyślane, ale jeśli mam być obiektywna to "Luonto" podobało mi się odrobinę bardziej. Może ze względu na fabułę, która była prostsza w odbiorze niż w przypadku "Pryncypium", a może ze względu na zakończenie, po którym byłam mocno wstrząśnięta i naprawdę długo nie mogłam się pozbierać. Może nie powinnam porównywać ze sobą tych dwóch powieści, ale ciężko jest mi się powstrzymać. "Pryncypium" w porównaniu z "Luonto" było trochę bardziej chaotyczne i momentami zbyt skomplikowane, ale mimo wszystko, nadal uważam Panią Melissę za jedną z najlepiej rokujących polskich autorek. To dopiero początek naszej przygody! 🙂 Teraz w planach mam nadrobić "Laristę" i z wielką niecierpliwością będę wyczekiwać premiery kolejnej książki jaką będzie "Tryjon". Już wiem, że po książki Melissy Darwood mogę sięgać w ciemno, nie znając nawet ich opisu ❤

Po "Luonto" przyszedł czas na "Pryncypium", czyli kolejną książkę naszej rodzimej autorki skrytej pod pseudonimem Melissa Darwood. Nadal jestem pod ogromnym wrażeniem nieograniczonej i wprost fantastycznej wyobraźni pisarki. Chylę czoła po raz kolejny i uważam, że twórczość Pani Melissy powinna sięgać poza granice Polski, czego życzę jej z całego serca ❤

Bardzo chciałabym...