Krótka nowela, ale bardzo dobra. Trzyma w napięciu i możemy się zagłębić w psychikę głównego bohatera, która w pewnym momencie nie wytrzymuje smutku i gniewu. Dużo o emocjach, co pozwala nam zrozumieć co kieruje Thielem. Każda z postaci jest tragiczna. Ojciec zakochany w zmarłej żonie, druga wybranka traktowana przedmiotowo, biedne dziecko bite przez mamkę i dziecko, które jest kompletnie obojętne głowie rodziny. Jeśli zmienimy perspektywy, to historia staje się jeszcze bardziej zawiła i skomplikowana. Łamie schematy i zastawia pułapki na czytelnika. Jedna z lepszych niemieckojęzycznych lektur.

Krótka nowela, ale bardzo dobra. Trzyma w napięciu i możemy się zagłębić w psychikę głównego bohatera, która w pewnym momencie nie wytrzymuje smutku i gniewu. Dużo o emocjach, co pozwala nam zrozumieć co kieruje Thielem. Każda z postaci jest tragiczna. Ojciec zakochany w zmarłej żonie, druga wybranka traktowana przedmiotowo, biedne dziecko bite przez mamkę i dziecko, które...

Naturalizm przemawia do mnie bardziej we francuskim wydaniu, jednak co Zola, to Zola. ;)

Naturalizm przemawia do mnie bardziej we francuskim wydaniu, jednak co Zola, to Zola. ;)

Hauptmannowska nowela porusza wiele aspektów i problemów, ale w moim subjektywnym odczuciu najlepiej zostały nakreślone różnice między dwoma kobietami - Minną i Lene. Minna - krucha, chorowita i drobna femme fragile i Lene - stanowcza, surowa i pewna siebie femme fatale. Naprawdę jesteśmy aż takie różne? I czy któraś z postaw prowadzi do tragedii? I co w ogóle jest ową tragedią?
Wszystkie opisy są jak najbardziej naturalistyczne: zarówno językiem, jak i treścią (rozwój techniki, wszędzie szyny i maszyny) czy samym stylem. Jest też wiele uwięzionych w bohaterze (lub bohaterach) tematów powiązanych z egzystencją człowieka: pasywność, uzależnienie od drugiej osoby (czy zawsze dobre?),szaleństwo.
No właśnie, uzależnienie. Czy można uzależnić się od kobiety? W dodatku na tyle, by nie widzieć jej błędów lub bać się jej, sprawiając tym samym cierpienie nie tylko samemu sobie, ale i również własnemu dziecku? I jakie będą tego konsekwencje?
A wracając do tych wspomnianych kobiet: chyba każda z nas tak ma, że z którąś zacznie się identyfikować. Pytanie tylko: z którą? Myślę, że odpowiedź na nie przyniesie nam wiele informacji o nas samych. Zapamiętajmy więc: femme fatale czy femme fragile?

Hauptmannowska nowela porusza wiele aspektów i problemów, ale w moim subjektywnym odczuciu najlepiej zostały nakreślone różnice między dwoma kobietami - Minną i Lene. Minna - krucha, chorowita i drobna femme fragile i Lene - stanowcza, surowa i pewna siebie femme fatale. Naprawdę jesteśmy aż takie różne? I czy któraś z postaw prowadzi do tragedii? I co w ogóle jest ową...

Tak się pisze opowiadania. Co za wspaniała narracja, co za istotna fabuła, co za napięcie. Pokłony przed mistrzem i to już.

Tak się pisze opowiadania. Co za wspaniała narracja, co za istotna fabuła, co za napięcie. Pokłony przed mistrzem i to już.