Szukasz cytatów z książek Gerhart Hauptmann?

Cytaty z książek autora Gerhart Hauptmann

Gerhart Hauptmann

Źródło: Wikipedia

6,3/10

Pisze książki: fantasy, science fiction, klasyka, literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik, literatura podróżnicza, pozostałe, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia)

Urodzony: 15.11.1862Zmarły: 06.06.1946

Niemiecki dramaturg i powieściopisarz.
Autor licznych sztuk teatralnych w duchu naturalistycznym, z których najbardziej znane to: Tkacze (Die Weber, 1892),Hanusia (Hanneles Himmelfahrt, 1894),Dzwon zatopiony (Die versunkene Glocke, 1896),Biedny Henryk (Der arme Heinrich, 1902),A Pippa tańczy! (Und Pippa tanzt, 1906),a także wybitnych utworów prozatorskich, jak: Szaleniec Boży, Emanuel Quint (Der Narr in Christo Emanuel Quint, 1910),Dróżnik Thiel (Bahnwärter Thiel, 1888) czy Kacerz z Soany (Der Ketzer von Soana, 1918). Jego utwory odzwierciedlają tragiczną sytuację najniższych warstw społecznych, biedę i głód, a także demoralizację klasy uprzywilejowanych. W późniejszych dziełach tematyka obyczajowa łączy się elementami baśniowymi. To właśnie Hauptmann przyczynił się do tego, by na deskach niemieckich teatrów dominowały tendencje naturalistyczne. W 1912 r. Gerhart Hauptmann został wyróżniony literacką Nagrodą Nobla za całokształt twórczości..

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

2021

Tkacze

Gerhart Hauptmann

6,7 z 27 ocen

85 czytelników 4 opinie

2021

Dodaj na półkę

2021

Zjawy

Gerhart Hauptmann

7,6 z 5 ocen

26 czytelników 1 opinia

2021

Dodaj na półkę

2020

Dzwon zatopiony. Baśń dramatyczna, A Pippa tańczy. Baśń huty szklanej w 4 aktach

Gerhart Hauptmann

0,0 z ocen

7 czytelników 0 opinii

2020

Dodaj na półkę

2017

Biedny Henryk

Gerhart Hauptmann

5,8 z 6 ocen

13 czytelników 0 opinii

2017

Dodaj na półkę

2014

W iście berlińskim tempie... Listy

Gerhart Hauptmann

0,0 z ocen

3 czytelników 0 opinii

2014

Dodaj na półkę

1998

Dramaty, tom II

Gerhart Hauptmann

0,0 z ocen

1 czytelnik 0 opinii

1998

Dodaj na półkę

1997

Wyspa Wielkiej Matki; Wanda

Gerhart Hauptmann

3,0 z 1 ocen

4 czytelników 0 opinii

1997

Dodaj na półkę

1997

Opowiadania

Gerhart Hauptmann

6,5 z 2 ocen

9 czytelników 0 opinii

1997

Dodaj na półkę

1997

Przed wschodem słońca

Gerhart Hauptmann

7,1 z 8 ocen

14 czytelników 0 opinii

1997

Dodaj na półkę

1993

Karnawał

Gerhart Hauptmann

6,3 z 16 ocen

48 czytelników 2 opinie

1993

Dodaj na półkę

1993

Dróżnik Thiel

Gerhart Hauptmann

6,9 z 57 ocen

91 czytelników 4 opinie

1993

Dodaj na półkę

1992

Bahnwärter Thiel

Gerhart Hauptmann

6,4 z 16 ocen

32 czytelników 2 opinie

1992

Dodaj na półkę

1977

Dziwo morza

Gerhart Hauptmann, Franz Kafka

6,3 z 4 ocen

31 czytelników 2 opinie

1977

Dodaj na półkę

1968

Michael Kramer Kollege Crampton Zwei Stücke

Gerhart Hauptmann

0,0 z ocen

1 czytelnik 0 opinii

1968

Dodaj na półkę

1964

Kacerz z Soany

Gerhart Hauptmann

8,0 z 4 ocen

11 czytelników 2 opinie

1964

Dodaj na półkę

1964

Szaleniec boży Emanuel Quint

Gerhart Hauptmann

6,8 z 4 ocen

11 czytelników 0 opinii

1964

Dodaj na półkę

1963

Der Arme Heinrich Eine Deutsche Sage

Gerhart Hauptmann

0,0 z ocen

1 czytelnik 0 opinii

1963

Dodaj na półkę

1962

Księga namiętności

Gerhart Hauptmann

6,5 z 2 ocen

7 czytelników 1 opinia

1962

Dodaj na półkę

1961

Bahnwärter Thiel

Gerhart Hauptmann

0,0 z ocen

1 czytelnik 0 opinii

1961

Dodaj na półkę

1930

Wyspa Wielkiej Matki czyli Cud z Île des Dames. Historja z utopijnego archipelagu

Gerhart Hauptmann

5,8 z 4 ocen

9 czytelników 2 opinie

1930

Dodaj na półkę

Popularne cytaty autora

Cytat dnia

Jakiś głosik powiedział: Przybyłem na plecach Pająka z Dinkelsbühl i reprezentuję hotel pod Zielonym Krzyżem! Nie ma się co dziwić, że po ty...

Jakiś głosik powiedział: Przybyłem na plecach Pająka z Dinkelsbühl i reprezentuję hotel pod Zielonym Krzyżem! Nie ma się co dziwić, że po tym wstępie opanował mnie najserdeczniejszy śmiech. Dopóty śmiałem się, śmiałem się na głos i w duchu, dopóki nie odkorkowałem trzeciej butelki. Jak widać świętowałem wigilię.

Gerhart Hauptmann, Karnawał

3 osoby to lubią

[...] -Królestwo moje nie jest z tego świata. Nie słyszałem, żeby papiści kiedykolwiek wzięli sobie to do serca te słowa. -Trzeba Burmistrzo...
[...] -Królestwo moje nie jest z tego świata. Nie słyszałem, żeby papiści kiedykolwiek wzięli sobie to do serca te słowa. -Trzeba Burmistrzowi otworzyć oczy. Otworzyć oczy ! Powiem mu jak jest oszukiwany. Takie przypadki zwalniają z obowiązku dochowania tajemnicy. Muszę wziąć na cel tego lisa. Opat chytrusek nie ucieknie mi przez okno z tłustą gąską.
Gerhart Hauptmann , Zjawy
1 osoba to lubi
[...] -Jedzmy, pijmy, weselmy się póki czas... -Bo jutro już nie będzie nas... tak to idzie dalej. Burmistrz i Perlu.
Gerhart Hauptmann , Zjawy
1 osoba to lubi

Zobacz więcej cytatów

Najnowsze opinie o książkach autora

Dróżnik Thiel Gerhart Hauptmann

SturmGeist

ocenił(a) na 82 lata temu

Krótka nowela, ale bardzo dobra. Trzyma w napięciu i możemy się zagłębić w psychikę głównego bohatera, która w pewnym momencie nie wytrzymuje smutku i gniewu. Dużo o emocjach, co pozwala nam zrozumieć co kieruje Thielem. Każda z postaci jest tragiczna. Ojciec zakochany w zmarłej żonie, druga wybranka traktowana przedmiotowo, biedne dziecko bite przez mamkę i dziecko, które jest kompletnie obojętne głowie rodziny. Jeśli zmienimy perspektywy, to historia staje się jeszcze bardziej zawiła i skomplikowana. Łamie schematy i zastawia pułapki na czytelnika. Jedna z lepszych niemieckojęzycznych lektur.

Przeczytaj

Wyspa Wielkiej Matki czyli Cud z Île des Dames. Historja z utopijnego archipelagu Gerhart Hauptmann

Voudini

ocenił(a) na 55 lata temu

Nie wszystko jest tu złe. Może się podobać wycyzelowany język, kilka konceptów ujmuje swą świeżością, a i poświntuszyć potrafi pan noblista w jedwabnych rękawiczkach. Zainspirowany koncepcjami Bachofena, aranżuje efektowne przeciąganie liny między matriarchalnym a patriarchalnym modelem organizacji życia i eksploruje społecznotwórczą rolę mitu, a wszystko to ze zdrową dawką ironii. Niestety, Hauptmann ewidentnie uważa czytelnika za znacznie głupszego od siebie. Objawia się to nie tylko w nachalnym dydaktyzmie „Wyspy”, ale i w zaburzających jej narracyjny rytm swoistych didaskaliach. A już najbardziej zgrzytają upchane w wielkiej liczbie dowody na erudycję autora, czyli towarzyszące dziejom wyspiarskiej społeczności wykłady z historii rozwoju myśli ludzkiej, naszpikowane wielkimi nazwiskami i zadające płynności opowieści ostateczny, śmiertelny cios.

Przeczytaj