To moja pierwsza książka Ryszarda Ćwirleja i jestem mile zaskoczony. Autor trafił z pomysłem na kryminał. Większość twórców akcję swoich powieści umieszcza w czasach współczesnych, Ćwirlej cofnął się o trzy dekady. Jako osoba pamiętająca tamte czasy, czytając, doszukiwałem się tego, co pamiętam z lat młodzieńczych. Pamiętam stanie w kolejkach, pamiętam kartki i pamiętam prohibicję na alkohol(Alkohol od 13:00, teraz to niewyobrażalne).
W tej powieści jest w sumie wszystko, co powinno być w kryminale – są zwłoki, jest poszukiwanie sprawcy. W książkach innych autorów śledczy są inteligentni niczym Columbo lub co najmniej Borewicz. U Ćwirleja milicjanci są idealnie odwzorowani. Wszyscy piją, czasem bez umiaru, każdy ma gdzieś prowadzone śledztwo (tutaj wyróżnia się Blaszkowski jako jeden z nielicznych, którym „się chce”), brutalność milicji i wszechobecny bałagan. Jest też rywalizacja pomiędzy MO i SB. Oczywiście bezpieka jest pokazana w negatywnym świetle.
W sumie wszystko w porządku, książkę można polecić. Czyta się szybko, nie ma zbędnych dłużyzn jak u popularnego Remigiusza.
Jedyne do czego się można przyczepić (jestem szczególarzem), to kwestia rozmowy na temat serialu „Dynastia”, który w książce pojawia się w telewizji w roku '88. Ci, co mają dobrą pamięć, skojarzą, że serial ten wszedł na ekrany polskich telewizorów dopiero w roku '91. Ale to drobiazg nie mający większego znaczenia.
Osobiście polecam.

To moja pierwsza książka Ryszarda Ćwirleja i jestem mile zaskoczony. Autor trafił z pomysłem na kryminał. Większość twórców akcję swoich powieści umieszcza w czasach współczesnych, Ćwirlej cofnął się o trzy dekady. Jako osoba pamiętająca tamte czasy, czytając, doszukiwałem się tego, co pamiętam z lat młodzieńczych. Pamiętam stanie w kolejkach, pamiętam kartki i pamiętam...