Brakuje mi kryminałów osadzonych w PRLu, które nie są laurką dla reżimu, ale po prostu czerpiących z rzeczywistości. To na razie pierwsze spotkanie z Autorem, ale wygląda na to, że zapełni mi tę lukę.

Brakuje mi kryminałów osadzonych w PRLu, które nie są laurką dla reżimu, ale po prostu czerpiących z rzeczywistości. To na razie pierwsze spotkanie z Autorem, ale wygląda na to, że zapełni mi tę lukę.

Ryszard Ćwirlej, jako twórca nowego gatunku literackiego – „kryminału neomilicyjnego” – doskonale się sprawdza, a bohaterowie jego książek swoją prostotą i często nieporadnością nie tylko wywołują uśmiech na twarzy, ale również sprawiają, że chce się im kibicować. Dlatego postanowiłam wraz z młodszymi funkcjonariuszami Milicji Obywatelskiej udać się na koncert do Jarocina, aby tam przeżyć Mocne uderzenie. ;)

Festiwal.
Lato 1988 roku, PRL jeszcze się trzyma, choć system chwieje się w posadach. Kończy się wszechwładza Służby Bezpieczeństwa. Jarocin, pogodny poranek, ostatni dzień festiwalu. Młodzi funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej wtapiają się w tłum fanów muzyki i mają na wszystko oko. Są oczywiście po cywilu. Kapral Blaszkowski obserwuje małe zbiegowisko na polu biwakowym. Chwilę potem okazuje się, że w jednym z namiotów znajduje się martwa dziewczyna.
Po dwu godzinach przybywa wsparcie z Teodorem Olkiewiczem na czele. Sympatyczni poznańscy milicjanci – znani z Ręcznej roboty – oraz esbecy, którzy kręcą się wokół festiwalu, patrzą na siebie krzywo. Służba Bezpieczeństwa chce być informowana o postępach śledztwa. Milicjanci uwijają się jak w ukropie i ustalają, że ofiara została zamordowana tępym narzędziem, a wcześniej zgwałciło ją kilku festiwalowiczów.

Funkcjonariusze jeszcze nie wiedzą, że w Jarocinie pojawił się niejaki Charon. Mężczyzna nienawidzi słabych i owładnięty jest myślą o radykalnej naprawie świata. Poznań, tego samego dnia wieczorem: Tunio Ząbek, cinkciarz, dostaje w głowę i traci dzienny utarg – marki i dolary. Jego szef, Gruby Rychu, jest z tego bardzo niezadowolony i wdraża „dochodzenie”. Milicjanci, esbecy i złodzieje mają pełne ręce roboty, a ich drogi nieoczekiwanie się przetną…

Teoś, to jest gość. ;) :D
Pozwolę sobie pokusić o stwierdzenie, że czwarty odcinek Milicjantów z Poznania, jest (przynajmniej na razie) najlepsiejszy. ;)

Zagadka kryminalna, a w zasadzie dwie zagadki, są na bardzo fajnym poziomie, a samo dochodzenie zbudowane było ciekawie tak, że do ostatniej minuty powieści autor nie zdradził, kto tak naprawdę stoi za zabójstwem dziewczyny.

Wrzucenie w tryby dochodzenia SB-ków również wypadło fenomenalnie, ale i tak całe show skrada niezawodny Teoś Olkiewicz. Ten wiecznie nabombiony milicjant, jest doskonałym modelem do rozkręcania wszelakich scenek obyczajowych ukazujących absurdy PRL-u. Wszyscy koledzy, w tym szczególnie młoda gwardia, mogą mu tylko wtórować, ale i tak nie dorastają mu do pięt.

Dlatego jeżeli macie ochotę na dobre, milicyjne śledztwo w oparach peerelowskiego absurdu okraszone sporą ilością wódeczki, to sięgajcie po Mocne uderzenie Ryszarda Ćwirleja.

Gorąco polecam!

P.S. Poza śledztwem będzie trochę muzyki, a tu i tam przemknie odrobina Owsiaka. ;)

https://unserious.pl/2024/01/mocne-uderzenie/

Ryszard Ćwirlej, jako twórca nowego gatunku literackiego – „kryminału neomilicyjnego” – doskonale się sprawdza, a bohaterowie jego książek swoją prostotą i często nieporadnością nie tylko wywołują uśmiech na twarzy, ale również sprawiają, że chce się im kibicować. Dlatego postanowiłam wraz z młodszymi funkcjonariuszami Milicji Obywatelskiej udać się na koncert do Jarocina,...

Miło jest przeczytać książkę, któej akcja dzieje się w miejscu tobie bliskim na wydarzeniu, którego jesteś corocznym bywalcem. Autor świetnie przedstawia realia późnego PRL-u. Warto.

Przy okazji przypomniało mi się to:
https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/1592781,1,zwycieskie-opowiadanie-w-konkursie-polityki-lato-z-kryminalem.read

Miło jest przeczytać książkę, któej akcja dzieje się w miejscu tobie bliskim na wydarzeniu, którego jesteś corocznym bywalcem. Autor świetnie przedstawia realia późnego PRL-u. Warto.

Przy okazji przypomniało mi się to:
https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/1592781,1,zwycieskie-opowiadanie-w-konkursie-polityki-lato-z-kryminalem.read

Połączenie 07 zgłoś sie i Alternatywy 4

Połączenie 07 zgłoś sie i Alternatywy 4

Wszystkie książki z tej serii wywołują wiele wspomnień. Tą czytałam z wielkim wzruszeniem ponieważ ja też bywałam na festiwalach w Jarocinie. Autor oddał bardzo dobrze "klimat" tam panujący. Książka spowodowała, że odżyły wspomnienia, o których nie myślałam od dziesięcioleci.

Wszystkie książki z tej serii wywołują wiele wspomnień. Tą czytałam z wielkim wzruszeniem ponieważ ja też bywałam na festiwalach w Jarocinie. Autor oddał bardzo dobrze "klimat" tam panujący. Książka spowodowała, że odżyły wspomnienia, o których nie myślałam od dziesięcioleci.

Uwielbiam tę serię!! Świetne dialogi lekkie i zabawne. Czyta się z przyjemnością.

Uwielbiam tę serię!! Świetne dialogi lekkie i zabawne. Czyta się z przyjemnością.

Tu nie ma co pisać, genialna, jak wszystkie z tego cyklu. A już Teoś Olkiewicz, to czysta magia, powstała z połączenia postaci wojaka Szwejka i kanoniera Franka Dolasa.
Już żałuję, że skończyłam:(

Tu nie ma co pisać, genialna, jak wszystkie z tego cyklu. A już Teoś Olkiewicz, to czysta magia, powstała z połączenia postaci wojaka Szwejka i kanoniera Franka Dolasa.
Już żałuję, że skończyłam:(

To czwarta część cyklu o milicjantach z Poznania. Mamy rok 1988, koncert w Jarocinie trwa w najlepsze, gdy w jednym z namiotów znaleziono zwłoki dziewczyny. Wtopieni w tłum są młodzi milicjanci i oni błyskawicznie reagują na to zdarzenie. Kryminał bardzo fajny, jak każdy z tej serii, lecz nie daje mi spokoju pewna myśl. Uwaga spojler!!! "Genialny" plan eSBecji na wynajęcie ćpuna-wariata do zlikwidowanie Owsiaka na oczach tłumu podczas festiwalu aby wzbudzić strach w społeczeństwie i karność wobec władzy, nasuwa mi tylko jedno skojarzenie: wynajęcie przez pisiorów wariata, który zaatakował prezydenta Adamowicza na finale WOŚP w tym samym celu.... A potem próba zamiecenia wszystkiego pod dywan.

To czwarta część cyklu o milicjantach z Poznania. Mamy rok 1988, koncert w Jarocinie trwa w najlepsze, gdy w jednym z namiotów znaleziono zwłoki dziewczyny. Wtopieni w tłum są młodzi milicjanci i oni błyskawicznie reagują na to zdarzenie. Kryminał bardzo fajny, jak każdy z tej serii, lecz nie daje mi spokoju pewna myśl. Uwaga spojler!!! "Genialny" plan eSBecji na wynajęcie...

Akcja kolejnej serii przygód milicjantów z Poznania osadzona jest na kultowym w latach osiemdziesiątych XX wieku festiwalu w Jarocinie. Polecam miłośników kryminałów szczególnie tym, którzy pamiętają tamte czasy. Lektura książki to dobra okazja na trochę nostalgiczną podróż w przeszłość.

Akcja kolejnej serii przygód milicjantów z Poznania osadzona jest na kultowym w latach osiemdziesiątych XX wieku festiwalu w Jarocinie. Polecam miłośników kryminałów szczególnie tym, którzy pamiętają tamte czasy. Lektura książki to dobra okazja na trochę nostalgiczną podróż w przeszłość.

Czwarta powieść Ćwirleja i to się czuje. Wydaje mi się, że jest więcej gwary wielkopolskiej, język powieści jeszcz mniej wyrobiony w porównaniu do póżniejszych. Ale w ogóle to nie przeszkadza. Kryminał jest po prostu dobry.
Mamy tu festiwal w Jarocinie, narkotyki i morderstwo. Wszystki wątki splatają się się razem, włączają w to konflikt między MO i SB.

Czwarta powieść Ćwirleja i to się czuje. Wydaje mi się, że jest więcej gwary wielkopolskiej, język powieści jeszcz mniej wyrobiony w porównaniu do póżniejszych. Ale w ogóle to nie przeszkadza. Kryminał jest po prostu dobry.
Mamy tu festiwal w Jarocinie, narkotyki i morderstwo. Wszystki wątki splatają się się razem, włączają w to konflikt między MO i SB.