Nie jestem fanem cyklu "Shannara" i obecna odsłona utwierdziła mnie w tym przekonaniu. Autor ma wprawdzie wizję opisywanego świata (chociaż zarysował ją raczej grubą kreską) oraz ogólny pomysł fabuły (wystarczyłby na dłuższe opowiadanie),wszystko kładzie jednak wykonanie. Powieść powstała na początku lat 90-tych ubiegłego stulecia ale T. Brooks pisze niczym w odległej, zamierzchłej epoce: bardzo mało dialogów, przewaga sążnistych, szczegółowych opisów, rozwlekle monologi wewnętrzne bohaterów, koniecznie pragnących podzielić się doznawanymi rozterkami egzystencjalnymi. W szczególności irytuje główna bohaterka, Wren, która przed każdym użyciem magii przeżywa niekończące się wahania i obawy o zachowanie własnej osobowości, zagrożonej jakoby przez posłużenie się mocą. I oczywiście, w każdym takim przypadku Autor szczegółowo opisuje te dylematy na 2-3 stronach tekstu. Wszystko z bardzo wysokiego "C". A tymczasem od początku wiadomo, że Wren magii użyje (do czego predystynują ją pochodzenie oraz posiadane artefakty),bo to jedyna szansa przeżycia i wykonania misji, z którą wyruszyła. W rezultacie akcja wlecze się niemiłosiernie, a powieść czyta się z trudem. Nieszczególnie obszerna, niecałe 350 stron tekstu, męczyłem jednak książkę przez miesiąc. W praktyce, zmuszałem się do lektury. Nie polecam

Nie jestem fanem cyklu "Shannara" i obecna odsłona utwierdziła mnie w tym przekonaniu. Autor ma wprawdzie wizję opisywanego świata (chociaż zarysował ją raczej grubą kreską) oraz ogólny pomysł fabuły (wystarczyłby na dłuższe opowiadanie),wszystko kładzie jednak wykonanie. Powieść powstała na początku lat 90-tych ubiegłego stulecia ale T. Brooks pisze niczym w odległej,...