Przeczytałam chyba ze trzy Cztery razy i za każdym razem znajduje inny fragment, który do mnie przemawia. Seneka pisze do swoje go teścia o śmierci, starości i o życiu człowieka wobec czasu. Daje pocieszenie, pomaga przewalczyć lęk ze śmiercią i uświadamia czym jest dobre życie. To jeden z lepszych dialogów Seneki.

Przeczytałam chyba ze trzy Cztery razy i za każdym razem znajduje inny fragment, który do mnie przemawia. Seneka pisze do swoje go teścia o śmierci, starości i o życiu człowieka wobec czasu. Daje pocieszenie, pomaga przewalczyć lęk ze śmiercią i uświadamia czym jest dobre życie. To jeden z lepszych dialogów Seneki.

W tych krótkich i banalnych z pozoru przemyśleniach zawarta jest głęboka mądrość. Długość życia okazuje się rzeczą względną. Nigdy nie jest tak, że nie starcza nam na coś czasu, wszystko bowiem zależy od tego, jak nim rozporządzamy. Takie jest główne przesłanie tego dzieła. Warto je zapamiętać i stosować w codziennym życiu.

W tych krótkich i banalnych z pozoru przemyśleniach zawarta jest głęboka mądrość. Długość życia okazuje się rzeczą względną. Nigdy nie jest tak, że nie starcza nam na coś czasu, wszystko bowiem zależy od tego, jak nim rozporządzamy. Takie jest główne przesłanie tego dzieła. Warto je zapamiętać i stosować w codziennym życiu.