Dalszy ciąg wątku bogobójcy. Thor trafia do znajdującej się poza czasem siedziby przeciwnika, gdzie przyjdzie mu współpracować ze swoją przeszłą i przyszłą wersja w pokonaniu przeciwnika.

Szczerze powiedziawszy, nie spodziewałem się, że w taki sposób zostaną połączone te trzy warstwy czasowe. Podobały mi się interakcje trzech inkarnacji i ich wzajemnych niesnasek wynikających z różnych charakterów. Przy tym też każdy walczy też trochę w inny sposób i podchodzi inaczej do rozwiązanie problemu.

W tym tomie poznajmy również genezę antagonisty. Nie jest ona specjalnie oryginalna i można się była w sumie domyślić takiej a nie innej motywacji. Z drugiej strony jest dosyć logiczna i sensowna, więc nie można się specjalnie jej czepiać. Bardziej poruszający jest jednak jego ostateczny los przedstawiony we „współczesnej” warstwie – przerażające i smutne jednocześnie.

Pojawiają się tu też inni bogowie schwytani przez bogobójcę. Podobało mi się to jako rozbudowanie świata przedstawionego. Szczególnie w pamięć zapadają pewne trzy dziewczęta, które jeszcze pojawią się w tej serii… Irytujący był za to niepozorny pozaziemski bóg znany już z końcówki poprzedniego tomu – tym razem przynajmniej dowiadujemy się dlaczego bogobójca go tak naprawdę trzyma przy życiu…

Poza świetnym Esadem Ribicą znanym z poprzedniego tomu przyjdzie tu nam również podziwiać rysunki Bruce’a Guice’, który również rysuje szczegółowo i dokładnie, ale niestety wypada blado w porównaniu z epicką twórczością swojego kolegi po fachu.

Tom trochę słabszy od poprzedniego, głównie ze względu na mało pomysłową genezę czarnego charakteru, ale w dalszym ciągu jest wart lektury.

Dalszy ciąg wątku bogobójcy. Thor trafia do znajdującej się poza czasem siedziby przeciwnika, gdzie przyjdzie mu współpracować ze swoją przeszłą i przyszłą wersja w pokonaniu przeciwnika.

Szczerze powiedziawszy, nie spodziewałem się, że w taki sposób zostaną połączone te trzy warstwy czasowe. Podobały mi się interakcje trzech inkarnacji i ich wzajemnych niesnasek...