„Hawkeye: Lekkie trafienia” to drugim tom komiksu opowiadający o łuczniku- tytułowym Hawkeye’u. Komiksy ponownie mają genialne fabuły (a nawet lepsze niż w poprzednim tomie),które mają świetny humor, wspaniałych bohaterów, ładną okładkę i piękną kreskę oraz kolorystykę. Trudno jest wybrać mi mojego ulubieńca, ale myślę że będzie to „Dziewczyny”. I właśnie w nim podobało mi się pojawienie pewnej postaci, którą znamy z filmowego uniwersum Marvela. Ponownie podoba mi się relacja między Clintem a Kate, a ona sama jest icon ( a w szczególności jej stroje). Podsumowując komiks ponownie podobał mi się, a nawet bardziej niż poprzedni tom. Naprawdę polecam tą serie każdemu, bo jest cudna. Moja ocena to 10/10

„Hawkeye: Lekkie trafienia” to drugim tom komiksu opowiadający o łuczniku- tytułowym Hawkeye’u. Komiksy ponownie mają genialne fabuły (a nawet lepsze niż w poprzednim tomie),które mają świetny humor, wspaniałych bohaterów, ładną okładkę i piękną kreskę oraz kolorystykę. Trudno jest wybrać mi mojego ulubieńca, ale myślę że będzie to „Dziewczyny”. I właśnie w nim podobało...

Jeśli perfekcja by istniała, to by było właśnie to. Hawkeye. Aż brakuje mi słów żeby ciągle wychwalać tę serię. Wspaniała graficznie, doskonałe relacje między postaciami, a dramatyczne momenty mocno uderzają. Jest nawet jeden zeszyt w całości poświęcony psu!

Jeśli perfekcja by istniała, to by było właśnie to. Hawkeye. Aż brakuje mi słów żeby ciągle wychwalać tę serię. Wspaniała graficznie, doskonałe relacje między postaciami, a dramatyczne momenty mocno uderzają. Jest nawet jeden zeszyt w całości poświęcony psu!

Piękna pod względem graficznym, minimalistyczny dobór kolorów i nie typowe obrazki zdecydowanie spełniają się w tym komiksie, ale pod względem fabularym nie jestem tak zachwycona. Wysoka ocena głównie za wizualną część, aczkolwiek komiks dobry!!!

Piękna pod względem graficznym, minimalistyczny dobór kolorów i nie typowe obrazki zdecydowanie spełniają się w tym komiksie, ale pod względem fabularym nie jestem tak zachwycona. Wysoka ocena głównie za wizualną część, aczkolwiek komiks dobry!!!

O wiele lepsza część niż pierwsza, a tamta była już naprawdę dobra! Ponownie mamy tutaj minimalizm, super rozmieszczone plansze, ograniczone barwy i świetny styl rysownika. Czyta się szybko, lekko i przyjemnie. A najbardziej za serducho chwyta fragment, gdy komiks jest narysowany z perspektywy psa Hawka, to było świetne! Nigdy nie sądziłam, że ta seria będzie tak wciągająca i interesująca, ograniczając kolorystykę, bawiąc się układem plansz, bawiąc się samą konwencją. Jest tam też wkład innego rysownika, gdzie dostajemy kolory, inny styl rysunku, bardziej nawiązujący do lat 90, nie jest jednak tak zły, jak bywało to w 1 tomie. Mimo wszystko całość odbieram bardzo pozytywnie i polecam w ciemno!

O wiele lepsza część niż pierwsza, a tamta była już naprawdę dobra! Ponownie mamy tutaj minimalizm, super rozmieszczone plansze, ograniczone barwy i świetny styl rysownika. Czyta się szybko, lekko i przyjemnie. A najbardziej za serducho chwyta fragment, gdy komiks jest narysowany z perspektywy psa Hawka, to było świetne! Nigdy nie sądziłam, że ta seria będzie tak wciągająca...

Drugi tom (jak w przypadku Ms Marvel) również był dla mnie gorszy od pierwszego. Nie różnił się właściwie niczym od poprzedniej pozycji, przez co był niemalże jego kopią i znów szybko przewracało się strony z podobną treścią. Największym minusem był dla mnie wątek, który przewijał się w różnych wersjach przez połowę tomu i był.. nieprzemyślany i w pewnym sensie nawet niesmaczny. Po prostu nie pasował mi do postaci, jaką jest Hawkeye i... czułam, że jest nie na miejscu. Nie jestem zachwycona tą serią, niestety.

Drugi tom (jak w przypadku Ms Marvel) również był dla mnie gorszy od pierwszego. Nie różnił się właściwie niczym od poprzedniej pozycji, przez co był niemalże jego kopią i znów szybko przewracało się strony z podobną treścią. Największym minusem był dla mnie wątek, który przewijał się w różnych wersjach przez połowę tomu i był.. nieprzemyślany i w pewnym sensie nawet...

Duet Fraction i Aja kontynuują przygody Clinta Burtona, zaczynając od świetnie napisanej fabuły o huraganie, który przetacza się przez wschodnie wybrzeże, poprzez dalsze zmagania z rosyjskimi gangsterami oraz "twardymi" kobietami, które odcisnęły piętno na życiu Hawkeye, a kończąc genialnym w swej prostocie zeszycie z perspektywy pupila tytułowego bohatera.
Popularność tej serii na rynku amerykańskim nie dziwi. Jest świeża, oryginalna i taka "zwyczajna" (Tony Stark próbujący rozplątać sprzęt Hi-Fi na święta). Obydwaj twórcy mają swój plan na tę serię i precyzyjnie się go trzymają.
Jestem zachwycony tym, że mogę poznać życie Clinta z nowojorskiej perspektywy a nie "niepotrzebnego" członka supergrupy.
Świetny run.

Duet Fraction i Aja kontynuują przygody Clinta Burtona, zaczynając od świetnie napisanej fabuły o huraganie, który przetacza się przez wschodnie wybrzeże, poprzez dalsze zmagania z rosyjskimi gangsterami oraz "twardymi" kobietami, które odcisnęły piętno na życiu Hawkeye, a kończąc genialnym w swej prostocie zeszycie z perspektywy pupila tytułowego bohatera.
Popularność tej...

W momencie gdy docierasz do historii opowiadanej z perspektywy... psa, zdajesz sobie sprawę, jaki tu jest potencjał do wykorzystania. Coraz bardziej przekonuje mnie do siebie ta seria.

W momencie gdy docierasz do historii opowiadanej z perspektywy... psa, zdajesz sobie sprawę, jaki tu jest potencjał do wykorzystania. Coraz bardziej przekonuje mnie do siebie ta seria.

Wciąż nie pojmuję fenomenu, choć zeszyt z perspektywy psa to scenariopisarskie złoto. <3 Na plus także relacja między Clintem i Kate. Niestety, niemal każda scena, która nie jest sceną interakcji między tą dwójką, to dla mnie marnotrawstwo papieru.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Wciąż nie pojmuję fenomenu, choć zeszyt z perspektywy psa to scenariopisarskie złoto. <3 Na plus także relacja między Clintem i Kate. Niestety, niemal każda scena, która nie jest sceną interakcji między tą dwójką, to dla mnie marnotrawstwo papieru.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

HAWKEYE – BEZBŁĘDNE TRAFIENIA

„Hawkeye” to seria nietypowa nie tylko, jak na Marvel NOW!, ale Marvela w ogóle. Odkąd w roku 1961 powstało to wydawnictwo, zaczęło tworzenie czegoś, czego nie miała konkurencja – spójnego uniwersum, w którym przeplatały się losy wszystkich bohaterów. Dlatego też wydarzenia każdej z serii, które miały większy zasięg, wpływały mocno na pozostałe tytuły, a postacie regularnie spotykały się na łamach innych magazynów, a także eventów dotykających właściwie wszystkich z nich. Co na tym tle wyróżnia „Hawkeye’a”? Fakt, że jest opowieścią na wskroś samodzielną. Okazjonalnie pojawia się tu ktoś spoza serii, ale przede wszystkim każdy zeszyt to oddzielna opowieść. Na dodatek taka, w której nie trzeba nic wiedzieć ani o uniwersum Marvela, ani też samej postaci. A że jednocześnie są to opowieści naprawdę udane, przygody łucznika należą jednocześnie do najciekawszych w serii Marvel NOW!.

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/12/04/hawkeye-2-lekkie-trafienia-matt-fraction-david-aja-francesco-francavilla-jesse-alan-hamm-steve-lieber/

HAWKEYE – BEZBŁĘDNE TRAFIENIA

„Hawkeye” to seria nietypowa nie tylko, jak na Marvel NOW!, ale Marvela w ogóle. Odkąd w roku 1961 powstało to wydawnictwo, zaczęło tworzenie czegoś, czego nie miała konkurencja – spójnego uniwersum, w którym przeplatały się losy wszystkich bohaterów. Dlatego też wydarzenia każdej z serii, które miały większy zasięg, wpływały mocno na...

Świetne rysunki, świetne kolory, strasznie mi się podoba minimalizm jaki panuje w tej serii. No i oczywiście minimalizm ten nie przeszkadza w najmniejszym stopniu oddać dynamikę akcji, jest zupełnie odwrotnie! Zeszyt z psiakiem, jaki fajny! :D

Świetne rysunki, świetne kolory, strasznie mi się podoba minimalizm jaki panuje w tej serii. No i oczywiście minimalizm ten nie przeszkadza w najmniejszym stopniu oddać dynamikę akcji, jest zupełnie odwrotnie! Zeszyt z psiakiem, jaki fajny! :D