Wyznania Gejszy to dobra książka, ale nie rzuca na kolana. Napisana jest melodyjnym, lekko cukierkowym językiem. Rozumiem, że autor chciał w ten sposób odtworzyć subtelność i niuanse japońskiej mowy. I udało mu się to, bo w tej opowieści nie przeszkadzały ani nadmierne metafory, ani landrynkowe określenia. Losy i życie Sayuri od początku do końca snuta jest w tym samym łagodnym rytmie. Poznajemy niezwykłą dziewczynkę, która pomimo iż jest przez całe swoje życie komplementowana i doceniana zachowuje skromność i pokorę, której nie były w stanie zdusić ani niewolnicza praca na rzecz nauki, ani też chwilami tragiczne wydarzenia, który miały miejsce z powodu rozłąki z rodziną czy później w czasie wojny. Przez cały okres kiedy wprowadzana jest w życie gejszy i później przez dorosłość zachowuje pewnego rodzaju niewinność, co sprawia, że w roli gejszy i kobiety jest atrakcyjna nawet kiedy mijają lata z jej najlepszych czasów. Niemniej jednak chwilami nużyła mnie ta opowieść, tak jakby pomimo tragicznych przeżyć samej opowieści zabrakło ekspresji i pewnego rodzaju dramatyzmu.

Wyznania Gejszy to dobra książka, ale nie rzuca na kolana. Napisana jest melodyjnym, lekko cukierkowym językiem. Rozumiem, że autor chciał w ten sposób odtworzyć subtelność i niuanse japońskiej mowy. I udało mu się to, bo w tej opowieści nie przeszkadzały ani nadmierne metafory, ani landrynkowe określenia. Losy i życie Sayuri od początku do końca snuta jest w tym samym...