,,Ludzie, których powinniśmy znać najlepiej, okazują się obcy, a ci niemal obcy nagle stają się jak rodzina.''

,,Replika'' to jedna z tych książek, które miały skuteczną reklamę i pomysł 'na siebie'. Każda strona okładki to inna bohaterka - na jednej mamy Gemmę, na drugiej zaś Lirę, dzięki czemu książkę możemy czytać aż na 3 sposoby:
- na początku część opisywaną przez Gemmę, a następnie przez Lirę
- zaczynając od Liry, a kończąc na Gemmie
- czytając jeden rozdział Gemmy na zmianę z jednym rozdziałem Liry

Tuż przed rozpoczęciem historii autorka informuje nas, że (cytując bezpośrednio z tekstu): ,,Drobne różnice w powieści odzwierciedlają przekonanie, że nie istnieje coś takiego jak obiektywny ogląd zdarzeń. Nie ma dwóch ludzi, którzy postrzegają sytuację dokładnie w ten sam sposób, o czym może zaświadczyć każdy, kto kłócił się z bliską osobą. Z tej perspektywy naprawdę stajemy się twórcami własnego doświadczenia. A prawda przypomina tworzenie fikcji.''
Pięknie powiedziane, lecz na tych pięknych słowach się skończyło.

Ja akurat wybrałam pierwszy ze sposobów czytania tej książki, więc zaczęłam od Gemmy. Na początku było całkiem normalnie, jednak przyłapałam się na tym, iż moje myśli automatycznie odlatują gdzie indziej. Nie chodzi o to, że nie mogłam się skupić, bo miałam sporą ochotę na zaznajomienie się z tym tytułem i podeszłam do niego nastawiona na znalezienie tutaj czegoś naprawdę dobrego. Zamiast tego dalsza fabuła okazała się po prostu nijaka, przez co denerwowało mnie, że w ogóle postanowiłam ją przeczytać. Ponadto, gdy już cudem zaczęło robić się ciekawie, 5 stron później czar pryskał i wracałam do punktu wyjścia. Co do bohaterów, to większość irytowała swoim zachowaniem; może z wyjątkiem uroczego Pete'a, który okazał się na tyle kochany, że aż wstyd byłoby powiedzieć o nim złe słowo.
I nareszcie clou porażki tej książki, czyli zakończenie. Do teraz zastanawiam się, jak można skończyć pełnowymiarową historię w sposób, który przypomina bajkę dla dzieci? Co z tymi wszystkimi odpowiedziami na pozostawione pytania? 200 parę stron to zdecydowanie za mało, by mieć jakiekolwiek pole do popisu na stworzenie chociażby w miarę przeciętnej powieści, zatem zabrakło tu przede wszystkim co najmniej kilkudziesięciu dodatkowych kartek z dalszym tekstem.

Co dziwniejsze, część dotycząca Liry zaprezentowała się zupełnie inaczej. Prawdopodobnie jest to w dużej mierze zasługa, iż świat widziany oczami repliki czyli klona jest całkiem różny od naszego. Bohaterka wydawała się daleka od ludzkich przywar, wręcz niewinna i dobra w swojej prostocie. Gdyby Lauren Oliver ostatecznie zmieniła zdanie i postanowiła opisać całość właśnie z punktu widzenia Liry, według mnie książka zyskałaby wtedy o wiele więcej na wartości, a nawet posiadała jakieś przesłanie. Tymczasem i ta część zakończyła się raptem w połowie rozgrywanej akcji, utwierdzając mnie w przekonaniu, że nie ma dla niej żadnego ratunku.

Nie zrozumcie mnie źle, ,,Replika'' nie należy do tych z rodzaju totalnych niewypałów, których wprost nie da się przeboleć. Książka napisana jest normalnym językiem, przedstawia ciekawy zarys fabuły i przede wszystkim wyróżnia się swoją formą czytania. Z tego co się orientuję, osobom, które otrzymały egzemplarze do recenzji, przypadła do gustu, a więc jest to też kwestia indywidualnego podejścia. Mnie osobiście drażniła oraz rozczarowała tak nonsensownym zakończeniem i brakiem rozwinięcia wartości, jakie mogłaby za sobą nieść, a należy wspomnieć, iż miała do tego zadatki.
Nie polecam, ale równocześnie nie odradzam jej przeczytania. Sami sprawdźcie i sami oceńcie.

,,Nikt nie rodził się potworem , nie czyniły tego okoliczności ani los. Potwory chciały być potworami. Tylko takie narodziny były przerażające i one ciągle, każdego dnia, zdarzały się na nowo.''

,,Ludzie, których powinniśmy znać najlepiej, okazują się obcy, a ci niemal obcy nagle stają się jak rodzina.''

,,Replika'' to jedna z tych książek, które miały skuteczną reklamę i pomysł 'na siebie'. Każda strona okładki to inna bohaterka - na jednej mamy Gemmę, na drugiej zaś Lirę, dzięki czemu książkę możemy czytać aż na 3 sposoby:
- na początku część opisywaną przez...