Gdy przeczytałam opis książki spodziewałam się historii, gdzie ktoś wprowadza się do miasteczka, widzi dziwne zachowanie mieszkańców, okazuje się, że całe Carson Mills jest terroryzowane przez jednego faceta i ten nowy mieszkaniec będzie próbować odkryć prawdę.
Ale nie.

Carson Mills powstało za czasów złotej epoki kolei żelaznej. Na czele prawa i sprawiedliwości stoi tu szeryf Jarvis, który traktuje to jako swoje powołanie i nie w głowie mu emerytura. Miasteczko może wydawać się trochę zacofane, żyjące w jakiejś innej rzeczywistości. Poważne napaście zdarzają się tu wyjątkowo rzadko, a gdy faktycznie budzi się jakiś niebezpieczny konflikt często ma on podłoże religijne, bo w Carson Mills żyją zarówno luteranie jak i metodyści, którzy nieszczególnie za sobą przepadają.

W okolicznościach tego zabójczego konfliktu na świat przychodzi Jon. Zostaje on przygarnięty przez Ingmara, mającego dwie córki – Rakel (później Rakel zmienione jest na Rachel, pewnie błąd) i młodszą Hannę. Rodzina Petersenów miała opinie dziwnej, unikającej mieszkańców, nie angażującej się szczególnie w życie miasteczka i żyjącej bardzo na uboczu. Najważniejszą postacią jednak w całej książce jest Jon.

Jon od samego początku był nietypowym, specyficznym dzieckiem. Nie miał za bardzo kolegów, a jego rozrywką było niszczenie mrowisk, zabijanie mrówek i podpalanie owadów. Deptanie mrowisk traktował jako sposób na wyładowanie się i na pozbycie złości oraz frustracji. Gdy jednak pewnego dnia zostaje poniżony, a mrowiska, które traktował jak skarby, żeby je zdeptać w odpowiedniej chwili, zostają zrównane z ziemią przez kogoś innego, coś w nim pęka. Uwalnia się z niego prawdzie zło i już mając 15 lat staje się potworem.

I tak, będziemy obserwować życie i myśli psychopaty.

‘’Na tym polega cała ironia świata, myślał: podążając ślepo za światłem, kończymy w najgorszym mroku.’’

Jon właściwie od pewnego zdarzenia związanego z Hanną, szuka satysfakcji, sposobu na pozbycie się wzrastającego w nim ciśnienia. Obserwujemy jego teoretyczne poszukiwanie normalności – próbuje on nawet założyć rodzinę, ale zło, którym jest przesiąknięty od narodzin wywiera na niego ogromny wpływ. Bohater działa destrukcyjnie na wszystko, co go otacza, budzi strach przed całym miasteczkiem i chociaż mnóstwo osób życzyło mu nieszczęścia, żeby to wszystko się skończyło, to jednak ludziom brakowało odwagi, aby samym wymierzyć sprawiedliwość, więc pozostawili to w rękach Boga. Jon nikomu nie dawał taryfy ulgowej – nawet własnemu synowi.

Dodatkowo te najbardziej znane zbrodnie Jona pokrywają się z kolejnymi, które następują w zbliżonym czasie. Jarvis chce udowodnić winę Jona, lecz odszukanie najważniejszej z ofiar nie jest takie proste. Prawda okazuje się dużo gorsza oraz brutalniejsza i czytelnik może stwierdzić, że dobro w Carson Mills to towar deficytowy.

Rozdziały są dość krótkie, książkę czyta się szybko, a jeśli ktoś zwraca uwagę na antagonistów, to tym bardziej będzie płynął przez treść. Zakończenie naprawdę może zaskoczyć.

‘’- Powierzę ci najcudowniejszy z sekretów – powiedział głosem chłodnym i świszczącym – przypieczętujemy tę chwilę prezentem, żebyś zapamiętała na zawsze złożoną obietnicę milczenia. Wcześniej jednak nadzieję cię, naznaczę tatuażem duszę i ciało, już zawsze będziesz należeć do mnie, ponieważ rozleję w tobie zło. Będziesz moja aż po ostatnie tchnienie, dopóki diabeł nie zażąda swojej należności.’’

Gdy przeczytałam opis książki spodziewałam się historii, gdzie ktoś wprowadza się do miasteczka, widzi dziwne zachowanie mieszkańców, okazuje się, że całe Carson Mills jest terroryzowane przez jednego faceta i ten nowy mieszkaniec będzie próbować odkryć prawdę.
Ale nie.

Carson Mills powstało za czasów złotej epoki kolei żelaznej. Na czele prawa i sprawiedliwości stoi tu...