To było moje pierwsze zetknięcie z autorką. Jakoś nie po drodze nam było do tej pory. Była to więc dla mnie jedna wielka niewiadoma.
Miałam pewne wyobrażenia na temat twórczości tej pani, ale cieszę się, że miałam okazję skonfrontować je z rzeczywistością.
I jak było? Poprawnie, ale niestety nie porywająco.
Historia sama w sobie ciekawa, jednak mnie brakowało tam czegoś. Być może po prostu nie do końca mi odpowiada styl autorki. Chociaż tak naprawdę trudno powiedzieć jaki to styl, bo niczym się szczególnym nie wyróżnia. Być może się troszkę czepiam, jednak istnieje też opcja, że to autorka nie dla mnie ;)
Niby wszystko było: Patience i Vane jako para całkiem zgrabnie poprowadzeni, wokół nich mnogość interesujących postaci, tajemnicze kradzieże i pojawiająca się zjawa. Brzmi rewelacyjnie. Prawda? A mnie się jakoś to rozmyło. Zero emocji. Nie lubię tak.
Poza tym miałam dość silne wrażenie wtórności. Cynsterowie płci męskiej kojarzyli mi się z puntneyowskimi Upadłymi Aniołami. I chyba wolę tych drugich jednak :)
"Przysięga" to jedna z takich książek, które dość szybko się czyta, ale nie zapadają na długo w pamięci, więc pewnie niedługo już nie będę pamiętała o czym była.
Chyba tylko kotkę Myst zapamiętam na dłużej, bo była urocza :)

To było moje pierwsze zetknięcie z autorką. Jakoś nie po drodze nam było do tej pory. Była to więc dla mnie jedna wielka niewiadoma.
Miałam pewne wyobrażenia na temat twórczości tej pani, ale cieszę się, że miałam okazję skonfrontować je z rzeczywistością.
I jak było? Poprawnie, ale niestety nie porywająco.
Historia sama w sobie ciekawa, jednak mnie brakowało tam czegoś....